9280 resultaten.
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 Wat geeft nu het leven zin?
En waar ben je het beste in
Een ieder wil zich manifesteren
Eigenlijk moet je alles uitproberen
Alles is een ruim begrip
En comadrinken is vet hip
Als je het overleeft een goede test
Is de beest uithangen, 'n manifest?
Ik blaf en iedereen is bang voor mij
Ik ben er als de kippen bij
Ik tok en kukel en ik kraai…
To BN or not to BN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 De ‘influencers’, oftewel BN’ers
met zoveel duizend volgers op het web,
doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”,
roepen klimaat- en pandemie-ontkenners.
Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na:
Komt influencer van influenza?…
to grunge or not to grunge
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Hij was niet goed genoeg voor het echte werk,
dus nu speelt hij enthousiast in de kerk.
Met skinny jeans, lang haar
en semi-akoestisch gitaar.…
Leven is goed
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.679 Wij gaan, wij gaan - maar met de minste spoed;
profetendromen, stelsels en gebeden
waaiend om ons als wind om zuilen doet.
Strijdend voor 't leven, listig en verwoed,
als onze vaadren met de draken streden,
zullen wij gaan. Maar langzaam. Voet voor voet.…
ZWERVEND HONKVAST
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 90 Hun vuurglans siddert, verdwijnt dan langzaam,
waart echter nog onzichtbaar, zwijgend rond
als vlinders voor een donker, open raam.
Tussen riet en deinende oevergrond
verblijft soezende doollust, tóch waakzaam,
wekt het leven op met waaiende mond.…
Er moeten toch mensen wonen
gedicht
4.0 met 41 stemmen 6.898 Er moeten toch mensen wonen, ik luister,
en herinner mij dit huis, de lege eierschalen,
de koude resten thee, de waaiende gordijnen,
op het tafellaken grijze stront van vogeltjes,
Oh, goede morgen, als kabouters in zachte
pyjama's gaan de geluiden door het huis, de
eerste Clementi, de kranen, de fluit van
het kokende water.…
warm verdriet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 76 de zon de nevel zegeviert
verdwaald dan de rouw schoorvoetend
door dansende bladeren waaiend geleid
naar de erehaag van de blijde heugenis
die ons na vandaag altijd begeleiden zal
met de schouders verwarmende handen…
Op koers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 110 Ik vermeng me met de geur van persoonlijke lucht
waar een stroom van achtervolgers
fluisterend waaiend in mijn richting
en het aanruisen van hun aderen
mijn schuilhoek verdroogt
al was ik te lang in het zonlicht geweest
onvoorstelbaar hard
roept de werkelijkheid om genade…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Ijzermonding
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 mijmerende zeilboten
van ongerijmde gedachten
zoekend naar taalvissen
zacht waaiend ademgeruis
wit golvend gefluister
sprekend tegen de zilte wind
het wordt nooit zonneklaar
in dit bewolkte hoofd
maar alweer neemt de zee me in…
Lijf van geest
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 329 dit voertuig van mijn geest
is niet gemaakt
voor eeuwigheid
het slijt
de jaren tekenen zich af
het gaf leven door
bekoring
die nu langzaam
overgaat
zolang het gaat
het mij
de ruimte geeft
een eigen perspectief
heb ik dit lichaam
lief…
De Danser
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.007 Golven van klanken
bereiken langzaam
het diepst van de ziel
van de danser.
Langzaam ontwaakt hij.
Wolken van tonen
tillen hem op,
laten hem zweven
onwerkelijk mooi.
Zijn lichaam, vederlicht,
beweegt zich voor mijn ogen
door een eindeloze ruimte
Lichaam en geest
schilderen een prachtig
schouwspel van beweging.…
Ultra Mare
poëzie
3.0 met 2 stemmen 596 Hier is de wereld niets dan waaiend schuim,
De laatste rotsen zijn bedolven
Na de verwekking uit de golven,
Die breken, stuivend in het ruim.
Het laatste schip wordt weerloos voortgesmeten,
Het zwerk is ingezonken en asgrauw.
Zal ik nu eindelijk, vergaan, vergeten,
Verlost zijn van verlangen en berouw?…
kunst
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 118 weet je kunst is iets heel langzaams
iets wat aan je werkt, je geest prikkelt
kunst is een hele mooie manier om je gevoelens
geest en ziel te uiten, regelmatig mag ik het beleven
gevoelens gaan met mij op de loop, ik droom weg in een
hartverwarmende gedachte met volle moed op weg naar een nieuw begin
een harmonie van het natuurlijke leven…
Maandachtig
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 891 Berkentakken bewegen stilte
tot rusteloosheid
bleke stammen drogen langzaam
in lengende schaduwen.
