Alle inzendingen over woestenij

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

Waar naalden wuiven Schapen grazend in het nergens land Jeneverbessen in vochtige valleien De tijd mag even eindeloos stil staan Hakhoutstruwelen eeuwen oud Grafheuvels en hessenwegen Het wild struint vertrouwd Hier werd Willem Koestapel’s hutje gebouwd Hij las de heide In Veluwse woestenijen Z’n kudde toevertrouwd Hij was met de natuur…

In jeugdig zwerven langs oeverlanden door lenig fietsen en God beklimmen moerasklanken en grindkoude handen de woestenij als een beest beminnen en nakend prijzend droom verzinnen langs beeltenis in een stalen draven vanaf terug naar toen opnieuw beginnen waar de zon als een goudrode ballon in het spiegelmeer gevoel doet zakken dat maan…

Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt, En langs mensen stroomt Waar ieder leeft in zijn eigen Woestenij…

grijs en donker hij ziet de sterren in de zwarte lucht hij hoort wolven huilen naar de maan hij ziet de levenloze vrouw elke nacht ziet hij haar opengesperde ogen de geluidloze mond hij denkt aan haar weerloze handen op de donkere vloer van de cel ligt zijn bril en er is zijn gezicht dat in de duisternis staart het ziet de woestenij…

stemmen die mij voortdurend verleiden de nacht duurt zo uitzichtloos lang mijn ogen zien het licht niet meer ik verdwaal of struikel keer op keer en soms is er 'n onweerstaanbare drang ik worstel met tal van twijfels en vragen Jezus is als mens op die weg mij voorgegaan en wist telkens de boze geesten te verslaan - kunt U mij ook door die woestenij…

Bewegen doe je in spreidstand En dansen op het slappe koord van Hypotheses en vermoedens Doorheen zand en woestenij Over de gegolfde daken heen Je bent weerloos en toch ongekwetst Je kijkt me in de ogen En zet je weg verder Door de voorsteden en minaretten Je kruipt waar gaan niet kan Je zengt in het zonlicht En zelden rook je een sigaret…

ik heb tal van omzwervingen gedaan ben in woestenijen langs peilloze afgronden gegaan het goede pad betreden maar later weer afgegleden naar diepe duisternis waar zelfs schaduw nog gevaarlijk is heb het land bezeild steile rotsen beklommen een zekering gemist in het gaan naar de verdoemenis alleen het brakke water heeft mij rust gegeven…

getroffen door het oedeem des levens is in mijn hart het stigma van de kleine dood zelfs te voelen in de adem van de grote kamer, een beetje sterven in de woestenij van kloppend vlees herbergt nu de angst en is de waard de schenker van zijn eigen traan terend op verlangen en aan de waarheid van het hechten tracht telkens de emotie…

bewegen doe je in spreidstand en dansen op slappe vermoedens doorheen zand en woestenij over gegolfde daken heen oefen je vaardigheden weerloos en toch ongeschonden je kijkt me even in de ogen zet dan je weg verder kruist voorsteden en minaretten proef eigentijds stuifmeel je zengt in het zonlicht en zelden rook je een sigaret met de…

jouw tuin is schitterend aangelegd bij ranke stelen nog een extra steun gezet borders tonen vol de laatste trendy klonen van laag naar hoog hangers in exquise kleur en bij het eind een groene coniferenrij daarachter is de composthoop onttrokken aan een speurend oog een blije speelse woestenij waar wilde bloemen bloeien van groene…

Er was dat gezicht, dat staarde in het schemer en het zag de woestenij.…

Is zij de belichaming van het kwaad dat uit de diepste diepten van de meest afgrijselijke woestenij ontsnapt is en verdoemd werd om voor de lange oneindigheid de vruchtbare gronden van de beschaafde wereld te bevuilen? Of is zij zoals jij en ik en is diep van binnen haar ware aard wachtende op wat haar gouden klanken doet klinken?…

De woestenijen der barbarijen liggen ver buiten het bereik van haar stenen hart. Haar binnenste dreunt onder haar eigen warmte en loopt er van over. Eindeloos tot haar laatste zucht. De potente calorieën schallen de trompetten en zij zendt haar zonen uit in stalen rossen. In colonnes van twee en drie marcheren zij haar venen af.…

