Alle inzendingen over wandelen OR sneeuw OR rugzak

De grijze blubber waar ik nu doorheen wandel was gisteren sneeuw…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Op die avond besloot de sneeuw vaster te worden, niet meer nat en later reden er geen bussen meer maar in de sneeuw op hoge hakken was naar jouw huis wandelen geen keuze, een taxi nog wel Bij jou thuis dronken we thee keken naar het sneeuwen buiten het carillon verspreidde geen licht In de ochtend keken we naar het wit er lag nog sneeuw,…

De rugzak gevuld met afscheid nemen vertraagd elke zekere pas bladeren, gevallen geven blote voeten tot bloedens toe nog niet haar laatste dans voor schemer valt wanneer morgenrijp het zicht aanraakt en wandelende mist de wereld weer laat verschijnen wordt het ooit zo grauwe verloren in verstild wit ochtendgloren…

We willen sneeuw sneeuw op Kerst in het groen van spar We wensen meteen winter en zon op een winterdag We worden als herboren na het wandelen door sneeuw Spinrag -tussen takken- waarin druppels bevroren Druppels die vorst willen borgen in bessen rood Maar om de dooie dood van dooi kunnen we niet heen.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ik hoor de stilte van eenzaamheid wanneer ik denk aan jouw lachende ogen wandel ik door eindeloze bossen met in mijn hart jouw rugzak jouw overvolle tas en ik tast naar het geluk voel veel voor het begrip maar het lukt me niet vertrouwd te raken met alle lege tasjes naast mijn soms overmoedig hart bij het ontwaken van de dageraad ik…

Je lichaam is als dat van God: rein, wit,vormloos en geen afdrukken in de sneeuw achterlatend. We wandelen hand in hand over deze eindeloze ijzige stilte totdat we het koud krijgen en onze schaduw achter nalopen naar ons warme huis…

Ik ga van de hak op de tak Maar als sneeuw voor de zon Ruim ik op Ruimt mijn huis op Ruimt mijn kop op Gooi ik weg Geef ik weg Ga ik wandelen En bewandel dan graag Het smalle pad!…

Wie flink opruimt in zijn hoofd die geeft ruimte aan handelen…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

Soms wat langer soms maar even maar altijd dragen we wel iets mee iets van het verleden iets van het heden en soms zelfs iets van de toekomst in koffers en tassen maar veelal in rugzakken grote, kleine en mini de rugzak van je leven kies dan vooral een rugzak van Van Os verrassend, veelzijdig en duurzaam zoals het leven een rugzak…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik stapte maar kwam niet vooruit zwoegend ging mijn adem en de armen wiekten in een poging tot balans afgronden gaapten hun donkere gaten met overhangend talud benen trilden en sprankjes hoop waren vervlogen ooit gingen wij met zon de ochtend in het vredige ontwaken op paden die wij zelfs nog mochten smaken in alle rust…

Sneeuwlicht rondom overal op gevallen geluid word witgedempt doffig onze stappen sporen door het witbos enge kale takken worden vriendelijk door sneeuw hun contouren verzacht diepe schaduwholen lijken knusse schuiling voor wild, kleindieren en vogels….…

Gekraak van stappen in sneeuw, vrolijk gebabbel. Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

Gekke is,het lucht me op en als ik na het legen stop is mijn rugzak weer te dragen, oud zeer kon ik verjagen Vrij kijk ik de wereld in met mijn lichte last Krijg er weer zin in met die rugzak die nu beter past…

Met mijn rugzak vol oude lasten betreed ik het nieuwe gebouw zal mijn leven zich hier beteren, als ik die rugzak hier achterlaten zou?…

Waarom is mijn rugzak gevuld met zoveel verdriet en zoveel pijn Waarom kan ik nou niet eens onbekommerd en gelukkig zijn Deze vraag brandt voortdurend in mij, Wie heeft hier een antwoord, wie kan mij dit verklaren Wie of wat brengt mijn ziel weer tot bedaren.…

Omdat je er nu niet meer bent Ik wil je bij me dragen, maar ik hoop op een nieuwe start Met jou niet in mijn rugzak, maar alleen in mijn hart…

Zo zwaar Zo fragiel Zo kapot Dit is mijn rugzak Die ik dragen moet Alle spullen draag ik op mijn schouders Mijn schouders doen dan zeer Maar ik laat mij niet kennen Want hij kan nog zwaarder Worden Misschien voel ik dan niks meer Ik vraag dan aan de ander om hem weer lichter te maken Dit doe ik keer op keer…

Het sneeuwt, eindelijk sneeuw het ziet er sprookjesachtig uit even komt je jeugd terug 't is vredig en dempt elk geluid. Wandelen in de witte wereld muts en wanten tegen kou héél even sneeuwballen gooien dan warmen bij de schouw.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…