Het mos traant nog
maar de nacht is helder
van geest.…
Langzaam trekt alles van je weg
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.193 Langzaam trekt alles uit je lichaam weg
en gaat je geest op zoek naar onze hemel.…
Bladeren
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 5.527 De bladeren vallen
De wind steeds meer spel
Dwarrelend, waaiend, gierend
Eens troostend, wordt een hel
Nu vallen mijn gedachten
En dwarrelt mijn gevoel
Gierend van verlangen
Zonder wil of doel
En het dal is daar beneden
Wat zich in schaduwen bevindt
Als het licht er niet kan komen
Dan ook zeker niet de wind…
blikkend terug
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 379 blikkend terug in verleden
kijkend van hoog naar laag
zoekend naar de plek
waar ik afscheid nam
zachtjes voeten losliet, met
haren waaiend langs rietpluimen
vanuit het licht ooit geboren
de wegvormend naar gene zijde…
De woorden waaien met de wind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 216 Er is het pasgeboren kind,
de moeder die het aan zich bindt
en alles wat weer herbegint,
maar nergens klinkt het slotakkoord
tenzij voor wie aandachtig hoort
de woorden waaiend in de wind.…
Veelkoppig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 323 Ongeschreven is de zin
verscholen in het vers
dat als een boreling te drogen ligt
eruptie van de geest wellicht
de boodschap in ’t verhaal
staccato neergekwakt
soms langzaam neergevloeid
er is met taal geknoeid
totdat een beeld geschetst
voor elk een ander…
robijn
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.003 gloeit mijn huid
in de lage zon
een rood laken
bedekkend de stilte
die zich in mijn lichaamsbed
te slapen legt
langzaam
verbleken
de lakens van mijn huid
tot de witte schim
die naakt
voor de spiegel staat
die vergeefs
tracht
de geest der dingen
te betrappen…
Verlies
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 3.381 Er is geen foto
die laat zien
hoe jij nu bent.
Geen landkaart
waarop ik jouw
huidige verblijfplaats
aan kan wijzen.
Ik kan alleen
in mijn
herinneringen reizen,
terwijl ik weet
dat ik je
daar niet vind.
Zo sta ik
in de tussenwereld
van het heden,
met achter mij
jouw onvoltooid verleden
en ver vooruit
mijn toekomst
die zich
achter…
Heimwee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.148 Niemandsland
tussen twee werelden.
Wonend in het wit
tussen de woorden.
Ongedachte,
onvertaalde
leegte,
Ruimte biedend
aan wat bijna is.
Aan nog
niet gevoeld gemis.
Aan het nog
onbestemde.…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 6.271 De navelstreng,
die mij met jou verbond,
is losgemaakt.
Niet abrupt,
zoals bij mijn geboorte,
maar één voor één
zijn alle vezels
losgeweekt.
De laatste tijd
van jouw bestaan
is ons bestaan.
Nooit was ik dichterbij
Nooit was jij verder weg
dan half begonnen
aan jouw grote reis.
Half hakend
naar het aardse leven,
half verlangend…
Pijn
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 716 Zou er een pijn zijn
van een hogere orde
dan vindbaar zijn
en niet gevonden worden?…
Geen herstel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 325 zijn
Je voelt je als mens heel klein
Niemand kan meer een beroep op je doen
Je geest
Laat je bewustzijn gaan
Om langzaam het boek van je leven dicht te slaan…
Tuin II
gedicht
3.0 met 26 stemmen 12.173 Dit is het heden, ik zie het, ik zit hier:
voor het raam en zie het heden waarnaar
ik ben teruggekeerd, naar wat er altijd
geweest is - al die tijd waarin ik er niet was
er is niets gebeurd zegt de tuin in het raam
de bomen, de vogels, de zacht waaiende
struiken, het gras, het bleef allemaal zijn
wat het was, er is geen verleden hier
wat…
Het Midden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 Zachtjes waaiend door alles
Door een onaangetast of verdord geheel
Slurpend, kwijlen van alle beetjes
Ongenaakbaar zacht en teder
Hard en ijzend
De wind raakt ieder stukje
Van het midden
De weg door alles
De goot de duivel en verlaten
De passie en de bloem
Balans
Het Midden…
de kracht van autisme (6)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 ik zie de dingen
niet hetzelfde als jij
wat ik een bos zie
zie jij een boom
als ik de wind hoor
lucht krachtig waaiend
hoor jij een briesje
dat zacht voorbij trekt
anders dan de jouwe
is mijn geur en smaak
zoals ook het licht
mij donker kan zijn…