Alle inzendingen over winterkou OR morgen

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Zij tilt zich overeind en in het licht en maakt een stil begin stil met zich zelve, langs het smalle lijf liet zij het hemd afvallen, dat zakt tot in een dunne kring van plooien, een weinig mijmering zet zich, zij ziet naar beneden de blootheid van haar eigen leden, het vreemde van het nu gebleken lichaam en de schemerbleke…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

De socialisten blijven graag verschoond Van winterkou, ze zeggen: “Nee, zo kan je Toch niet naar buiten gaan voor de campagne” Daarna zijn ze veelvuldig weggehoond “We zitten in zwaar weer”, wordt er verzucht “Maar even is de kou weer uit de lucht”…

Nog broos door de winterkou spreidde zij haar bed met rozenbladeren met vlinders in haar buik die ontpopt waren door de zachte winterdagen. Haar oneindige droom wekte controle die ze voor het speciale pad had uitgekozen door in een warm nest te oogsten om hem weken na de winterdagen te ontdooien.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

zoals een visser wacht voorziet de vaart de winter berust een zachte verenvacht en trekt een vluchtig spoor bij het stoplicht in de verte houdt in het nevelig licht verkeer de adem in van winterkou bewust peddelt een vastberaden fietser…

De prikkel in mijn zenuwbaan geknepen, doorlaat de winterkou en nevel gauw gevroren, als woorden in mijn hoofd Vernieuwing zichtbaar aangebracht Een engel doorstroomt mijn nageslacht en in verwaterd aangezicht, bespiegel ik bekoring uit: "Het lied van de wachters van Moeder Aarde", 2008…

De straat ligt smetteloos wit uitgestrekt in winterkou geen naakte ziel of blote hond zal dit winterland ontwaakt betreden in iedere voetstap pleit dat eergevoel hier is nooit iemand geweest als de zon weer stralen komt is de hoop in dooi verdwenen.…

Op de achtergrond dooft vioolgeluid - een wegterend decorstuk - terwijl ik van de beslagen ruit doorzichtige letters pluk Langs druppels wegglijdende zinnen glinstert het nachtelijk beminnen Ik open het glimlachende venster een zomernacht glipt in de winterkou verbaasd ontdooit de tuin en wenst er een streling en koesteren bij, in hardblauw…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik was er, maar je wist het niet Winterkou slaat me in het gezicht jouw seizoen is voorbij…

je rotst en brandingt veel te vroeg je koude lijf golft al de warme kusten zag het schuim waarin je overslagen rusten toen zij de hete stranden kusten met de afgelopen winterkou de onverlaat die nog een pootje baadt trekt zich snel weer terug de kilte is door tijdgebrek van lentes zon nog niet gevlucht…

nu de herfst zijn intrek neemt in huid, mijn haar en langgerekte adem… * op het laatste moment kwam er nog de glans van ganzentrek hoog en ver gevleugeld onder licht verschafte het een vergezicht dat water overwon de zon vertelde van haar kracht reeds tanend, tussen winterkou ze kleurde roder op een boom en blad haar avondbad…

terwijl ik opsta, elke morgen om zes uur, hamert de specht al.…

Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren. Net na vijf uur In de doofpot is er geen geld en alles duur Wees niet bang er is eten Vrees niet ik heb toch geen geweten Ik heb zorgen Parkeer alles tot goedemorgen Ik ken geen angst Voor mijzelf ben ik het bangst Ik zeg niks maar heb alles te vertellen Voor geen gekregen geld gebruik ik geweld…

'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter De dagen langer en de nachten korter De appelboom loopt al een beetje uit De laatste dagen voel ik me... 'Al dente' Straks ook nog naar de tandartsassistente!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

de nieuwe morgen is aangebroken…

Eenzame sneeuw in een datumloze nacht Bracht mij alles maar meer dan verwacht Verwarmd door deze februarische kou Wist ik het ineens zeker Ik hou van jou…

Ik kan het niet achterhalen wat ons zo bindt, ‘k Weet wel dat ik deze band uniek vind, Elke avond ga ik slapen en denk iedere keer … Gelukkig … morgen zie ik je weer!…

Tot morgen, zeggen we bij 't afscheid. Maar of morgen nou volgende week is, dát ben je bij 't zachtjes sluiten van de deur, al kwijt. We lopen de deur uit, in 't besef, dat je vergeten bent dat we er waren.....…

De morgen is nieuw, al is hij niet anders dan de morgen van gist'ren en de dagen daarvoor. Het lied van de merel, dat klinkt in de stilte, lijkt een lied dat ik nu pas voor de eerste keer hoor. Terwijl de zon met haar stralen de horizon rood kleurt; de mist zich niet langer met het water verbindt.…

Morgen is er weer een dag Morgen is de toekomst Morgen is vanzelfsprekend Morgen is de dag na vandaag Morgen is er weer een dag Morgen is bijzonder Morgen is een opluchting Morgen is een gevecht Morgen is er weer een dag Morgen wordt weer anders Morgen is weer een dag zonder jou Morgen is verdriet Morgen is er weer een dag Morgen…

De eerste januaridag ziedaar de geroemde dag van morgen hoe kan het anders dan beter gaan dit jaar. Toch heeft de mens reeds sinds aller tijden zich beter voorgenomen en was slechter niet te vermijden. Voorspelbaar dan deze nieuwe dagen de trieste conclusie na vele malen vragen.…

over bergen en zorgen zoek ik de poort naar morgen ongelovig kijken lachende woorden verborgen tranen gekooid verlangen herkenning van mezelf in jou gedachtenloos zonder haten uit liefde loslaten los laten…

Ik kon alles zien door de glazen ruit mijn zicht in gretigheid vertroebelend als adem condens vormt, en mijn vingers afdrukken achterlaten in een poging door het raam te tasten, naar wat in morgen ligt En toen de deur eenmaal open ging vond ik zoveel - te vroeg…

Ik heb geen zorgen voor de dag van morgen, ik heb zorgen om de dag erná, want altijd is er gewoon die morgen, die me geen zorgen baart maar ja na die morgen komt weer een morgen en er telkens weer een achteraan, dus maak ik me geen zorgen meer voor morgen, want hij zal er altijd achter blijven staan.…