25437 resultaten.
De dood als een concept
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 het broze leven herkent de zwaluw
die aflatend het tij laat vieren
om dan toch te vluchten daar de
nieuwe kou te striemend
voor hem zal wezen
de dood als een concept in een
oude jas kleedt de jaren magerder
dan de tekenen van de herfst die
de bladeren ontdoen van de titel
dat schoon ook schijn kan zijn
geen minachting van het seizoen…
Onmin
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 naarmate
de tijd verdaagt
verdooft zij ook
de oorzaak
die vaak dubbel
is gelaagd
als het denken dan
uitgeput vertraagt
begint de eenvoud
aan zijn werk;
het snoeien in een
verwilderd rozenperk
maar eer het hart
zich weer opent
moet men zich ook ontdoen
van opgestapeld ijs
ervaren wij meestal
het noodzakelijk ontdooien
als…
LAIS CLXXVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Handen willen de handen zuiveren,
armen de armen ontdoen van de pijn,
maar de lijnen blijven altijd te fijn,
en het lijf onthoudt niet haar zaligheid.
Het draagt zich voor: onthouden lelijkheid
en schrijft alsof het sterren doet ontstaan,
maar waar zij het in het met haar verblijdt,
ziet het alleen de sneeuw in haar vergaan.…
Schrijven en dichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 Langzaam komen gedachten tot woorden
schrijven handen de zin van het leven
geven zielen hun geaardheid weer
willen harten zich ontdoen van lasten
ogen vragen om begrip en liefde
langzaam stijgt de sfeer van eenheid
naar een doel waar het brein om vraagt
uit de woorden die het hart verlaten
gewogen in de gedachten tot een zin
uit ogen die…
herleiding
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 76 we moeten een nachttrein van zijn tijdlijn
ontdoen, wachten op afstempeling
een bierglas vullen, op gezette tijden
problemen van personele aard oplossen
uiteindelijk een afstand verkleinen die ligt
tussen nader tot elkaar en vroegtijdig
we kunnen nog wonen in herinnering
onze toekomst doorzoeken op herhaling
als we onze daden bij een…
Duinwandeling
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 1.104 het vurig slangenkruid
feilloos langs de alom aanwezige duindoorn
te leiden
zonder daarbij te worden afgeleid door de
lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen
die het tot nu toe moesten doen met een
hier en daar verspreide teunisbloem
en als ik dan uitgeput mijn doel heb bereikt
ben ik blij dat ik mij van mijn knellende
schoenen kan ontdoen…
Delven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 de tijd moet nog vloeien langs ontelbare korrels
nog wringen langs doorwrochte grond
zich ontknopen en weer verwarren
in doorploegde aarde, gewassen met traanvocht
van stervende ogen, duizend doden lang
de tijd moet nog kantelen in de vlietende beek
zich nog blussen in het gelede landschap
zich ontdoen van rauwe bochten en scherpe smart
vooraleer…
zomer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 De zomerkleuren doen hun best
hun goed gevormd lichaam
te ontdoen van alle blaam.…
Vaderland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Mijn vaderland
ik mis u als ik u verlaat,
maar
ik haat u als ik me niet vergis,
mijn vaderland
met harde hand
houdt gij mij vast
zijt gij ballast
zandzak bij mijn luchtballon
moet ik me traag van u ontdoen
om op te kunnen stijgen tot
u, mijn onvolmaakte god,
met duizend talen door uw strot
duizend genen door uw aders
bastaardkind…
Naar groenere weiden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 het zal toch meer moeten zijn dan een broos bestand
van lijven die elkaar schampen in ridderlijk erbarmen
verwaaid als de kalkgeur van een slooppand
opgelost in zeeën van stevig omarmen
we stellen ons niets anders ten doel
dan onze voortuinen te ontdoen van uitzicht
dat hopeloos is en slechts een voorgevoel
dat de gulzige avond ons berooft…
Boom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 146 Rommelen in de marge heet mijn
bestaan
Ik weet het nodige maar doch vooral
onnodig
Waarom niet ontdoen van die veel
te zware mantel, aangeschaft omdat
koude leek
Verkoop hem, zet hem in de etalage,
te kijk voor de lichten van aard
Zij zullen vinden wellicht een sprank
mededogen, welk ze ontberen
Een teveel aan last kan mij doen…
dat wintert op het witte feest
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 717 de zomer nog zijn bloemen
je lach ontluikt een lage zon
en in het schralen van de wind
geniet je een gefluisterd lied
je bent altijd
een vrijheidskind geweest
dat wintert op het witte feest
je aardt en draagt
de tinten van de oogst
een vruchtbaar rijp seizoen
je warme lippen
zullen zich al snel na het
ontwaken van de vorst ontdoen…
PETA
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 44 Niet het plezier van jong en oud vergallen
Draaimolens van hun paardjes gaan ontdoen
Er wensen u al heel wat naar de maan
Betichten u van zijnde de vazallen
Van Koning Carnaval, kuis uw blazoen!…
Träumerei
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 419 Träumerei vult mijn ruimte in;
een verleden rijk in vierhoekig steen
waar spel tussen toets en snaar
soms tegendraads doch vaker gemeen
op Schumann’s geschreven noten vaart
zo nu en dan licht kabbelend
op een oceaan van kwetsbare stilte
waaraan klanken gewend lijken
en harten zich langzaam ontdoen van kilte
de melancholie in het dragend…
LIDWINA VAN SCHIEDAM (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 247 mij rust nu en een dodenbaar
Er staat al lang een engel voor je klaar
Je zilveren koord wordt zo direct gekloofd
Je bent als overrijp, beschadigd ooft
En wordt nog eens een heuse martelaar
Ik dank u Heer, voor menig visioen
