Alle inzendingen over zee OR hartstocht

Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas? Wanneer, wanneer was dat ook al weer?…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…

Ik beleefde de zoetheid van de hartstocht in het laatste jaar van mijn schooltijd, toen ik bij een meisje naar tederheid zocht en we toen vrijden met ongekende hevigheid.…

Echt, er klopt iets niet, als je meer dan anders leeft -- tijdens vakanties.…

ze voelt de stormwind door haar haren wapperen ziet de metershoge golven aankomen brullen windkracht tien haar ogen stralen haar hart bonst ze voelt de hartstocht van de wind die haar optilt met wondere kracht laat me meevliegen fluistert ze zachtjes neem me mee de wind lacht de zee huilt en zij geniet door de storm gedragen…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

ik heb je gezien aan de kant je rode hart bloeide liefde deinde warme hartstocht langs mijn hand jij golfde zomer op de wind van snelle auto’s die in passeren hun motorgeluid even heftig uit moesten proberen ben terug gelopen naar de rode golf in de roze zee die op mijn netvlies gebrand stond de bloem streelde ik maar plukte…

Hartstochtelijk als motregen. Maar soms kijk ik omhoog en zie de roekeloosheid van Uw vluchtige wolken, gestegen uit de wijde zee waaruit men dit maatwerklandje maakte. Vergeef ons heer: Uw rijk verknoeid, ons land geschapen naar ons rechtzinnig beeld.…

alsof de dans vertraagt ik eenzaam verder wals linksom één twee drie één twee drie er groeit een boom uit de maan hij trekt me met kale takken de droom in wiegt me over een zee van kolkende bladeren waarop ik mijn hartstocht schreef ik huil tegen de maan aan een lage zon ligt op de loer ze sluipt langs de dorre stam en legt mijn…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

De wolvin in haar Gaf kracht en sloeg Beschermend Een warme mantel Om haar koude lichaam De adelaar gaf haar vleugels In spanwijdte en liefde Zij koos de vrijheid Van de horizon Wijl haar schaduw Haviksogen opsloeg Vloog zij sneller dan Het fluisteren van de wind Door de wolken Over de zee En belandde in de golven Van de hartstocht…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

opnieuw besluipt het wildebeest van onrust de poorten van mijn ziel en maakt zich in mijn botten breed jaagt grenzeloos verlangen voor de secondewijzer uit tikt de dagen voorbij laat je drijven - tikt ze ga maar mee op golven van passie en zee geef je over aan aarde en vuur op' t kompas van je hartstocht zolang als je adem je draagt…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…

Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante sterre der zee…

Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

Mijn hart vult zich met de hartstocht van de zee. Fluisterende golven bulderen in eenzaamheid mee. Verloren in de radeloze blik van de oceaan laat ik de leegte zonder ophouden bestaan. Aan de rand van de duinen, voorbij het eeuwige water, keten ik mijn handen aan de horizon, verbonden met een uitgeputte achtergrond.…

tussendoor Streelde me als de wind Dit, bewaar ik als herinnering daaraan lief, warm, teder en hartstochtelijk Daarna waren we nat als een zachte regenbui in de lente…

De zee is woest en zilte ogen vol vergane glorie voeden de kilte. Verdwenen alle hartstocht, de jaren gebonden aan onverbiddelijkheid, terwijl menigeen daar onder lijdt. De wolken grijs, grijzer en de mens wijs, maar in wezen toch niets wijzer. Terwijl een regenboog altijd blijft bestaan zullen kennis en macht vergaan.…

valentijn wordt één festijn voor jan en griet, voor huub en piet, voor iedereen, die hartstochtelijk elkaar ,extra graag ziet. voor hen, die met woorden en gebaren de hartstocht voor elkaar bewaren, liefst nog vele ,vele jaren…

En beide, dit denkend in onze breinen, aan elkaar hangend, de armen om de hoofden, zijn we als de zee en ’t land aan elkaar hangend, of als de berg en ’t dal samen tesamen. Zo ruist de zee het land een lied, zo wil ik met een wit gezicht van hartstocht voor u eeuwig klinken van mijne dankbaarheid.…

De zee van liefde die ik vaak bevoer en altijd vol genoegen heb bevaren, met smaak en een gezonde drang op ’t roer, in nachten die vervuld van hartstocht waren en die ik met een heerlijkheid ervoer, zal ik voor altijd in mijn hart bewaren.…

Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn.…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…