Alle inzendingen over woud OR nacht OR stilte

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

Het is midden in de nacht. Hij spint dat het een lieve lust is. Ik geniet van stille bloemenpracht.…

een stem die je niet hoort maar wel begrijpt nu het droomkompas wederom richting geeft aan het leven met al haar gebreken aanvaard je de stilte van de nacht alleen op weg naar nieuwe dromen.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Langzaam rolt een dromerige stilte haar deken over het bedroefde woud. Tezamen met een koele wind rilt ze in de nevel van het dal. Een zwarte vogel tuurt in de diepte van de nacht, verscherpt zijn blik. Een eenzame ster licht even op. Druppels doorschijnen een bleke maan. Het is even eeuwen ouder doch schimmen komen en gaan.…

Laat mij door Uw stilten ommedolen, waar het schendend woord van hen niet is, dat ik – in een donker woud verscholen – bij de geur van Uwe bosviolen word omvat van Uw geheimenis.…

dicht is zij zich nog meer thuis voelt in de stilte van het onbenoemb’re de jurk met rode rozen staat koud ze warmt mee zonder hem…

Geel klatert klinkend langs lichte vlakken ze tinkelt over blauwe wateren en langs de toppen van een dicht-groen woud waarin zware dampen hangen adem van aarde, blad en hout Het stervend licht penseelt paarse vegen zachte schemer langs de hemel spreidt de stilte uit waarin helder opklinkt het geluid van een vogel vlak voor de nacht Rood…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De dagen praten weer vandaag zo lang de stilte vastgehouden in een wedstrijd zwijgzaam is. In mijn buik lag jij te wachten. Languit gestrekt over vragen, zo zij onaangenaam blijven zouden. Door het woud aan twijfels heen bereikte ik het zeggen, mijn lief: ‘de antwoorden heb je al’.…

Donkre bomen uit mijn kostbaar woud, Geboren naar de hemel op te schieten, En uit uw waaiend koepel-dak te gieten Koelte, waarvan de grijze aarde houdt, Zoals een orgel zijt gij opgebouwd: Pijpen van klank en fijne hoge sprieten, Die uit hun steigering stemmen loslieten, — Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…

Gij leeft, arme Woud, Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…

In de verte ligt een uitgestrekt woud, heel donker en oud Daarin zingt een fluistering, indringend en niet te verstaan Als de maan die tussen de bomen door, licht schijnt op de verduistering, Waar de stemmen over gaan Is gekerfd in het zwarte hout Deze bomen met hun tekens eeuwenoud Door maanlicht als van goud Zijn onzichtbaar en eeuwig…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

Vuur overviel ons als een dief in de nacht In brandende woorden want verleiding was haar macht Maar nu het licht me heeft bevrijd niet langer verdwaalt in dit boomloos woud Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…

In de stilte sluimert het geluk in de stilte sluimert haar geheim ze geeft het niet prijs ze gaat niet open of geeft zich bloot, daar, daar in het woud waar takken en bomen een dicht gegroeid bos vormen, daar heerst de stilte, het evenwicht en de harmonie van de natuur, van Moeder Aarde; ze geeft zich niet prijs, ze geeft zich niet bloot…

De nacht week in het woud, en, bij haar vluchten, Heeft ze op struweel en roos een dauw-kristal Geweend, dat glinstert in de zon, en zuchten Luwt ze uit het woud langs berg en beemd en dal. En dáar, op 't smalle pad, in hoger luchten, Ontwaar ik haar, die wuift, mijn ziel, mijn al...…

In de stilte van de nacht Voel ik de eenzaamheid in al zijn kracht Wat mis ik jouw zachte armen om me heen Je bent zo dichtbij maar ik voel me zo alleen De tranen willen naar buiten maar ik wil het niet Ik vecht tegen de emoties maar verlies 't uiteindelijk van het verdriet Zachtjes bid ik, Heer ik ben zo moe Haal me hier weg ik wil zo graag…

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons.…

Als vorm van stilte is de nacht beleefd voor de mens die in zijn dromen leeft de illusie wordt graag stevig ingelijfd als amateur die slechts uit armoe schrijft de nacht van stilte blijft als droom alleen door eenzaamheid die nooit verdween.…

De stilte is voelbaar in de nacht... Je hoort de natuur geruisloos ademhalen. De wind waait zacht en vertelt verhalen van de dag die voorbij is gegaan. De bomen luisteren en fluisteren terug. De verhalen verdwijnen in de donkere lucht....…

Over lage velden rolt dreigend de nacht uit een zee van duisternis spoelt als een onstuitbare vloed over het weerloze woud het daggeluid sterft in de stilte achter het masker van het inslapende licht fluisteren geesten lange avondgebeden die schijnbaar loos hun weg langs dode takken de vaart van de wolken achterna zweven de verstoten boom…

In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je…

Een nevelring een lichte kring rondom de maan Een fluistering is rondgegaan Wie nu in het bos gaat hoort hoe de vos praat Hij zal de taal van de dieren verstaan Onder de maankring is alles verlaten Diep in het woud heerst een betovering houden vergadering wezens der nacht Wandelaar wacht voor gij nabij treedt want wie teveel…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…