Alle inzendingen over wit gewaad

ik zag een witte piano staan op het strand, net voorbij de vloedlijn..…

Purperen gewaad Transparante amethist Parelpapillon…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

gebrandschilderd glas dat dagelijks licht en suiker kleuren filtert in mijn donker zicht wentelt stof en glinstert schuin omlaag naar de stenen vloer sintert zwart naast wit waar mijn bewustzijn daalt door het flapperen van lange gewaden met hun wervel en rokken ruisen mijn tijd vervliegt in het stofspel dat volgt de stilte heerst tot…

Op de vooravond na de zegen afgezonderd in haar kamer kraakt het ouderlijk huis wacht zij roerloos op Middernacht voelt zij dwars door haar fontanel een engel dalen vederlicht in zijn tijdelijk verblijf Morgen loopt zij in gewaden zwaar van goud en zilverdraad eet zij gele met witte rijst vermengd van één bord eerlijk alles delen lief…

Toont zich meestal van haar zonnige kant In haar fluwelen gewaad Begrip en zorgzaamheid zijn aan haar verwant Te midden van tweekleurige pilaren Houdt zij zich al eeuwen schuil Door dagelijks voor haar uit te staren Maakt zij haar jurk niet vuil Zo leeft zij tussen wit en zwart Lezend in haar geschriften Met een gemoed vol smart Beheersend…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

Een plotse mist hult elke hoek in een gewaad pakt ook de zon in…

Dit daar de taal het zo verklaren laat: voltooide tijd van waden is gewaad. ------------------------------------------------------------------ PIACENZA - In een openbaar zwembad in de Italiaanse stad Piacenza hoeven moslimvrouwen zich niet eerst in een badpak te hijsen: ze kunnen gewoon in hun traditionele islamitische kledij een frisse duik nemen…

In de meest intieme binnenwereld van mijn door liefde kloppende hart heb jij in het geheim een kasteel gebouwd omringd met bomen die wortelen in het woud hoor ik de echo van zovele dromen het is jouw stem die zingt over de zomer zwaluwen die scheren tussen dansende wolken het geluid van een koekoek in avondrood een stem die laat fluisteren…

jij hebt stilte van haar stof ontdaan woorden laten opstaan uit hun welluidende gewaden pas later kwamen ook de kleurnuances die stemming en emoties bepaalden als herboren naar boven waar tijd ooit sleetsheid van het vroegere liet zien geven nu rust en balans herinneringen alle kans behoedzaam gaan je vingers langs breuklijnen…

Scepter van goud, gewaad van zij, je weet toch: dat is niets voor mij. Liever dan koning in mijn land ben ik een vogel in jouw hand.…

Dromen van verborgen werelden gezang in droefenis gehuld klanken die weerkaatsen tegen oude gewelven Ritselende gewaden van mannen die hun gezicht bedekt houden heen en weer deinende gewaden vol van het ritme het ritme van hun gezang.…

weerzien kuieren ijle silhouetten in kleurige gewaden fluisteren vertrouwde stemmen in hun klanken van weleer dan explodeert weer die warmte binnenin mij en bloesemt als voorheen een glimlach om mijn mond…

Zinderende zonnestralen Spranklen sensitiviteit Lentekriebels wandellust Voorjaarszin en tulpfestijn Paars gewaad trompetgeschal der roodgemutste schutterij Kerkuil laat de witte sneeuwklok Galmen over groen tapijt De nacht klinkt anders in de lente Wil een visioen verkonden Schuchtervroege weidevogels Licht seizoen in bloemenbonte…

handen als deuren bedekken haar gelaat zoekt in beslotenheid de verloren draad kluwen van vergetelheid in tranen gewaad…

Ik wil in vreugde dansen met jou of wie dan ook ik wil een orgie van kleuren van de mooiste gewaden een bacchanaal moet het zijn maar aan dat moment van verdriet al is het nog zo klein ontsnap ik niet.…

Zie hier mijn nieuw gewaad: Dansend in de nacht Omlijnde ogen, wit gelaat Een kille koude kracht Je ligt hier stil, je ogen dicht In dromen diep verzonken Ik red je uit het felle licht Mijn liefde jou geschonken Ik proef de hartslag in jouw bloed Zo warm en puur volmaakt Mijn liefste, dit moment voelt goed Je bent onsterfelijk…

Maar 't spannend gewaad verried de koorknaap. Hij is dus roemloos failliet gegaan ...…

op de bühne nagels zwart wit gepingeld gewaad contrasterend in kleur armen die de hemel bewogen tot het openen van de zevende deur waar het glorieus ritme met halleluja extract al decennia lang stond te wachten omdat de religie er al snel was uitgetrapt toen magie groen vloeide het evolutionair elixer van de revival waarbij restanten…

En statig dalen, slank in blank gewaad, Maagdengestalten, in de maneschijn, Van brede marmertreden, tot waar staat Een blanke baar, - in 't kistje een kindekijn. 't Ligt wit en weerloos op het wit satijn, Een sneeuwwit rozenkransje om 't lokkenblond.…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

Dit is de tijd. Je mag zeven keer raden. Zeven maal zeventig keer heb je de tijd om gissend en missend, door schande en schade wijs, te ontkomen aan de kwade droom van de wenteltrap eeuwigheid. Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen…

En zij: laat af van spreken en geniet des Scheppers gave in stilte van bezit; wit is mijn lijf en wit is mijn gewaad, wit mijn gezicht en wit mijn levensdraad en dit is wit op wit en wit op wit.…

puur maagdelijk wit zover mijn ogen reiken schone illusie…

Een ster is zij temidden van de nacht voor niemand dan zichzelf en haar wild verlangen Vertrouw het toe aan de maan Verschijn wit aan wolken Fluisterend gemurmel van de sterren ongehoord Haar ademhaling licht en glijdend Ze droomt nog steeds iets te betekenen In het donker van de nacht…

Ik denk sneeuw Paddentrek, sneeuwdek IJzig gegeeuw Zomervertrek Heersend eigengerief Niemand is lief Geef mijn woord Gevoel gesmoord.…

Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht, onherbergzaam als een wijde oceaan. Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht op de vaart die wordt beschenen door de maan. Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen. En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen wil weten hoe het werkelijk met me gaat. Dat ik eigenlijk nooit antwoord…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…

De pastoriemuur is van een soort wit dat mild en zacht een brokje stilte pacht een wit dat met kamille langs een korenakker eenvoud deelt een wit dat als een haagwinde zich aan de zon blootgeeft hier kom ik graag de ingangspoort met ronde boog is altijd open er staat een uitgebloeide blauwe regen…