Als het ooit weer vriezen gaat de vaarten stijf bevroren de ramen met ijsbloemen bedekt jouw ogen die naar buiten kijken De tuin gelijkt een woestenij de bomen kaal tot op het bot op hun bast onze handen gelegd voel het kloppen van hun sap Zullen we blijven voor de maan of weggaan met de sterren Wil je niet meer het licht delen van een…

daar staan ze, in hun smoking, zij aan zij verkleumde, maar ook plichtsgetrouwe heren die zwijgend barre winterkou trotseren verloren in een witte woestenij ze koesteren het nageslacht, een ei en hongeren, maar zonder protesteren terwijl hun spek verschrompelt onder veren een echte heer gedoogt de heerschappij van dames die nu heerlijk…

Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee golven En de nacht is de oceaan Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee stenen En de nacht een woestenij Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms wortels In de nacht vastgebonden Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms zakmessen En de nacht een bliksemflits Twee lichamen tegenover…

Driften onbewust en fataal Sluimeren in de nacht In het donker blijvend Ongezien Maar zeker aanwezig Dierlijk zijn de verlangens Ongewild en afgestraft Onnodig maar zo sterk Het wilde water Gaat waar het kan Niet te temmen Onbesuisd Zonder ieder woord Ingehouden woestenijen Duistere kant Hoe ontmoet ik jou Mijn duistere kant…

Door inheemse stilte wentel ik mij bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen ik kronkel mij lenig in het rond, geknot of niet het is me om het even…

Vaak brandde de woestenij Was het land leeg Bloeide de nacht zonder zin, ijzig Hunkerden de wortels naar licht, het droomrood van een teder dagen Toen kwam jij, liefste Weet je nog hoe we dwaalden in het maanlicht in het zilver van de zee verzonken zacht vuur uit een dauwkelk dronken Herinner je je nog de geheimen die wij elkaar schonken…

onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid in mij weer op naar vleugels hogerop beluisteren we elkanders lied dat o mijn God alleen U wil geschiedt in hemel en in deze geestelijke woestenij…

het land van vreemde klanken is nabij ik hoef nog slechts een dijk te overbruggen verborgen achter wolken woeste muggen ligt daar het thuis van kruidkoek en stabij wat brengt mij in die kille negorij hoe is een stadsmens zo diep kunnen zinken in Moddergat een beerenburg te drinken de fierljep van huis naar woestenij hier trouwt mijn liefste…

het pad van vriendschap en vertrouwen slingert zich blind langs klip en kloof over rots, ruw en onbehouwen, in woestenij en diep geloof door dorpen van een goegemeente langs wegen, aders met een ziel verhard met eerlijke gesteenten van volle waarheid, vast, stabiel helaas, soms wordt het bermbrandlopen of daagt een onverhoedse kuil die…

we waren tijdgenoten, ruim gemeten ten prooi aan hemels recht, we deelden huid en haar, sandalen maakten geen geluid we hebben ze tot bloedens toe versleten de wind was zwak tot matig, kromp naar zuid er was een spoor, we volgden het verbeten maar waren op een woestenij gestuit wie had dit van tevoren kunnen weten?…

Egypte heeft van zuid naar noord het stroomdal van de Nijl water, leven, vruchtbaarheid door kurkdroge woestenij Westerwolde zuid naar noord dal van de Ruiten Aa daar zit landbouw, leven, vlijt tussen hoogveenwoestenij.…

Vanuit besneeuwde woestenij en vanuit water bereiden snelle vogels trektocht voor. Ze stijgen op, met licht geladen en met dodelijke regenbuien op weg naar steden explosief Elk voordeel kan van nu voortaan in teken van het nadeel staan: Eksters trekken eksters aan.…

Zeg, ongenode gast, leen mij je oor: vanuit het water en de woestenij bereiden vogeltroepen trektocht voor, vliegen met van dood geladen spoor en vallen samen op een einderlijn Wat wil jij, Dood? Een wonderlijke brief, Waarin voor Elcerlijck te lezen staat Dat Nornen regen weven in de staat Waarin de mensen wonen ongeliefd?…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

Van golf tot golf en oever naar oever draagt vreugde een diepe verrukking De wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent…

Laat mij niet steeds vluchten uit het land waar ik behoor laat mij voor eeuwig lente vieren waarin ik kan rusten en zingen laat mij groeien en bloeien in vrijheid Waarom zou je mij vervolgen in een woestenij en dal van tranen beloften zijn bruut neergeslagen valse haat kan ons niet verslaan ontneem geloof, hoop en liefde niet geef onze…