Alle inzendingen over weg OR pad OR bestaan

de keus is simpel het pad er naar toe loodzwaar de weg terug vreemd hoe zou het dan zijn geen verstarring en geen pijn een nieuw mens te zijn opnieuw geboren door al dat technisch vernuft lijkt nu mijlen ver…

handen strooiden bloemen op de paden die we zijn gegaan onze voeten knakten stelen vertrapten vorm en hun bestaan wij wilden voorspoed en het geluk dat ons voor ogen stond gingen stuk aan niet vervulde wensen liefde kwam niet van de grond vloog weg als een vogel in de lucht een droom die van ons is gevlucht…

Jou pad, jou leven Zwaar op mijn schouders Is niet van mij Ik geef het jou terug Het is niet van mij Het is niet mijn probleem Ik geef het jou terug Ik ga van jou pad af Ruimte maken Voor de weg naar mijn eigen pad…

Angst voor: Moeten Niet doen Wel doen Gaan Niet gaan Helpen Niet helpen Thuis blijven Weg gaan Eigenlijk Veel Onzinnige angsten Maar ik heb ze Angsten Die nog steeds In mijn hoofd Spoken Mij nog steeds Lastig vallen Op mijn Eigen weg Alsof Iets mij Tegenhoud Om mijn eigen Pad te gaan En toch Ik ben…

De kruinen alleen in hun bestaan doen hun kop boven alles vertonen kreunend onder het gezag van groen ontvouwen zich hemels hoog de bomen, onze tred kreeg nauwelijks voortgang in een hogere sfeer van aantrekking viel een schaduw over het pad.…

wat jij van mij weg liet in draaiende seizoenen van het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker…

ik ben zoals ik ben intussen ken ik de kronkels in de paden van mijn geest elke zijstraat afgeweest eronderdoor eroverheen gelopen wegen maar met waarden meten is het niet gedaan waarvan wil ik bestaan kom mijzelf bij ontij tegen griploos wadend in het waterland ** waar is nog schapendroogte wat houdt er deze tijden stand…

Mijn pad zal ik alleen begaan. Als een meeuw in de lucht zal ik zoeken, naar de vissen van hoop en geluk. Tot die tijd zal ik lopen op blaren, blikken negeren en weten dat dit pad mij leidt naar een pijnloos bestaan.…

Het is een stem die me laat weten: Vraag nooit naar de weg naar huis! Stop met vragen naar het onbekende. Je was hier al voordat je vertrok! Je bent al thuis.…

je oogt westers toch sluieren je ogen mediterrane kleuren lach jij de temperamentvolle luidruchtige emoties spreekt jouw omfloerste lichaamstaal haar terughoudendheid jij bent een bloem die nog volop moet bloeien de moederplant zal ontgroeien in een onafhankelijk bestaan want er is geen man die jou de weg zal wijzen zijn paden…

Alles is geschiedenis Ons bestaan en leven Bekende paden en Onbekende wegen Gaan hand in hand Liefdes gaan uiteen En komen samen Bouwen bruggen In een ander hart Liefdes sterven nimmer Zijn een hoofdstuk in de tijd Toen nog jong en onervaren Nu veel ouder en wat rijper Is er heimwee naar wat was Verlangen naar wat komt Maakt het…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik heb ooit alle paden van de logica gevolgd zij gaven mij geen ander perspectief dan de doodlopende weg ik wist waar ik was en weer zou zijn na vele stappen er bleek iets te ontbreken voelde dat het bestaan inspiratie en intuïtie totaal uitgeschakeld had juist het onvoorspelbare gaf mij een flow deed mij kicken als ik op twitter…

om voor te leven zoiets als zonder eten en seks bestaan…

De weg rechtdoor is alleen recht, links of rechts zijn ook niet slecht, maar durf hobbels te nemen, toon durf en lef. Is het vreemd als ik toezeg, dat ik het hobbelige pad genomen heb?…

tegen ervaart alles als gegeven toch kunnen wij goed samengaan ieder in een eigen bestaan…

daar in het dal afgebrokkeld in het bestaan van een reünie tussen de brokstukken van mijzelf…

uit het vlakke land naar de eerste heuvels in een mistige verte later bergen met de hardheid van het dagelijks bestaan ben het pad gegaan van duizend voeten in het zoeken naar een waan heb mezelf zien veranderen van luisteren naar fluisteren tot de waterval van woorden kwam onstuitbaar stroomt de schat die ik mijn leven lang…

in het uitzicht wenkt de verte om te gaan weg van het orkest uit de symfonie mee op ijle tonen naar waar de paden raken in symmetrie van het bestaan nog neem je schaduw mee uit lengte van de dagen stuwt zee haar golven zonder vragen ga in het reiken naar de einder ook jezelf voorbij pas in afscheid nemen en ontmoeten…

De tijd verstrijkt voorwaards heden wordt verleden beklemmend voor druk een afspraak met pad concreet door een stip vier letters markering van bestaan…

Ik zal mijn weg gaan mijn weg vervolgen de bocht in gaan Misschien uit de bocht vliegen niet jokken, liegen Ik zal mijn pad gaan boos soms zelfs wel verbolgen Want het pad blijkt niet altijd geeffend .......vrij baan Zon noch maan zullen 'n onbegaanbaar pad ...immer verlichten.…

Nog liever ga ik onbegane wegen, zwervend zoeken naar mijn pad, Vantevoren niet kunnen weten, Onzekerheid bij elke stap. Maar ik moet mijn vaders tuinpad gaan: begin en eind van mijn bestaan.…

Ter Marse 'in het veen' onland, wildernis er omheen drie boerenplaatsen op een verhoging dicht bijeen pioniers waren ze midden in het veen een hard bestaan ze ontginnen het onland er omheen met de buitenwereld geen contact alleen een pad naar Onstwedde het veen verdween Ter Marse werd normaal een paar boerderijen langs de weg…

in de levende verlatenheid ontmoet men de toekomst niet vreemd aan ons bestaan zo ook groeit de ouderdom over wegen die niet meer volgens oorspronkelijke paden gaan ik schets een schaduwrijk beeld dat het alledaagse verkleint het is ook hier de onbekende tijd die wel heelt op een vlek die blijft maar waarop regen droefenis lekt ik beschrijf…

Waar ben ik verkeerd gegaan welk pad heb ik genomen dat mij zo treurig naar deze diepe afgrond leidde? kan ik nog terug of is er geen weg meer naar mijn veilige bestaan wat er van over is gebleven. ik wil niet meer heen ik word meegesleurd door wezens langs de kant ik wil terug, niet heen!…

Onder de tafel loopt niemand met reuzenschoenen in de weg mijn wereld kan er bestaan – tot aan het avondeten de huizen, wegen en bouwprojecten met al de gedachten van de mensen die ik lezen en beantwoorden kan – met nieuwe plannen 's Zomers staan er tafels in de tuin met klemmen op de lange lakens die wiegen in het licht van de wind –…

Het pad naar genade is een lange weg, Het is een moeilijk begaanbaar pad, slechts te belopen als je geduld hebt, een echte Vriend, en tijd zat.…

Ik roep zo hard dat de doven hoofdpijn krijgen dat de woorden je bedreigen maar je hoort me niet Ik schud de boom totdat zijn wortels krullen het kraken je oren zal vullen zolang je mij maar ziet Ik spreid gedachten over ellenlange, vochtige paden tot ze in eigen zweet baden maar wat heeft het voor zin?…