5286 resultaten.
Niet meer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 488 De kleuren spelen een melodie van afscheid
en de kou tekent weemoed in hemel die een spiegel wil zijn.
Dichtbij is de gedachte die de tijd omkeert
en momenten laat slapen.
En niets verbergt dat een
droom waard zou kunnen zijn.
Of de regen laat wachten met zijn hopeloze spel
van komen en blijven
in verregend geluk.…
Uitdagend in haar vrijerij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 stook het vuur
nog eenmaal op
voor de zon ons laat vertrekken
zing de weemoed
naar je land dat al
zo lang in tranen brandt
een laatste dans
hartstocht op bloedhete kolen
uitdagend in haar vrijerij
rood gloeit de as
de eerst strepen licht doen pijn
in afscheid van het samenzijn
weer ligt de wereld open
we moeten verder
onstuimig…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
weemoedig vergezicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 476 in een aflopende zomer
heb ik naar een plek gezocht
waar het geluk nog wilde blijven
negeerde ik de oprukkende herfst
die zich aan mij openbaarde
in een explosie van weemoed
heb ik mijn ogen gesloten
voor het snel verkleurend blad
aan de vermoeide bomen
me vastgeklampt aan de te bleke zon
die al van ver moest komen...…
Later
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 915 Het loopt zacht suizend door de kier
tussen sluisdeuren die nooit meer open
gaan. In het water van deze haven lopen
geen schepen meer binnen, zacht wier
wiegt rustig in de hoeken, oude mossen
schilderen het vale hout van de deuren
dieprood en donkergroen, mengkleuren
van de bladeren die rottend oplossen.
Olieachtig drijft een laagje over…
Herfst brengt soms wel zonlicht
netgedicht
2.0 met 33 stemmen 1.873 Herfst brengt soms wel zonlicht,
maar gefilterd vaak door tranen;
de kerkhofgang
duurt toch zo lang
en doet de weemoed groeien
waar alle andere bloemen
nu vergaan.…
Behoedzaam komt de herfst getreden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 413 Behoedzaam komt de herfst getreden
tot waar ik enkel oor nog ben
- het licht verstild -
en geuren die
de weemoed wakker roepen.
Behoedzaam komt de herfst getreden.…
lente
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 841 nooit gezocht maar toch gevonden
jouw afdruk in je winterjas
aan de kapstok opgehangen
omdat het weer lente was
alles is vergankelijk
zegt men dikwijls bij vertrek
maar als ik jouw jas zie hangen
op die door zon beschenen plek
dan raakt steevast mijn traanbuis lek…
als stille getuigen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 een beetje weemoedig denk ik aan
de zomer terug
en het water dat glinsterde
glinsterde in de zon
boot en stoelen op de vlonder
als stille getuigen.…
Opstal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 427 Dit zuur van
wat gras was
was het
Soms loop ik er
weer op
maar de grup is leeg,
los hangt de ket
Probeer ik
op te vegen,
tastbaar te maken,
wat buiten nu staat
Probeer ik
plaats te geven
wat plaats verloor…
Opnieuw de heide
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Kijk nu nog even naar het blauw
dat oeverloos de hemel kleurt
en dat van heimwee wil vertellen, van
pijn die deze keer zo anders is,
vol weemoed om een afscheid, nu voorgoed.…
[ Het oude café ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Het oude café
gaat sluiten, dicht moet het --
van de nieuwe wet.…
Het moeten gaan
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.280 de weemoed die de woorden wijdt
en sluiers legt over de dromen
omdat de tijd nog niet gekomen,
het afscheid niet genomen,
de leegte niet ten einde toe
doorvoeld is.
Het moeten gaan
en 't nog niet kunnen;
de warme kleuren nog te fel
de dagen vullen met hun gloed,
omdat het hout nog branden moet
en iedere adem leven doet.…
Te pletter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 354 Ik rook;
drink;
lijd
met je mee
op jouw golven;
te pletter
waarschuwen ze
voor de vloed.
Als jij
er niet meer bent
in de nacht;
dan eet ik nooit meer
een hamburger
met uienringen
want dat doet zeer.…
Ik hier jij daar
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 513 Vroeger op zondag,
Met je ouders naar het strand.
Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand.
Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen.
De toekomst nog lang niet vervlogen.
