58 resultaten.
Valentino
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 55 Zoals een door onvervulde liefdesverlangens wegkwijnende, wegterende jonge god zich bijkans zieltogend uitstort
in zijn laatste schone verzen,
zo bezingt Rodolpho Valentino zijn stille geliefde in zijn zang...…
ieper
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 531 tyne cot
we crepeerden in grauwrode modder
onder vlaanderens loodgrijze hemel
en dodelijk krijsend staal
blind en bang voor pijn ijzer hels vuur
gruwzame dood door gas
groene lijkwaden om stikkend jong leven
kinderen hulpeloos schreeuwend om geliefden
wegkwijnend van verdriet
tot onsterflijke helden gemaakt
liggen we verminkt onder keurig…
Waar ben je?
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 974 Ik heb haar even mogen beleven
Geschrokken van haar kracht
Heb ik haar opgegeven
Afgesloten van de wereld
Heb ik mijn liefde doen verdwijnen
Achter mijn muur verscholen
Heb ik haar doen wegkwijnen
En met mijn hart in mijn handen
vraag ik:
Mijn liefste waar ben je nu?…
Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 634 Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien
hoe dom dat was zag ik pas
toen ze daar met haar beschadigde vleugels
reddeloos verloren lag
Ik heb geprobeerd een vogel te vangen
geen nuttelozer daad dan dat,
ik besefte het pas toen ze wegkwijnend
ineen zat, zielig en terminaal
Ik heb geprobeerd mijn hart te vermoorden
het was me bijna gelukt…
DE NIEUWE BEZOEKER
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 808 toen plots haar laatste oordeel werd geveld
nog enkele luttele dagen waren haar geteld
waarin zij nog het ergste zou moeten lijden
het verdriet om van dierbaren te scheiden
tussen vier muren in eenzaamheid gekneld
zij leed al maanden aan ondraaglijke pijnen
toen plots haar laatste oordeel werd geveld
zij zagen haar in stille gelatenheid wegkwijnen…
Parel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 in je verdriet
Je anonimiteit
Is je realiteit
Je lach is schimmig
Je leven ijzig
De winden waaien
Vanuit alle kanten
Diep kijk je bij mij naar binnen
Net of je weet van het hoe en wat
Je weet er is altijd een omdat
Een oorzaak een reden
Voor de toestand in het heden
Voor het verdriet
Dat niet kan verdwijnen
Dan maar in de samenleving wegkwijnen…
Vreemde vrouw...
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 3.839 Wegkwijnend in verdiet,
de fles in je handen.
ooit bij iedereen zo geliefd,
nu heb je alleen nog maar vijanden...
Je koos ervoor anderen pijn te doen,
en alleen nog maar om jezelf te geven.
Je deed dingen die niet door de beugel konden,
en nu heeft iedereen je opgegeven...…
Het verborgen verdriet
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 604 Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte
op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart
verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen
achter de wolken van een gebroken hart.…
BESTENDIG?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 670 Misschien wordt een boze domper gebracht;
zij zal als gloeiend puntje wegkwijnen...
Die nietige, rode stip trilt, krimpt in een,
verlangt tenslotte geheel te vergaan.
Een blusgrage zucht blaast er over heen...
Daar komt een genadevolle adem aan,
glijdt haast ongemerkt voort, maar wekt meteen:
doet oplaaien, - tot nieuw leven opstaan!…
Bloemendood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 ontmoeting
tussen zwartgeschilderde wolken
en een veelkleurige regenboog
viel een korte wonderlijke stilte
toen een bloem haar knop opende
om haar hart te tonen aan iedereen
die de onschuld wilde beschouwen
Op dat ogenblik werd zij geplukt
uit eigen omgeving losgerukt
om haar kleur alleen te vertonen
aan enkele voorgeselecteerde ogen
Wegkwijnend…
Een nachtkaars
gedicht
2.0 met 14 stemmen 3.653 Langs de vijver wegkwijnende Hosta’s,
Door bleek maanlicht beschenen
een enkele Rudbeckia Fulgida
en een wilde Aquilegia Vulgaris.
Zelfs de Delphinium Grandiflora
kleurt nog eenmaal op.
Ik kijk naar mijn adem
die wolkjes vormt
langs vervagende borders.…
vergane glorie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 335 De ondergang na jaren vernuftige uitvindingen,
waar de macht
zo zwart was als de nacht
en het geld
zo verdoezeld als de wegkwijnende zon.
De tol die wij allen hebben betaald
voor de hebzucht van wezens
met een hart van steen
die geen greintje gaven
om het leven van hun medemens.…
Vergane glorie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 De ondergang na jaren vernuftige uitvindingen,
waar de macht
zo zwart was als de nacht
en het geld
zo verdoezeld als de wegkwijnende zon.
