Alle inzendingen over woorden OR tijd OR wereld

vruchtgedragen in alle werelden voorvoelde in lief gevatte woorden waker van mijn slaap.…

Het is misschien vijf dromen verderop dat land waar jij verdwijnt in jouw dans en veel tijd om te schrijven heb ik niet maar ik vertel je over muziek over het voedsel van mijn volk er is geen tijd om na te denken jij staat daar waar mijn wereld eindigt en zwaait er naar de wolken met niets anders om over te peinzen dan de afscheidsbrief…

als een bom sloeg hij in emoties spreek voor zich lopen zonder een woord te kunnen spreken dwalen in je eigen wereld waar in alles nu anders blijkt te zijn dan je dacht even hart en diep zuchtend en de rook blijkt verdwijnen gedurende in de tijd blijkt allemaal niet zo slecht als de rook verdwenen is…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

in dat te late licht je ogen haast onzichtbaar verliet je een wereld zoals een eindig verhaal rustte op je handen op je lippen woorden stierven zo zal ik het verweesde kind zijn dat dagen noch jaren telt uit jouw mond mag ik spreken van toen en later in ontastbare tijden zal ik bij je zijn zal ik voor altijd…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

ik probeer de wereld te vangen in woorden probeer een hemel te beschrijven het liefst als het kon in akkoorden ook jou probeer ik met fraaie teksten te vangen in te lijven maar je laat je oren er niet naar hangen mijn woorden zijn te zwak glijden overal wel naar toe hoe ik mijn best ook doe ze omzeilden hem niet - verdwijnen in dat wak…

Vrienden, Jij Vrienden, Wij Vrienden, Altijd nodig Vrienden, Elkaar steunen in moeilijke en makkelijke tijden Vrienden, Er altijd voor elkaar zijn Vrienden, Samen sterk zijn Vrienden, Samen de hele wereld aankunnen Vrienden, In een woord geweldig fijn Kortom Vrienden voor het leven…

ik zag de lach in je ogen geboren worden toen jij bezig was de tijd te vertalen in het schrift van vandaag nog even tappen uit het gesproken woord en de these waarop jij zo zat te zweten was met een dosis humor gefikst dat is wat de laatste jaren zo node werd gemist dat stukje zelfkritiek in de evaluatie van het belang…

Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt Alles evolueert Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

Ik heb echt alle tijd van de wereld. Ik geloof niet in het uurwerk, ik geloof niet in doctor Quartz. Geen boeken ga ik lezen om te weten hoe laat het is. Ergens in de wereld is het vroeg.. Daarom heb ik alle tijd van de wereld. Nooit moet ik opschieten, nooit het ik haast. Geen klok die mij wekt.…

de wereld krimpt bij zo veel stille uren op de dag een droom op zoek naar houvast valt ontredderd uit de lucht we raken verloren in een mengsel van beelden woorden en wie we waren het wassende water verorbert het land het land wordt weer water eenmaal in de wolken zie je niets tijd om te gaan…

Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden.…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

In een wereld van niets, is alles nog mogelijk. In een wereld van niemand, kan ieder schepsel bestaan. In een wereld van nimmer, werd tijd niet geboren. In een wereld van nooit, kan niets ooit vergaan.…

De wereld en ik begrijpen elkaar helaas niet altijd. Maar dat is geen bezwaar. De wereld en ik maken elkaar geen verwijt. Piekeren hoort erbij van tijd tot tijd. De wereld en ik kennen enkele momenten van vreugde en spijt. Maar nu gaan we dansen want het is zomertijd.…

Woorden afslag Mijn gedichtjes zijn jaren geleden geschreven en hebben hier een mooi plaatsje gekregen Analogie is overbodig ik hoef niet in therapie De wachtkamers zitten immers al vol maak over mij A U B geen zorgen Hier geen vijvers van tranen wel tranen van lachen en dan een natte broek Dank u voor het bezoek…

de woorden beelden de vorm de woorden vormen een beeld ik en de wereld , zijn beeldende vorm…

Wereld blijft draaien. Gepraat, overal rondom mij. Geen woord komt uit mijn mond. Ik blijf ademen, alhoewel ik overweeg ermee te stoppen. Tranen branden. Gun hen het plezier niet. Bijna tijd. Bijna verlossing. Voor eventjes maar.…

Een paar waarmee de wereld begint, waarmee de wereld eindigt maar dat geen hof meer heeft geen hof van Eden.…

als in woestijnen roepend zien zij op betere tijden de hoop noch verijlen wanneer toch zal het ons lukken ter eindiging van strijd met nu verspilde woorden elkaar toch te verstaan opdat voor iedereen de goede tijden komen…

tijd zonder tijd zonder woorden vliegt als je handen mijn rug raken teder strelen zeg ik je zonder woorden tijd onze tijd blijft zonder tijd zijn wij…

Woorden zit ik Hier te vangen In het daveren Van je klokken Die de wereld In klanken vertellen Wat met geen woord Te zeggen is…

Verloren is de tijd die zich verborg in verleden en ik verstopte mij achter die tijd veilig en vertrouwd in de kleine wereld maar alles was slechts bedrog veiligheid was er niet en de wereld allesbehalve klein ik werd wakker in het licht van de dageraad en de wereld spreidde zich tentoon in talloze kleuren de tijd vond mij terug…

de kloof tussen hun niet uitgesproken woorden deelde de wereld in twee een rivier, bronstig, onstuimig, scherpte de rotsblokken diepte de kloof woorden, toegeworpen, verdronken sloegen te pletter twee werelden een brug te ver…

men nog moest verzinnen welk woord bij welke dingen past.…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

De veelheid der tijden is hier gelegeerd, samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd. Zal het leven de dood hier overstijgen of is het de liefde die eeuwigdurend de harp zijn snaar besneert en de wereld doet verstillen?…

In de oren van de tijd tussen hoop en vrees echoot jouw naam Mahsa Mahsa Elle s’appelait Masha Amini jouw ogen schitterenden als het licht van de zon de zachte volheid van je naam Vastgesnoerde woorden worstelen zich los over de daken van de wereld schreeuwen we Mahsa jouw naam Hoe immens jij bent dichterbij dan ooit de echo van…