Alle inzendingen over woord OR galmen

Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

Als we dansen laat mij dan nog eens te meer mijn voeten zweven Gaan we onze hakken op de stenen tegels laten galmen Jonge schone in mijn armen opgevangen Weinig daden Zullen als het dansen voelen…

Zwanen vluchten weg: over heel de wei galmen zingende vleugels.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

wentel gekke wind het stof in kringen de veel te vroeg gevallen bladeren met dode bloesems die vergaderen dans met resten van papieren dingen draai mijn zinnen, spreek mijn woorden hardop luid en laat ze galmen dein dan mee met groene halmen draag mijn stof naar kanten boorden jij dwaze vriend de wind mijn ogen zien je wazig mijn stem…

Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik droog het nat waar hij niet bij kan. Druppels tussen zijn schouders, de holte van zijn knie, het zachte onder aan zijn rug. Een open doek. Ik maak hem weer klein. -------------------------------------- uit: 'Vitrine', 2004.…

soms neigt het gedicht naar de galm van een psalm dan weet ik dat er weer iets is misgegaan dat smeken en loven voor alles daarboven 't geeft iets onrustigs dat doet denken aan waan zelf ben ik te nuchter geloof niet in fabels en heb al genoeg aan mijn eigen bestaan…

De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept.…

De tijden in jouw duister waar enkel woord gefluister de koude stilte trillen laat tot tranen kralen op ’t gelaat waar heimwee van ’t gemoed de klank soms galmen doet Tussen sterren in de leegte, Zinnen van begeerte ziet zingen steeds hun eigen lied ze klagen soms die woorden zo eenzaam in jouw noorden waar het ijs nooit smelt en de…

De reflectie van wuivende palmen In het glad blauwe wateroppervlak Zingende myna's die in mijn oren galmen En de dag die voortkabbelt, met groots gemak Kon ik maar altijd verblijven In dit tropisch paradijs Op de geuren van leelawadee wegdrijven Ver ver weg van het wintergrijs…

waarom zou ik je nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout…

straks zal ik mij neerleggen in grote ernst de dood verblijden met cirkelende tijd maar nu van mij tot jou wil ik dansen en in het minste ogenblik -zo dicht bij jou gezeten- wil ik meeuwen vinden in elke lucht een zachte galm van dag naar duin levenswarm als wind ontvangen…

stel je zou buiten het kader treden van de kaart verdwijnen naar een tongbrekend oord en in het water van mond en glimlach zou een zee van ruimte galmen tussen onze wangen konden we dan nog kusten verleggen, lijmen desnoods, om afstand te slechten en samen te binden zonder klef te worden?…

En als ze dan gaan zingen een lied of soms een psalm dan geniet ik van het orgel en zijn mooie galm. Dan vraag ik bij mijzelf of de Heer dat hoort of vindt hij het slechts herrie waaraan hij zich dan stoort?…

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

toen het licht veranderde en tijd bijna onzichtbaar schreeuwde het verweesde dier zijn weeklacht naar het onbekende golven omarmden hoopvol nog zichzelf ebden weg en verdwenen in een zee van verlatenheid waar de angst stierf en vanuit een onmeetbare leegte naderde de monotone galm van vergeten…

bleke bekken galmen hun onnozelheid in kaalslag door de dikke vachten groen staat verderop te wachten en de herder punt zijn staf met steen totdat het dwars geluid zich weer laat horen de kudde wordt dan een de geest gaat jagen op de prooi, het anderszijn wordt in het nauw gedreven honden leiden het venijn hoeven trappen alles…

De klanken van de zomer, zoemen voorbij mijn raam De lichte tonen beroeren het gras De muzieknoten van de herfst zijn in aantocht Te horen aan de blaadjes die vallen De zware galmen van de winter, komen er achteraan Maar voor we ’t weten, zal de symfonie van de lente Weer hoog in de top veertig staan.…

misschien heeft hij ook nog wel minuscule tranen geweend die niet zijn gezien en dus ook nooit zijn neergeschreven, onbekend gebleven woorden gefluisterd die teruggaan naar de aller diepste tijd waarin schaduw en licht nog niet van elkaar te onderscheiden waren ik denk dit starend naar zijn beeltenis terwijl zijn gezucht mij beroert…

Selfie is mikken op jezelf of met anderen Oftewel vooral Kicken op ‘mezelvie’: Selfie is: te vinden in de dikke van Dale!…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

het is al te laat ongetrouwd in de galm van het feestgedruis gevallen jij speelde Jezus en dacht aan de luipaarden in jouw hoofd mag ik ook een stukje sluier misselijkmakend schreeuw je het uit als je al vanavond naast mij komt liggen streel mijn haar dan en fluister wees gezegend later komt niet meer spijkers in mensenvlees…

De stemmen in't woud weergalmen en laten cirkels in het meer van Majesteus Goud een vingerwijzing van de oude Koning zou wonderen doen maar maant slechts het hemels rood tot een Lichte boog inslaat op het galmen plein waar het Kind van Recht en Vrede werd vermoord memorerend, het stemmenwoud in een taal waar hemel en…

ik leg mijn hart in de voren van een akker niet opdat de raven het zullen vinden maar zodat het kan groeien onder azuurblauwe hemel zich een nest weet of een beginpunt waar nieuwe dingen wachten zijn geklop over treurnis een zacht bed rust zodat het ritme zal galmen over weiland en water aplaudiserend voor het leven…

Het ongerijmd verlangen dat glansrijk de schemer bood de dagen mijmerend doen galmen met de ranke souplesse van de nood, laat voldoende ademscheuten om schamelheid te verdringen, een schouwspel adembenemend wanneer men de dichtregels kent, mijn hart zal dan niet nodeloos tikken maar met fantasie krachtiger dan ooit wannneer het de onherroepelijke…

Dat, wat zich afspeelt in het hoofd, een gesprek, of beeld, mentale webben, dat kan de galm en nagalm van een klankschaal weg doen ebben, haar klanken lossen sporen op: zoals het blad, dat loslaat van de boom, verdort en op straat vergaat, zoals een wolk, die wegzeilt uit het zicht, zoals aan de dijk, door nevel, ’t water aan…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

kregen zelfs karrensporen doorstonden hier de harde tijd verzacht door gesproken woord dat licht verspreidt op adem gekomen verdwaald in gerestaureerde stegen geregen aan de tijdloosheid die van de keien slijt zoals het klinkerpatroon een eigen leven leidt…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…