De tol die wij allen hebben betaald
voor de hebzucht van wezens,
met een hart van steen
die geen greintje gaven
om het leven van hun medemens.…
Het leven als niets
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 318 Toch moet er leven worden gerekt,
als een uitgestrekt fenomeen, maar dat de rek er al tijden uit is,
ziet geen mens, alleen hij, die er niet mee om kan gaan,
die zijn leun, zijn steun, zijn toeverlaat zijn vraagbaak
ziet wegkwijnen in een hoopje niets, hij draait zich om
loopt weg.…
JEANNE & AMEDEO
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 328 Wegkwijnend naakt, dat lijdt aan verlangen
Soepele lijnen, poëtische kleuren
Hash, brandewijn, om zijn kijk op te fleuren
En Montparnasse in zijn doeken te vangen
Filosofie en gedichten aanhangen
Verzen vergarend om zich op te beuren
Tedere zuilen uit steen los te scheuren
Steeds in gezelschap van Maldoror-zangen
Zwijn zijnd plus parel…
De Kern
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 414 staat
en niet langzaam weg zal kwijnen
Ik zoek ik in mijn ogen
want de tijd die slijt
Naar de kern van mijn ziel
in het leven dat ik leid
Ik wil mezelf doorgronden
Mijn hart weer horen
Eigen gedachten ontrafelen
als nimmer te voren…
Ik wil mezelf gelukkig zien
Rustig en evenwichtig zijn
Gaan waar ik voor sta
voordat ik langzaam wegkwijn…
dans der wellust
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 3.143 De lust
en de drift drijven ons tot
schaamteloze passie. het
licht werpt zijn waaier op de dans
der geile geesten en zorgt voor sfeer
in de ochtenduren. zintuigen zijn de enige
wachters van het hart. het is een
wegkwijnende vlam die ooit het zwarte
zal bereiken. de taak is eenvoudig;
als jij mijn liefde maar kan ervaren…
Deze bloem mocht geen naam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 425 I
Het waren de hemeltranen
of het wegkwijnen
van het zieke kind
Of het slapend geweten
wat het licht niet zou zien
Vader is mij een onbekende
Hij is de dreun in mijn herinnering
of de duistere schim in mijn ooghoek
Maar nooit zag hij het kind in mij
Die bloem mocht geen naam hebben,
mocht nimmer bloeien
Voor hem is het…
Wereld van glas
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 527 blad
valt langzaam naar beneden
De zon schijnt in het vallend nat
spiegelt beelden uit het verleden
Verloren gegaande dorre gebieden
kwetsbaar aangetast door droog klimaat
Geen water voorhanden, alzo geschiede
meedogenloos in de zon gebraad
Thans veranderd in onvruchtbare woestijnen
duinen van zand schroeiend in de zon
die wegkwijnende…
Beloften
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 858 In ons leven samen heb ik aan jou zoveel beloofd
Dat alles eens zou gebeuren heb jij lange tijd geloofd
Langzaam heb ik dit geloof zien verdwijnen
Nu zie ik ook jouw liefde voor mij wegkwijnen
Ik ben niet meer speciaal, en ook niet meer jouw held
Slechts een nietig man door zijn loze woorden geveld
Soms heb ik moeten beloven
Om te laten…
Mag ik dat zelf bepalen?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 188 op mijn eigen tijd
En ook al klinkt dat arrogant
Toch wens ik dat en ik ben bereid
om dat uitgebreid uit te leggen want
stel nou eens voor, en voel met me mee,
dat langzaam gestaag, maar heel gewis
mijn denken vertroebelt in een warrig mêlee
dat Alzheimer helaas mijn voorland is
Ik stel me dan voor, zo heel assertief,
dat ik langzaam wegkwijn…
Onterecht verguisd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 (voor Pet Tideman)
Je was volgens velen een rare man,
zelfs je ouders wilden je
krankzinnig verklaren
en voor altijd in een inrichting doen wegkwijnen,
maar dat je zo'n lieve, beeldschone vrouw als Betsy had
verschoonde je van alle wanklanken en dwaze berispingen,
want zij zag in jou toch de vermomde engel.…
Enkel de gedachte.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 79 gekwaak
Soms lost het ego even op en kan ik mij bezinnen
Hoe ik ook van die mooie woorden kan verzinnen
Het ego stil maar voortdurend aanwezig
Spiegelt mij iets voor en blijft altijd maar bezig
Ineens wordt het binnenin mij stil
Toch hoor ik in de verte een afschuwelijk gegil
Laat die stilte los, laat hem verdwijnen,
De stilte laat mij het ego wegkwijnen…
Nog 1 keer
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.734 Mensen zeggen: dat deze pijn wel zal verdwijnen,
Ik weet dat ik uiteindelijk zal wegkwijnen,
Ik zou jou nog 1 enkele keer over jouw hoofdje willen strelen,
Nog 1 keer willen kijken hoe goed jij voetbal kan spelen,
Zeg nog 1 keer papa ... ik mis je 0 zo hard
Zeg nog 1 keer papa ... ik heb pijn aan mijn hart
Zeg nog 1 keer papa ... jongen…
Hoe is het, te gaan?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 220 Verscheurd door folterende pijn
van een ongeneeslijke ziekte
Tot stijgende morfinetroost
wegkwijnend leed uitdooft?
Leef, verteer of vegeteer je verstild
in een mummificerende coma
Geeft het droog uitdoen van de machine
Een ultiem sein aan een stille zombie?…
Overgang
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 wereld voor ons
schuld en boete
was iets van een vroegere generatie
er was volop inspiratie
Wat er echt was gebeurt
hoorden we , konden we nooit echt weten
we mochten het nooit vergeten
Nu, wat is nog waar in de wereld en wat niet
als echte sporen verdwijnen
en mensen die veel hebben ervaren
zwijgzaam en alleen
achter de gordijnen wegkwijnen…
Lange weg te gaan...
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 773 van het lijden
door mensen wie je beter kan mijden
De lange weg van vallen en opstaan
klappen vangen en toch maar weer doorgaan
De lange weg van het weerstaan van verleiding
toegeven aan één lust zou leiden tot uitbreiding
Mensen leven in één wereld maar als individu
maar ook de collectivistische landen zijn te cru
Sociale controle of wegkwijnen…
- Heftige momenten -
hartenkreet
4.0 met 36 stemmen 2.404 De littekens op je hart, die je voelde,
deden telkens een indringend beroep op mij,
laten het verleden stil wegkwijnen
van ellendig verdriet, diep geraakt in mijn ziel.
Het waren heftige momenten, geloof me
toen je mij vroeg of ik ooit van jou hield,
of ik je ooit lief had in mijn hart..
al was het ook maar een moment.…