Voor wat ik voor de ander heb betekend
Verlos mij van Het Kwaad, ik ben bereid
Goed, kind, ik zal je van je lijf ontdoen…
HET HEILIGE LICHT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 433 Op wie zou onze aarde wachten
om zich van haar pijn te ontdoen
Bevrijdt zij zich al in gedachten,
gewapend met menselijk fatsoen
Op wie zou de wereld nu hopen
om ’t pad naar boven in te slaan;
De eindjes aan elkaar te knopen
Wie kan met haar op weg gaan?…
Oergevoel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 en,
elke keer als wij op het strand lopen
geven we spontaan toe aan dat
oergevoel, zonder schaamte gooien we
ons schoeisel in de ruimte en ontdoen
ons van de geritste en geknoopte
ballast, rennen als gekken door het
schuimend water tussen zeewier en
drijfhout, als de naar huis snakkende
verdrevene na een lange ballingschap!…
Massief
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 kruipt het geluid van rondtrekkende stammen
door wind en water
in de gelaagde aarde geëtst
de leegte is massief en hardnekkig
nodigt iedereen binnen
maar de aarzeling zoekt dralend een uitvlucht
voor de symfonie van exotische marktpleinen
is volop ruimte
maar de klanken vinden geen gehoor
ze sluiten een verbond met de wilde stilte
ontdoen…
Wat een rijkdom om vrij te zijn
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 182 Waar natie
wordt geacht zich te ontdoen van
alle ketenen die haar niet langer
kunnen binden aan een ooit gevoelde
pijnlijke discriminatie.…
Vertwijfeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 121 Wil wiegen toch de moegestreden mens
Zijn ziel ontvangen in Uw Raadselrijk
Wil die ontdoen van alle slik en slijk
Dat is van ieder hier de grootste wens
Draag hem terwijl hij slaapt voorbij de grens
Geef daarmee van uw Licht en Liefde blijk
Wil wiegen toch de moegestreden mens
Zijn ziel ontvangen in Uw Raadselrijk
De hunker is onhoudbaar en…
Blanke pit
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 172 Langzaam zullen de nazomeringen
zich ontplooien wanneer de regenbuien
opgestoft in de dorre gronden
de hardheid verzachten
en de tere pit ontdoen
van haar verdorven gekwetste muren...…
ook morgen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 442 til mij op
in een nog niet gehechte toekomst
waar angst geen vorm krijgt
in een spiraalvormige monoloog
waar heftige windvlagen
zich ontdoen van zwarte gewaden en
een stoet van haast rituele wendingen omver
wordt geblazen
aarzel niet, breng me
tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen
in mijn armen, tussen de bloemen
en dat plekje,, aan…
dance of the veils
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 549 bij volle maan zal zij dansen
waar onder luid applaus
oogstrelend
ze zich ontdoen zal
Van windsels en
sluiers één voor één
wervelend en draaiend
sneller dan ogen volgen
maar zijdezacht
huiden zullen verdwijnen
bij het licht van de maan
in het uur van waarheid
komt dat zien
volkomen weerloos
zal zij naakt zijn
laatste restjes…
afgesneden vinnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 een surrogaat het laatste beetje rood weerkaatst
aan het gehemelte dat de dag weerstaat
met het ontkurken van alle beleden raad
die weloverwogen werd aangereikt
door spoelingen rijk verweven
met kernwaarden zonder graat en
met afgesneden vinnen
de kruik bezingt de holte van het duister
dat als een trappelzak gedwongen is
zijn warmte te ontdoen…
Klinkt feestelijk de fanfare
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 De maskers, het geestelijk vocht;
De praalwagens van een feestelijke
zegetocht; de zelven en andere ego's;
de papegaaien en de beo's; allen spreken
met carnaval dezelfde taal, ontdoen zich
van hun zorgen tijdens een feestelijk onthaal.…
de stilte voorbij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 en zoveel willen,
in een ontvankelijke houding staan
doch je ontwaart enkel lamme takken
en het luchtledige is niet te verslaan
op dat moment heb ik weet
van het bestaan
je voelt geen binding met
het geluid achter de grens,
zo lijkt
je voeten verzetten geen stap,
aast mijn hart weer
op een valse wens
het is wachten,
je van tijd ontdoen…
Wat ik tegenkwam 3
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 91 Veel wormen vanmorgen
Iemand met arm steunend in kruk
ik los,
een verre jogger
Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen
Meerkoetjes
Van groot hoefblad de roze hoofdjes
De netelige brandnetel weer genesteld en
zurige zuring
springende knoppen aan takken
Geelgroen hing gewillig de wilg
De wind blies in mijn gezicht
Dichtgevouwen…
Wat niet te koop is dat
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 116 Zich weet te
ontdoen van alle grenzen.
Openstaat voor de ander,
die ook zonder geld gelukkig
kan zijn. Wat valt er voor
zulke mensen nog meer te wensen
dan de echte vriendschap die van
alle achterdocht en naijver
verschoond mag zijn.…
Vrij in ont.....moeten
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 790 Ontmoeten
Mij ontdoen van moeten
Ont.....moeten
Het niet moeten
Ont........moeten
Vrij zijn in gaan
Ont.........moeten
Omdat ik het wil
Ont.......moeten
Nee het hoeft niet
Ont......moeten
Omdat het mag
Ont..........moeten
Hoe moet dat dan?…
Het gedicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 426 soulmates
foto’s tonen wat zijn ogen zagen
z’n gedicht verwoordt bijhorende
dimensie van gedachten en gevoel
dichter zijn we door het dichtvuur
om onze sensaties te verwoorden
als gevoel ‘t verstand overweldigt
dansen woorden op vleugels van
inspiratie tot poëzie pure waarin
woorden zelf het onderwerp zijn
dichten is tekst ontdoen…