Alle inzendingen over wij

onze smarten wijd ik aan schurft van eikenbomen; wonden, ongeheeld aan pijnboomschors; ‘s nachts, weet ik, kreunen wouden onze vreugde zweeft met vrije vogels; zeeadelaars over het water een zwaluwenvlucht, onberekenbaar of mussenjongen op een vensterbank onze liefde is als wilde roos het stof der aarde, onweerregen als de gewassen,…

horizontale lijn *********** De dampen van de nacht schachten zich stoïcijns op jouw gelaat en letteren onze honger in een eeuwenoude daad de avond is nog niet te laat en toch is de straat ontoegeeflijk in zijn gift om mij te laten dromen of is het vals en laat ik de beelden tot mij komen ik was de boekanier en jij mijn schip wij…

Samen zijn wij één, dus alleen ben ik maar half van wat ik ooit ben geweest. Maar je leeft in mijn geest, gedachten en hart. Liefste, ik zal op je wachten, met smart. Een marteling die ik moet doorstaan om te gaan voor mijn lot. Mijn eindbestemming, dat ben jij. Jij. Ik. Wij.…

Als wij het niet meer kunnen Heer Als ons de dagen zo lang en zwaar vallen En onze krachten in zwakheid vervallen En wij ons eenzaam voelen, meer en meer. Als we oud worden en de gebreken komen En we niet meer alles kunnen doen En nergens meer aan kunnen voldoen Wanneer onze hulpeloosheid is toegenomen.…

wij hebben brieven geschreven met poëzie gevuld bloemen geplant en tegen ze gepraat de zon beroerd op het heetst van de dag pijn gevoeld en uiteindelijke neergestort wij hebben lief gehad…

als wij samenkomen in balans onze berg berijden de ravijnen afsnijden de passen vermijden in de dans recht in het hart van onze passie verkeren in de ontlading van het verlangen een nieuwe oeroude wereld creëren als wij ons intens gedeelde moment als we samengekomen zijn elkaar deinend in de ogen kijken in onze glimlach gevangen…

Ons dat is toch ‘ik en jij’ Ons dat zijn wij allebei Maar ’t is nu zonder jou, alleen nog mij Ga ik te ver, wat snap je niet Bij hard lachen en verdriet ’t zijn de tranen die je zelf niet ziet Waar was je dan, toen je dat zei Was je er met je hoofd niet bij Was je mijn teleurstelling allang voorbij Je bent jezelf, wat ik daarvan vind…

We zijn wie wij zijn en daar is geen ontkomen aan We zijn wie wij zijn in een geprojecteerd bestaan…

Je zinnen begonnen steevast met een koninklijk WIJ: Ballonnen die je opblies maakten je groter. Projectieschermpjes waarmee je rotzooide minimaliseerden verantwoordelijkheden.…

Wij samen. Zo gelukkig en zo verliefd. Wij zijn samen een. 2 harten 1 liefde. We zijn voor elkaar bestemd. Ik voor jou. Jij voor mij. Ik hou van jou. Alleen van jou.…

mijn witte dressoir draagt mijn zelfportret in bruine pij zonder aangezicht waar ter hoogte van de heup de rozenkrans hangt zonder poseren ben ik als heremiet neergezet het is een deel van mijzelf al in den beginne toebedeeld vroeg was ik reeds ontaard van huis naar huis wellicht door mystici fluisterend aan mij verklaard werd…

mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij weet dat jouw overgave niet zal geven waar we beiden in stilte op hopen de brokstukken die uit jouw muur vallen blokkeren het pad naar mijn hart ik weet dat mijn liefde slechts bestaat bij de gratie van onvervuld verlangen zo houden wij…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

Ik geloof, geloven doe ik in ons - wij samen Daar heb ik geen bewijzen voor, weet alleen hoe 't voelde toen we elkaar tegenkwamen Wij samen en verder niks, niemand, geen Ergens heel diep van binnen, daar voelt 't goed - is dat een basis, is dat een begin?…

