13689 resultaten.
Herinnerging
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ( Dit schreef ik voor een vriend)
Herinnering
Als ik bij de zee ben,
moet ik vaak terug
denken aan het
verleden.
De zee heeft altijd iets
moois,
de herinnering heeft
te maken met verdriet.
Een speciale plek bij de
zee heb ik,
daar waar de paaltjes staan.
Als ik daar ben, ben ik in
gedachten.…
Weemoed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 487 vol hoop
op leven
De dag valt
hard en koud
op een verlaten hart
maar met de tijd
vergeelt het beeld
van de herinnering
doch plots
is 't daar
heel onverwacht
zo helder als
de spiegel die
haar weemoed ziet…
Drinken en weten
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 865 Zo ben ik weer hier en staat
de tijd
mij toe
te beginnen
met
een ochtend die
woorden bederft
en de regen koestert
als de zwijgende boodschap
van weemoed
over een warme nacht
en
gedachten
die herinneringen
verleiden
maar
uiteindelijk
niets meer
verzinnen en
alleen
een tergende kater
beloven…
Mij doet rondlopen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.083 in de muze
van jouw gedichten
daar herken ik mijzelf in
mijn hart vulde
zich met jouw innerwarmte
in een onzichtbare taal
omgeven door kunst
die het kenmerkt
daardoor voel ik me begrepen
dat als een mengelmoes
van weemoed mij doet rondlopen
over ‘t veld van herinneringen...…
droombeeld
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 114 het plaatje schetst het relaas
van een schijnbaar weldadig verleden
als je goed kijkt zie je de hond met
weemoed turen naar de tijd van toen
ach ja de herinnering aan de tijd
van toen alles nog zo sober was en
't geluk ruimschoots voorhanden leek…
De tango en de zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 368 dreunt de branding haar monotone zang
koester ik de herinneringen aan dat land
zo ver van mij vanwaar ik kwam…
Waar ben je
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 449 Hier, draag mijn hart
maar naar de zee
ik kan er verder
niets meer mee
en voel me rot
in dit verdriet
de eenzaamheid
die trekt me niet
ik weet niet waar
jij nu vertoeft
en of jij ook
de weemoed proeft
door wat wij samen
nooit verklaard
in het verleden
hebben gestaard.…
de wals
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 906 van ver uit de stad
beweegt een driekwartsmaat
over de huizen
door het open raam
de kamer in, voorbij de stoel
langs de tafel, zo in mijn bed
alwaar ik luister
naar de wals
de wals geeft een glimlach
en wat weemoed
een herinnering
en wat tranen op het gezicht
van een ouwe dwaas…
Grijsgallig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 Herinneringen (grijs maar goud)
vermalen wat vandaag gebeurt.
Mijn god, ben ik al echt zo oud?
Maar kom toch, jongen, niet getreurd
om dinkytoy en meisjesvlecht.
Drink bier, wees braaf en –ja, hoor- flirt.
Maar iets is in mijn hart gelegd,
waartegen ik weemoedig vecht.…
La vie variée
netgedicht
1.0 met 13 stemmen 797 Soms bij 'n herinnering wat weemoed.
