Alle inzendingen over water in wijn

wijn en ziltig vocht.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Sterk is de Man; die wonderwerker; Maar toch is vaak de Wijn nog sterker. Sterk is de Wijn; maar, hoe vol kracht, De Slaap verwint hem door zijn macht. Dus moogt ge op Sterkte u niet verheffen; Iets anders kan u overtreffen.…

Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

De kabinetsformatie gaat nu vlug, Want Rouvoet mag dan wel streng christen zijn Goddank doet hij veel water bij de wijn, Al keert de zondagsrust natuurlijk terug. En wat het tempo ook zou kunnen remmen Is het verbod om straks gemengd te zwemmen.…

in crisistijd doet ook de dichter water bij de wijn hij schrijft zijn gedichten compacter gebruikt het papier zuiniger en kiest zelfs in woordgebruik duidelijk voor soberheid zo draagt de dichter solidair als hij is zijn steentje bij in de strijd tegen onnodige verkwisting…

mijn keel, water, heel veel water wil ik drinken, zuiver water, zonder zout, zonder verbittering, zonder bijsmaak, water, water, geef me water, want ik heb dorst, hevige dorst…

de druppel die de emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

’t Zit zo…we zijn door spindokters omgeven Het keurslijf doet me af en toe best pijn Vroeger deed ik nooit water bij de wijn Maar ja dat was het wilde jongensleven Ach krijg de klere wat kan mij het schelen Brussel!!!!..De Grieken onder curatele…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

geloven wat werd gezegd en beloofd Vele keren en vele mensen verwensen en te dromen over eten, warmte en drank voor een nacht geen symfonieen en kaarsen geen eenzaamheid in een rijkdom ook geen pijn om het ontbrekende, wanneer alles er is, dat veel beter is en mooier zal zijn nu blijkt dat gebrek aan muzen eenzaam en alleen is zonder Wijn…

vreemd hoe men herinnering wordt eerst komen de gaten waar je eerst nog kwaad om wordt dan de berusting het verleden roert zich schept zijn eigen heden zo lijkt het alsof je mooier wordt de dieperik verdiept jij klopt in mijn bloed beitelt plaatsen in mij een lichaam dat je zo goed kent rekt mij op jouw pijnbank uit…

Een blauwe glimlach op mijn gezicht De lege fles staat naast de bank Ik kan beter helemaal niet lachen Sacherijnig clowntje dat ik ben Mijn wangen hangen naar beneden…

die rijpen als ik handel ruimte hier, een varen daar het begint al wat te lijken, schaduwen worden minder het licht komt op plaatsen waar het vochtig was en koud vandaag weer een stukje gedaan, onverwachts ik was te veel binnen maar heb de zon gezien ik volg wat ik diep van binnen voel, soms erg onduidelijk ik hef het glas en drink de wijn…

er zijn lieden die zweren bij het vat en anderen lessen hun dorst uit flessen maar wat ze ook beweren ze worden toch wel zat…

Eerst een luchthart maakt de wijn, dan een ekster, dan een zwijn; maar verheert hij eens ’t gemoed, ieder drup kost mensenbloed. Weg die beker! Weg van mij! Liever dood dan razernij. 1827 -------------------------------- luchthart - onverschillig iemand ekster : dief zwijn : wellusteling verheert - overwint…

Samen gebotteld verdronken door liefde. De afdronk verbitterd na iedere hoest. Maar elke slok smaakt weer zoet. Omdat jouw schat elke dag schittert. Jouw hart was alleen maar verscholen. In elke zin die jij dagelijks verwoordde. De bitterheid is het depot door mijn bloed. Het gevoel dat mijn pit nooit heeft verhinderd. Het ontkiemen verraste…

Weet u dat, wanneer u wijn op heeft, u veel beter kunt denken, dus als u veel van denken houdt, er maar een in moet schenken. Het is ook bovendien gezond voor hart en alvleesklier, en als u er genoeg van drinkt, geeft het ook nog plezier.…

de wijn staat bloedrood op tafel een glas een fles naast een kool en uien je ziet een raam openstaan en in de hoek een tv. op een het is bijna donker buiten spelen nog kinderen die straks ergens binnen komen op de bank cartoons gaan kijken terwijl je de wijn drinkt uit de fles in het glas en je naar buiten kijkt het wegvallen…

De wijn die jij mij gaf was groen Deze kun je drinken zei je toen Je dronk zelf ook uit het glas dat jij mij gaf Want onze wijn was groen…

glas wijn in de hand tot hoog in de bomen, waarin al je dromen wonen Bemin de wijn zoals geliefden stralen onder rozengeur en maneschijn wat wijn al niet met een mensenleven doet het tovert een lach op je toet!…

Iedere wijn heeft zijn eigen smaak en verhaal. Je kunt er zoveel over leren. Er is geen wijn hetzelfde. Het blijft je interesseren. Wijn is een passie. Het is zuiver, heerlijk en rein. Misschien had je het al begrepen. Ik ben dus werkzaam in de wijn.…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Het ijzer was gesmeed Het lemmet gescherpt De daad liet op zich wachten Rivieren vulden zich met bloed Het oneven werd gegeven De oevers brokkelden af Warme aders ontlaadden En onschuld spatte uiteen Het glas werd geheven Tegen zonlicht voor contrast Bloed mooi hangend wijntje Zoals het bij sigaren past En onder het tellen Prooste…

je bouquet streelt gruwelijk mijn tong je smaak vrijt dode stukken uit mijn mond en ik wil jou jou door hem vervangen wanhoop wreken met verlangen en drinken van de wijn, de wijn die ik nooit proef te lang gebotteld in geheim maar nu geschonken voor ons in roze glazen…

jouw woorden als zoete wijn tot ik ontdek dat de geest is uit de fles de inhoud ver uitvergist blijkt…

Dromen zal ik vóór mijn wijn, drinkend aan uw kussen denken, neigend u mijn hart uitschenken, tot de grond, als jonge wijn. Jonge wijn, godenwijn! Liefde kan niet eenzaam zijn. ----------------------------------- uit: 'Het boek der liefde', 1921.…

glas uitgebreid verspreid het veger en blik onaangeraakt in de hoek gelaten een klein kind loopt gewiekst in een vrolijke dans langs de brokken, naast het gruis een rammelkast passeert een schelle brom dendert door bedeesd kijkt het meisje achterom en lacht haar moeder toe later pakt ze een nieuw glas en haar moeder een fles wijn…