Alle inzendingen over woorden OR ontsnappen

Ontsnappen aan dit Door trots verlaten land, dat Ik vurig lief had Waar nu lafaards regeren De moedigen ontmoedigd…

Gevangen tussen twee Allebei gelijk Allebei fout geen kans tot ontsnappen als je van beiden houdt…

zich aan onzichtbaar gevoel nooit zuiver in een woord te vertalen als ik zeg je mag er zijn vertelt dat ook over mijn levensverhalen…

Wachten tot in de eeuwigheid Op de trein naar het paradijs Je leven herbelevend Als achtergrondmuziek de dodenwijs De trein lijkt niet te komen Voor de ontsnapping uit deze hel Heeft God je niet vergeven? Verdien je de hemel wel?…

Ze zat in een bodemloze doos, maar zag het gat niet waar ze kon ontsnappen.…

'k wil daarom soms ontsnappen. maar... 'k sla nooit met de deur!…

dat het haar spijt dat zij het leven ooit bekoorde ze ziet in mij geen grote waarde soms kan ze mij een beetje kwijt in veertien regels met wat woorden.…

meer tegen Geen harde hand en ook geen traan Een kruik gaat zolang te water Totdat een barst is ontstaan Waaruit jij wil ontsnappen Verlost van ons samengaan Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind ik dat jij moet gaan Geen woorden houden jou meer tegen Geen harde hand en ook geen traan…

ze ontsnappen muteren onderweg wegen zwaarder zweven lichter raken als boksballen bevestigen verwarren als wolken niet te vertrouwen…

Zend een woord, een steeg van ontsnapping, een steen om mee te gooien naar trots en verlangen. In de lucht staat raaf, ze wiekt haar vleugels van rafelig blauw zeildoek. De omringende bergen echoën het dierlijk piepen van metalen scharnieren.…

“terwijl ik mij schoonheid inbeeldde koesterde ik tevens de illusie van liefde” alles gaat voorbij alles is geweest wanneer werkelijkheid gedichte woorden opent er slechts een droevig ronken overblijft van een kind dat, angstig in een wereld, verlangt het sterven omlaag te halen woorden kruimelt uit gebeden om te ontsnappen…

Het is zo makkelijk gezegd Voor ons zo normaal als wat Maar voor veel mensen is het Voor hun neus weg gejat Die mensen, die hebben het zwaar Die leven in een barre cel En kunnen alleen maar dromen Ooit te ontsnappen uit de hel Het is onrechtvaardig Verschrikkelijk om te weten Maar toch hoor je iedere dag Hun schrille doodskreten Ontsnappen…

leeg is de bladzij waar doorheen gezwommen wordt opzoek naar de prille waarheden van geluk langs het ochtendgloren had ze kans gezien te ontsnappen…

En dan was er nog de lichtbruine zee, wazig van tranen, die ik nog om het doolhof heb geplaatst, opdat jij echt niet kon ontsnappen. Erop vertrouwend dat de lucht onmogelijk voor jou was, bezat ik al de aarde en had ik de zee in mijn macht. Maar genadeloos woord, ik onderschatte jouw kracht.…

Laten we ontsnappen!…

taal te snappen en probeer hun duren te betrappen op stilstaande motieven en feiten maar met veranderingen ontsnappen ook de meest stabiele entiteiten blijkbaar is hun taal niks voor stervelingen…

van duur ook een eeuwigheid te duren Het vuren van de terrorist het vermoorden van de onschuld Dat haat zich niet langer hult in woorden...…

harten trager klopten offerden we de schoonheid van prille woorden voor een zacht zwijgen…

Woorden afslag Mijn gedichtjes zijn jaren geleden geschreven en hebben hier een mooi plaatsje gekregen Analogie is overbodig ik hoef niet in therapie De wachtkamers zitten immers al vol maak over mij A U B geen zorgen Hier geen vijvers van tranen wel tranen van lachen en dan een natte broek Dank u voor het bezoek…

Kan hij slechts door heel heilig te wezen ontsnappen aan dit eeuwig draaiend nieuw levensverhaal. Een Hindu heeft recht op het Nirvana, het eeuwig durend paradijs; als die de ban van het wiel heeft kunnen breken, en mag ontsnappen voor zijn laatste reis.…

Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

op een rood 4kant zit een hond te wachten op haar uitlaat geluidjes ontsnappen aan haar keel als lege tekstballonnen bij de telefoon ligt 't nummer van de oppas…

ik staar op een blinde muur die alle licht opslorpt maar de muur heeft alles in de gaten gelukkig gaat de deur nog open zodat op zijn minst mijn gedachten kunnen ontsnappen…

Fingerspitzengefühl komt op en laat niet los wringt z’n weg door je buik en je borst en stroomt tot tussen je oren - de materniteit waar woorden worden geboren – die wriemelen en wrikken wippen en springen om zo snel als kan langs je handen in die Fingerspitzen te belanden en te ontsnappen te gaan lopen en te gaan vliegen een lammerendans…

De wereld is me Te zwaar geworden - Ikzelf was lichter Dan gedacht - niet meer Dan een pluisje ben ik Dat wordt voortgedreven Om te ontsnappen aan De zwaartekracht die me Dagelijks naar beneden Haalt, kracht ook die Zo vaak mijn eigen ik vermaalt…

een sluimerend pand met de blinden gedicht maar bovenin brandt nog een glashelder licht hoewel overkapt en van slapen bewust verdwalen de woorden en laten geen rust ontsnappen de zinnen doorlopend de deur naar donkere kamers vol zwartwitte kleur de bladzij die gister of ooit is geweest ligt letterlijk open voor ’t oog van mijn…

te ontsnappen zit door egotripperij op slot corona is opgetuigd in het huis van gissers en missers waar werkelijkheden schiften zonder onderscheid het virus evenwel is zijn ei nog lang niet kwijt…

Het aan de jacht ontkomen hert of zwijn Kan zelfs niet meer ontsnappen met de trein.…

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…

Woorden klappen Heel zachtjes klappen ze ik was je kwijt een s.o.s gestuurd Heel even geen vrienden meer door je flauwe mop misschien Maar werden weer vriendjes Toen scheet die duif nog in je bier die je heen en weer stuurde gekampeerd hebben we waar niet mocht mooi gescheiden We hebben nog een tijdje geschreven en het verwaterde soms…