Alle inzendingen over water OR spiegel OR dood

Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst ik heb geen tijd om me daar druk over te maken als ik me kan verwonderen om de schoonheid van een bloem en mijn gezicht glanst als de zon op spiegelend water.…

water om me heen en even ben ik alleen voor een moment ben ik het water los ik op ben ik opgelost en vloei ik als kwik over een spiegel niks achterlatend dan het verleden…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Verlangend naar mijzelf staar ik naar de rimpeling Zich herhalend als een Echo in mijn hoofd Verliefd, verloren Met één blik onwetend mijn noodlot achterna tot de roerloze oppervlakte verandert in een immense rimpeling evenwicht wordt tegenwicht, vergeefs op weg naar het onbereikbare blijkt schijn mij te bedriegen de diepte in gezogen…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

je gezicht - water --------------------------------- uit: 'Hoe angst klinkt', 2012.…

Aan de waterkant ziet de dichter dichterlijk chique reflectie.…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

alles wat fraai was merkwaardig buitennissig of opmerkelijk werd door hem vastgelegd en altijd met hartstocht zo knipte hij tot aan zijn dood zeker zo'n honderdduizend foto's op een vroeg exemplaar uit 1913 zien we iemand een duik nemen in het spiegelende water die duik werd vereeuwigd de beweging bevroren om stand te houden als een…

Een mooie man die zichzelf aanbad in schoonheid geen concurrentie had zei spiegels zijn overbodig ze vertellen maar wat genezing van deze eigenwaan werd heel hard nodig want in alles wat hij had of ooit bezat zag hij zich steeds veel minder mooi in de spiegel staan soms was het beeld te breed te groot hij ergerde zich dood verhuisde…

Wind bewaait het meer, beweegt water te golven, en mijn geest golft mee; Met zonsondergang gaat ook de wind onder, stil wordt het water kalm en spiegelt de maan, zo boven zo beneden: ook ik spiegel me in strakglad water onder de sterrenhemel, boven de diepte; Mijn bewustzijn zinkt traag in het zwarte water, diep in mijn wezen, doodsangst…

Haiku I De spiegel lijkt kalm ik vertrouw op het water daar moet ik varen Haiku II Het water rimpelt een tsunami gaat dreigen maar ik roei mijn boot…

wij zijn de levende stenen die zich spiegelen in de duizenden doden uit het verleden…

soms blinkt de straat lijken kleuren uit de lucht zonder parkeren te drijven op hun vlucht in tegendraads verkeren zijn weg en stoep de hemel waar de mens zijn kringen loopt de wolken uit laat waaien en een huismuur zacht de golfjes dood als licht en lucht in water spiegelen en de mens dat beeld in scherven stapt is een nat pak het…

vandaag valt in herhaling staat de zon in kunstlicht doden we tijd daartussen groeit stilte is alleen de supermarkt nog open en verstrijkt het ogenblik tot avonduren in een spiegel van kalm water waarin we de toekomst zien die op onze verte lijkt voorlopig blijven we afstand verlengen in overeenkomst met ons zwijgen -steeds afweziger…

't Zijn dropjes uit een bron, Die eindigt, noch begon. De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de zwanen de trieste zwanen vissen in rimpelingen van grijs water rank en licht buigen ze het verdriet de grote zijden vleugels ruisen als een weerslag van wat was voorgoed geborgen in het water evenwijdig de stille zwaarden onbeweegbaar zonder gewicht toch voornaam peilloos roerend en wiegen op de donkere spiegel zo…

Stap voor stap Voelen mijn tenen Het koele Van de spiegel Waarover ik droom Terwijl ik mijn teen stoot Aan een druppel water Breekt de spiegel In ontelbare cirkels Omringt door het voelbare Vloeibare Laat ik me zakken in een kolk van Liefde Tot op de bodem…

draaiwind en strenge wolken zich spiegelen door de knoopsgaten van mijn hemd…

maar de vrouwelijke van water ode aan de vrouw dan maar wat wil ik anders wanneer ik had begeven in tegenspraak met de dood dan had ik mij voor mijn leven vermaakt aan's vrouws bloedsomloop ave.…

ik spiegel me in water met nog een kleine rimpeling het egaal geluk kwam pas veel later was in het diepe gedoken kwam proestend boven met schrik en de kou op mijn huid leerde na jaren rustig laveren tussen opstandige golven die mij met hun massa’s bijna bedolven tot jij verscheen met ogen en lach het water bedaarde mij de spiegel…

nabij als opstijgend maagzuur, verankerd als een kankerende hoest, die niet verdwijnt met een slok water, maar terugkeert, als gele urine, keer op keer, sterven, vanochtend, bij het naar bed gaan, was ik moe, ik keek in de ogen van de dood, en kende geen schroom, de dood bemint zij die vrezen, maar ik laat niet los.…

Pas als we met onze neuzen bovenop de spiegel staan Zien we hoe stil en ondiep het water is. De rotsen van de bodem hangen boven onze hoofden. We scheuren ons los. We keren terug naar het licht.…

Zwanen zijn het zwemmen in de Seine Witte zwanen die de rivier ook de dode armen Van de stroom sieren afsteken tegen de spiegel een grijs getinte spiegel De zwarte zwanen zijn opgevlogen elders neergestreken Buiten mijn gezichtsveld de mijne.....…