Je hoofd nog vol van het heden.
Dat is nu lang geleden....
Het is nu raar...en denk telkens...
Ik hier jij daar.
Dag lief mens.…
Amen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 In een wereld zoals deze
Zal ik bij het sterven
Geen tijd meer hebben
Om te denken
Aan de dingen
Waar ik zoveel van hou
Amen!…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
Herfstbladeren
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 216 Ze zijn nog een beetje groen, maar ook
al geel en bruin, klaar om afscheid te nemen.
De weemoed speelt door de nerven die
scherper in beeld zullen komen.
Mijn hart durft nog niet echt, maar zal ook
moeten leren de vreemdheid te verdragen.
Wie kent al de mensen, wie kent zichzelf?
We leven omgeven door een groot mysterie.…
te vroeg ontnomen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 2.144 verscheurend was het afscheid
het ging ook veel te snel
ik wilde het niet eindigen
maar het lot deed dit wel
met vochtgevulde ogen
kijk ik weemoedig voor mij uit
zonder goede reden
stapte jij ertussenuit
zoveel geschikte dagen
die jij kon vullen met je lach
ik moet het accepteren
dat je het einde eerder zag
pijnlijk is de voortgang…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.754 Wind door losse haren
Verlichting voor verkleurde huid
Ogen achter bruine glazen
Vluchtend voor de felle zon
Zachtjes rolt de branding
Op het ritme van de wind
Tegen een kakafonie van kreten
Meeuwen vechtend om een vis
Luie wolken drijven over
Wit als zand tussen blote voeten
Palmen in hun eeuwenoude dans
Omringd door een overmaat aan blauw…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 487 slaap
komt heel zacht naderbij
dan ziet zij hem
die zij verloor
hij komt alleen
voor haar
zijn warmte schenkt
het kleumend hart
een zee vol hoop
op leven
De dag valt
hard en koud
op een verlaten hart
maar met de tijd
vergeelt het beeld
van de herinnering
doch plots
is 't daar
heel onverwacht
zo helder als
de spiegel die
haar weemoed…
Weemoed
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 497 Zondag in een wagon achter in de trein
Weilanden trekken aan mijn oog voorbij
Dan denk ik weer terug vol weemoed
Aan die mooie tijd van jou en mij
Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk
Alles wat straalde verliest zijn kleur
Dat ik je zo zou gaan missen schat
Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur
Ik snap je niet kan er niet meer bij…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.195 Ik zou zo graag eens willen,
Teruggaan in de tijd.
Toen kinderen nog kindren waren.
Maar tot mijn grote spijt,
Zijn dat nu de voorbije jaren.
En moet ik niet meer willen,
Maar blijven, in deze tijd.…
WEEMOED.
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.581 Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken
Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open
Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen
Verzinken.…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.573 Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen
boven het station zijn onverdeeld,
waaiers, grandioos vertoon
van tucht, vereende turnsters
die zich voegen naar de beeltenis
van hun bejaarde leider: Weemoed,
vijand van de poëzie, de ogen
van de dichters zien alleen
hun eigen wimpers, druppels…
weemoed
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.896 misschien is dít het wel,
heimelijk nog hechten
aan wat ooit verloren ging
aan vage schaduwen in de
schemering, een zacht geruis
een verre roep, een geur
een oude afdruk in het zand
iets van droeve leegte voelen
in een stille polder
terwijl er een zwalkende
dierbare vogel vluchtig
in het niets verdwijnt…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 477 Nee, het is niet
Het onophoudelijk ruisen
Van regen
Niet het grijs
Dat zijn deken
Over de huizen legt
En in stilte
Mijn oren verdooft
Niet het ontbreken
Van vogelgeritsel
Onder de pannen
Ook niet de geur van stamppot
Wat me weemoedig maakt:
Het ontbreken
Van uitbundig zonlicht
Kinderstemmetjes
Laat op straat
Geuren…
Weemoed
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 505 Weemoed,heimwee naar wat eens was,
wat nooit meer komt, wat groeit als gras.
Verlangen naar vroeger,nee toch niet,
kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet,
dat jeugd veel te snel gaat
voor je 't weet 't op eigen benen staat.
Heb ik dan wel stil gestaan,
of ben ik eraan voorbij gegaan.…