Jij en ik Ons en wij Heerlijk samen Heerlijk vrij Eigen stukje Stukje met z’n twee Precies in balans Beiden tevree Lang gewacht Veel geleerd Kennis en ervaring Ten goede gekeerd Genieten van wat is Vertrouwen op wat komt Uitbreiden van geluk Zodat dit nooit verstomt…

De tijd dat jij en ik nog wij was. Deze tijd is nu voorbij. jij en ik wordt nooit meer wij.…

Met jouw boot, hoe we probeerden het land te bezeilen, de zee te bestraten, hoe we soms vergaten waar ons hart te laten.…

En hoe wij nog altijd Samen zij aan zij Op z’n minst nog De eenzaamheid delen Ik bij jou en jij bij mij Maar toch nog altijd Wij.…

Jouw rivier heb ik omhelsd de stroming trok mij direct mee samen kwamen we in stroomversnellingen daarna plotseling in heel stil water daar zijn we natuurlijk lang gebleven kijkend naar de uitgesleten wanden de bochten waren behoorlijk afgekalfd soms konden we de bodem zien de vissen krioelden om ons heen prachtige kleuren en zilveren schittering…

Als water en zee zijn wij onlosmakelijk verbonden. Als water en vuur zijn wij in staat elkaar te verwonden. Als weer en wind zijn wij afhankelijk van elkaar. Als zuurstof in de Iucht zijn wij altijd voor elkaar beschikbaar. Als Iucht en warmte zijn wij supplementair aan elkaar. Als jij en ik staan wij altijd voor elkaar klaar.…

Denk terug aan die mooie zomerdag, die wij naast elkaar stonden, zwijgend en toch verbonden... Mijn lachen was die dag vlak bij huilen, maar ja, het leven is nu eens geen kinderspel.…

wij zijn wie we zijn, wij zijn onszelf, wij zijn 'raar' wij zijn anders samen, daar hebben we voor gekozen heel bewust we wisten dat het ging komen minachtende blikken gefluister over ons net te zacht om iets van te zeggen net te hard om te negeren wij gaan door met ZIJN wie we eigenlijk willen zijn gewoon wij.' en WIJ zijn er trots…

Mijn hondje en ik blijven al mijn geliefden beschermen En wij blijven een twee-eenheid Volgens de goede Erika Terpstra zijn wij kanjers.…

Slaap zacht, wacht en wacht de dagen wiegen in voorlopig getreuzel verdoven de pijn van het eenzaam oorverdovend langzaam ontwaken uit een zekerheid dat wellicht verlaten van ooit tedere warmte niet anders kan, verandering en het haast vaste weten dat duidelijk in mij weerklinkt ga beginnen met beminnen wat ik als landschap heb geschilderd…

toen waren wij onder de schaduw van de bomen waren wij in het hoge gras bij de waterplas toen de tijd stil stond toen waren wij half slapend wakend dromend een zomermiddag lagen wij daar hand in hand toen de tijd stil stond zo lang geleden weggesneden uit de tijd een herinnering van het hoge gras van de schaduwen van bomen…

Maar het beekje in het dal evenaart onze krachten Net zoals wij ons gevoel uitspreken van ideale dromen. Waardoor opklaringen ons natuurlijke wij kan verzachten.…

waren het in gelukkigere tijden Wij waren het tevreden met elkaar Wij waren het en wisten niet van lijden Wij waren het toen het gebeurde in dat jaar…

De filosoof zegt: de hel - dat zijn wij. De ambtenaar zegt: de regels - dat zijn wij. Een slimme engel schuift ons een bril toe gedoopt in onbevangen nieuwsgierigheid. De mensen - dat zijn wij. Allemaal. ------------------------------------ uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

er waren nooit woorden voor laat staan hoge plafonds of hemels je wilde nergens naar toe je wilde niets bereiken het was droog laag viel op laag als bladzijden in een oud Frans boek plakten we aan elkaar maar met verbeterde sterker ruikende verslavende lijm ik wenste toen dat het eens los liet dat er een woord viel dat het eindelijk…

we redden het, de liefde zal ons omarmen, het licht verschijnt, het is al veel te lang donker geweest wir schaffen es, die Liebe wird uns umarmen, das Licht erscheint, es ist schon viel zu lange dunkel gewesen…