Alle inzendingen over weg OR water OR steen

Als het evenbeeld van je glimlach geen steen is dan is die traan niet nat maar vol van water.…

Steen in de rivier hoog gepolijst door water je geduld beloond.…

iemand zien lopen aan de fluisterdichte overkant zwijgend antwoorden zien vertrekken met onbekende bestemming verzinken in gedachte, in aanhef een weg vervolgen fantasie bedrijven, water inademen denken aan een briesje langs de wangen geloven in goede afloop, virtueel ontmoeten het gesteente van een steen aanvaarden oprapen, bewaren,…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als een pakpaard wentel ik mij een weg naar boven met ongedekten hoofde in het torenhoge licht. Waar de weg scheurt slurpen wij het water op dat smaakt naar ijzer zoals het koele water van de wezenputten. Terwijl ik opga naar wat zich hoog verheft keert Mirjam om. Ik sla haar vrolijk springen gade van steen tot steen.…

Een broze schil van steen, aarde, en wateren rond vuur gegoten.…

Zomerlicht stuift spetterend uiteen, waait weg in vliesdunne sluiers, glinsterend over rondingen en welvingen van steen. Almaar door het jachtige water, duikelend opgenomen in de teruggevonden stroom. ------------------------ uit: 'Transit', 2012.…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer.…

bodem ligt hij dan de steen hoekig en bonkig naast die andere steen afgerond en fijn geslepen door het stromend water dat door gaat eeuwig door en sterker blijkt dan de harde kracht die zoveel sterker leek dan de zachte kracht de stroming van de beek…

In balans Berg, rots, een ravijn de tijd is van steen de stenen zijn tijdloos. De berg, een diep litteken, zonder beweging valt eeuwig het water. Ik word bevangen door onmetelijke rust, steen op steen op lucht. Voor mij de wereld die zich ontvouwt, onbeweeglijke zon. Dan even later......…

Springspelend water over oude steen Zilverspattend tussen groene moskussens Vloeit de stroom, zoekend naar de snelste weg Ergens en nergens, kabbelend gaat het heen Het water is de baas, alles wijkt, berustend De brutale IJsvogel duikt op van een visgevecht Zijn blauwe verenpak een flitsende droom Wortels van de oude wilg, staand aan de rand,…

Eén ding tegelijk, een vogel op een tak, een ademtocht, een beitel in steen. Je zit als een rots, je loopt met de tred van het water, zachter en harder dan steen, alleen en verbonden als nooit meer alleen.…

de wind speelt in het zand tot aan de kade van steen het licht lacht gelig in een schaduwloze lucht mijn hoofd zit alweer vol van ongenode gedachten mijn hartslag stort zich in de diepte van de zee komt terug als een vochtige golfslag met het aanstromende water maar geen nood mijn onrustige gemoed volgt gewoon de weg die het volgen…

al mijn hoofdzaakwoorden zijn rompachtige dingen, ze liggen roerloos donkerruggig in het helder water van de spreektaal. ding-sprekend zeetaal kijk ik je aan; als steen en romp en eilandrug kom ik spraakloos boven water. ---------------------------------------------- uit: 'Onder een leeggewaaide boom', 1982.…

En weer kijk je moeilijk En weer zucht je flink En weer zie ik je denken Ik wil niet dat ik zink Het is zó ingewikkeld Je voelt je zo alleen Je glijdt weg in donker water als een grote zware steen Ik zag ergens nog een glimlach totdat ook die verdween want je kijkt weer moeilijk want je zucht weer diep en je ziet me denken…

voor steen…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leer, kinderen, dit uit zijne mond: houd steeds een vuist boven de grond. ------------------- uit: Tirade 1968…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Stenen zo geordend dat je er overheen kunt lopen. Welke kant uit bepaalt een wegenwachter. Zijn wijzer wijst je welke weg en welke weg. Stenen dragen het gevolg van overwegen zo geordend dat een route ontstaat. Ik hier. Jij weg. 02-03-2006…

Alleen als ik de knop omdraai, slaapt alles weer in, tot de volgende opstoot van water uit de stenen bol.…

geef mij de stenen die je vindt wil de gedachten zien van generaties lang hun zicht in het weerkaatsend licht heeft ze gerond door water wind en ijs zijn ze schitterend gepolijst zo kwamen de lagen bloot van hun vloeibare dromen samen zijn we ooit ontstaan maar alles is een eigen weg gegaan nog scherpt de rots en…

stil staat de droom half gereefd blijft het zeil gedrang van deeltjes steen op steen stoot water tot beweging nadert een eiland altijd op een steenworp afstand schip gemetseld in een lucht van bladgoud -------------------------- uit: Maatstaf, 1979.…

Op de kade In de grijze ochtendzon Staart hij in het water Waaruit al het leven ontstond Eenzame cel Die zich evolueert Tot hij al kruipend Het strand betreedt Een zware steen Strak aan zijn voet Het is het water Dat zich ook van leven ontdoet…

doodstil water dan plotseling vanuit het niets rimpelingen kringen gevolgd door een steen die uit de diepte lijkt gelanceerd in een fraaie boog komt hij terug in de hand langs de rand van 't diepe water…

zich gevangen In de sloten en grachten Ik vroeg hulp: waters lachten Trouw kan de mens niet verlangen De zon is mijn enige hoop Die ik trouw volg en verlang Nu niet te zien, ben ik bang Is de goede weg die ik loop?…

ze gaf me Engeland en meer nog kreeg ik paarse prikkels in een rode lach en voelde ze de maan -ik bladerde- vond warme steen -en zag het alziend oog zomaar langs de weg wit water zuiverde een klankschaal tot haar schone toon me toezong van haar elfenwoon ze glimlacht rond mijn kaken in de tussenwereld woont mijn hart en ook mijn…

het binnenbloed kruipt bij elke slag van het hart wast gewogen dagen weg gaat aan zaak of rede voorbij maar verlicht niet het gewicht van steen in weke maag doch tempert geruisloos de zucht waaronder een ziel buigen wil die weet van elke groef wat gangbaar leven vermag en dat terwijl we ooit het troebele water in een vroege baai…