Alle inzendingen over wisse

Mabels verleden is voor haar passé: Haar wilde haren tot een knoet gebonden Heeft zij geen weet meer van de leuke zonden Die zij begaan heeft met haar dominee. Ze laat zich immers in de echt verbinden En kent nu enkel dominee Ter Linden.…

ver weg in de staalblauwe lucht zingt een lied een deerne schoon als ochtendnevel danst in vroege sterren, haar vederlichte rokken ruiken kruidig en handen met passie onherkenbaar verkeer raast versnellend onheilspellend een wisse dood tegemoet, maar niemand neemt de tijd om ook maar ergens bij stil te staan…

Wis toch die traantjes uit uw oog, Arm weesje! schrei niet meer: Uw vader heeft het goed omhoog, Bij onze lieve Heer. God-zelf wil u een vader zijn, Geen vader is zo goed. En doet Zijn hand u somtijds pijn, Hij weet wel wat Hij doet.…

Twee vingers slaan op een ongeteld aantal knoppen schakelingen in positie slaan hersenkronkels zichtbaar in een leesbare resolutie strelen vreugde in nietige delen slaan mis op wis zodat er woorden blijven staan die slaan op iets buiten de context maar verslaan duizend gedachten duizend en één deze keer…

's Winters tel ik de bomen in mijn tuin, nauwkeurig, ik doe alsof het belangrijk is als ik eenentwintig stammen tel wis ik de namen uit mijn geheugen ik maak plaats want de lente komt met vogels en scherpe geluiden, ze zullen de tuin innemen, hoog en bijna oorverdovend zullen takken zich opnieuw in nesten steken.…

---***--- Binnenboel Raam voor raam wis ik jouw adem en je teksten uit het vuil wanneer de hemel strak is, begin ik aan de buitenboel…

Wis de traan dan uit het oog 't Biddend harte dan omhoog, Als ons leed en smart omringen! Ja, vertrouwen wij ons lot, Bij des levens wisselingen, Broeders, steeds geheel aan God!…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

Want eerlijk is eerlijk, dat zijn we wis en waarachtig ALLEMAAL!…

In verte waar meeuwen hun schreeuw krijsen in noorderwind dwalen gedachten samen heel even dacht ik jou hier te treffen te horen en te voelen maar het blijkt een illusie van de nacht het donker verbergt mijn getergde gelaat ik proef het zilte zout raap zilveren tranen in zand wis de sporen in dit verlaten land…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

vleet" Daar ben ik dus geboren een stad die ik niet licht vergeet Mijn kindervoetstappen liggen daar Ze zijn wel uitgewist De wereld heb ik rondgereist maar ben geen chauvinist Elk plekje waar ik heb gelopen brengt herinnering omhoog En, al die plekjes wil ik bezoeken en houd daar dan mijn monoloog Herinneringen uit 't verleden die wis…

tast me af stil mijn angst les de dorst van mijn huid bet het vocht van mijn tranen lik mijn oren met je muziek streel de lippen van mijn zwijgen wis de duisternis met jouw ogen zoet de geur van mijn lijf slecht de ruimte tussen ons deel met mij dat we zijn verenig adem met adem werp me op de lucht in laat me vallen…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij!…

Daarmee wis ik een traan en wens dat 't maar tijdelijk is.…

Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur van familie Duck Ik sta veilig buiten spel en wat me niet zint wis…

zeg werkelijkheid waarom verdrijf je mijn dromen wis je het handschrift van de hoopvolle zon leg je een schaduw over mijn vlinderminnend voorjaar mijn schildering van roze en witte bloesembomen zeg werkelijkheid waarom ben je soms zo subiet zo duidelijk daar, kruis je mijn gedachten, mijn verwachten verbreek je zo vaak de betovering…

Wieg mij een lied dans mij een mouw klap mij een roos maar laat mij niet in de kou struikel mij een blok glij mij een banaan schiet mij een gebed en lach mij een traan brei mij een naald naai mij een steek hou me vast klem mij stevig beet regen mij een boog kleur mij in, wis mij uit hou van mij met haar en huid zwijg mij een…

‘je bent oud’ zeggen ze, ze keert zich om en kijkt naar al haar woorden een samengeraapt vocabulaire gaapt bodemloos de put voorbij en blij draait zij zich terug ja ze is oud; ze draagt de dag op handen en met flair gebaart ze, dat het mag wis en waarachtig blijft het fout haar jonge kant nog te belichten, maar alla- ze is er nog…

als je even te veel zeurde of klaagde en het mijn vader niet behaagde zei hij met geveinsde spijt: had ik je maar in de haag gepist ja pa had ‘t maar gedaan maar dan wis je kwam z’n gniffel er weer achteraan: dan was je nu een hagedisje ma hield niet van dat grapje je doet dat kind verdriet het voelt zich niet welkom snap je…

Een jaar verliep, en nu – O wis die traan, die In de ogen perelt – Mint hij een andere vrouw, En zweert haar eeuwige trouw… Zo gaat de wereld!…

Ergens valt het licht te laat wis ik al mijn woorden. Binnen deze kaders is zelfs de stilte te voelen.…

Welk een huivering voelt men in het volle leven staand voor de wisse dood het einde van alle dromen ?…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

Hoe dichter ik bij de leeftijd kom, dat ' terug' in tijd er niet meer is, wordt de confrontatie er eentje die ik nochtans het liefst nog even uit wis! Wederom een dichter van subliem formaat, overleden toch iets wat je raakt. Al zal 'k nooit zijn hoogte aantippen, 'k ben een van hen, zoals velen met mij.…

. ---------------------------------------- uit: 'Wis- en Natuurlyriek', 2000.…

't Zal haar wis vervelen. Morgen, als gij wakker zijt, Zal ik met u spelen. Slaap gerust, dan wordt gij groot; Leer toch spoedig lopen! Als gij zit op moeders schoot, Zal zij speelgoed kopen. O! Mamaatjen is zo goed! Alles wil zij geven, Als haar kindertjes maar zoet En tevreden leven. ------------------------- krijt: weent…

Er is een dichter die niet kwaakt maar keer op keer opmonter treft als hij een speedsonnet aanheft en opgewekt met droevig draakt Hij blaast het stof van poëzie en lucht het ledig met begrijpen zonder door regels af te knijpen zijn werk leest als een melodie Wis steekt de brand in triestigheden verruilt `t nobele polemiek niet met ongegeneerd…

ik donker de dagen in afnemend licht wis langs mijn ogen voel teruglopend zicht door een onbekend schaduwen verloor alles langzaam contrast verdween schoonheid die was heb al jaren het glanzen van kleuren gemist vernisjes verworden tot craquele in wat grijzig wit ik weet het helderen nog uit mijn jeugd een sprankelende zon in…

De kans om in je leven intrinsiek te veranderen is flinterdun Maar heb je zelfs met afgekloven nageltjes een strohalmpje vast: bijt dan door zet dan door zet alles opzij wis het verhinderen negeer het hinderen Voel je als herboren met de ervaring van een leven en wellicht zelf eerdere levens leef je, jouw nog gegeven leven zo dicht…