En later de aanvaarding, bitterzoet:
Het is voorbij, voorgoed.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Zonder ommekeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 188 een schelp ruist
vertelt verhalen
over een verlorenheid
aan liefde
op zee golven
vervlogen dromen
roerende verhalen
over onbeantwoord geluk
weemoedige tranen
stromen over het strand
van weleer
een misthoorn toetert
het schip verlaat de haven
zonder ommekeer…
de zee neemt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 299 de zee
neemt je zachte
woorden mee
voor altijd
je woorden sterven
niet ze blijven
voor altijd
op zee
de golven dragen
jouw herinneringen
een trage reis
in oneindige beweging…
Voorzichtig woelt de advent
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 2.302 De kerstboom afgetakeld van de zijden rozen,
die we, lonkend naar de voorjaarsvelden,
weemoedig, nu al, opbergen in oude dozen
met de herinneringen die ons vergezelden.…
Haiku
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 617 Herinneringen -
Nooit alleen maar positief:
Minstens bitterzoet…
tijdloos nabij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 449 zó verloopt het steeds vaker
vooral op een lange winteravond als
ik bij een aantal portretten op de kast
een kaarsje ontbrand
en later, wanneer de nacht weer valt
nog een poosje naar elke foto staar
voordat ik ze in het donker zet
juist dan, op dat moment lijken hun
gezichten nog even op te lichten
alsof zij hoe jong of oud ze…
Memento
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 664 hoe groot toch het verlangen
naar zomernachten van weleer
toen wij ons onbevangen
laafden aan het boezemmeer
waar ik aan knoopjes prutste
jouw zoete geur opsnoof
zweet van onze lijven gutste
speelde een bloesje met het loof
een minnelied zo warm van kleur
dat in weemoed aan komt waaien
door de openstaande deur
wil ik lezen in het avondlicht…
gevoelens zijn privé
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 de branding woest
en een wind die proest
zand tussen de tanden
al die geneugten van de zee
ze stemmen mij intens tevree
ik weiger dit te delen
gevoelens zijn privé…
schoolfoto
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 515 we hebben een foto waarop
beide dochters erg jong nog
glimlachend een gelukkige
jeugd staan te bewijzen
de fotograaf ene Klompjan
vereeuwigde hen in kleur
zoals wij de ouders destijds
in zwart/wit werden gezet
zo merk je hoe paradoxaal
de tijd kleur krijgt
en straks weer zal verkleuren…
Herinnering aan vader (II)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 491 Pomanders nagelen kruidig de weemoed in mijn geest.
Ik meng hun geur met die van smeulend hout
dat in oranje en rood de kamer doet ontgloeden.
Zo was ik kind...
Zo at ik appels, de knieën opgetrokken voor het vuur,
terwijl mijn vader 'Warum weinst du' zong...…
AAN EEN JONGGESTORVEN DICHTER
poëzie
2.0 met 4 stemmen 873 O, jeugdig beeld, verheerlijkt beeld eens doden,
Zo vaak aanschouwd in zaalge weemoedsdromen,
U blijf ik trouw, hoewel de jaren vloden,
De vluggewiekte, die niet wederkomen.
Nog voel 'k een tranenvloed mijn ziel doorstromen,
Wanneer ik peins aan u, en hoe de goden
U, ach! zo vroeg, een koele wijkplaats boden,
Melodisch door de wiegezang der…
Dit herfstgeel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Dit herfstgeel bekoort me als nooit tevoren:
het is licht en maakt blij maar roept ook weemoed wakker.
De vruchten op de akker, het fruit, de maïs, alles is weg
maar toch is er nog hoop gebleven, het leven gaat door.…
het scheepje van weleer
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 152 jammerlijk is dat zelfs je mooiste
herinnering nooit echt tastbaar zal zijn
het blijft suggestie een vleugje weemoed
realiteit echter is dat de tijd van toen
telkens verder van je afdrijft...…
sterappeltjes
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 bijna uitgestorven appelras
waar ik vroeger
graag in beet
teloor geraakt in de tijd
denk ik met weemoed
aan zijn schil
die je op kon wrijven
tot die glom
en de illusie gaf
van een sterrennacht…
Hohner
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.506 In een la van de keukenkast
lagen de sigaretten van mijn vader
een boekje over eerste hulp bij ongelukken
(een man is uit voorzorg op een plank gaan staan
en trekt met een wandelstok
de elektrische draad
van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander)
een alarmpistool –
veel dat mij is ontschoten
en een mondharmonica van het merk
Hohner –…
Vredesduiven!
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 170 Ik staar naar verdrongen herinneringen,
die uit een ver verleden komen.
Ik staar naar onbereikbare horizonnen.
Ik zie mezelf met open handen staan.
Eindelijk komt de vrede binnen,
in onze late lentetuin.
Het zijn duiven die ik hoor.
Leer ons mensen als vrije vogels vliegen,
zoals vredesduiven kunnen.…
[ Een herinnering ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Een herinnering
die je herhaalt, verandert --
in een verlangen.…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…