Alle inzendingen over zich ontdoen van

toch zelf niet verder gaan ook al vertragen de jaren de ziel is nog steeds van vandaag ik zou het kind in mij niet tot verplichte rust verklaren het is nog immer scheppend en vrij in mijn ziel zijn al doende vruchten gerijpt en nog steeds draagt de geringde boom elk jaar nieuwe scheuten men hoede zich ervoor zich niet van wasdom te ontdoen…

daarom dat ik lig en me grondig leeg maak om mij te ontdoen van jou, niet dat het lukt, ze houden ons lekker samen. filmpje zien, onszelf als mens daarin weten te vinden, emoties laten verbasteren. weet ook - gezegd in alle tederheid - dat ik niet van je houd, omdat zoiets me telkens in de rug schiet.…

Soms verklaren zij een noodzakelijkheid van het leven dat aan zijn eigen angsten lijdt; zich te ontdoen van een eigen strijd met de tijd. Een tijd waarin bij een ochtendlijk ontwaken een fantasie- rijke wereld nog altijd zijn opwachting lijkt te kunnen maken.…

Weet u niets meer te verzinnen dat van buiten komt naar binnen bespaar me uw plezanterie van tante Jo en Amélie de hersensplijtende migraine van uw dochter Madeleine en de zadelpijn van oma met haar onwelriekend stoma laat geen dierbare verwanten onverhoeds van d'achterkanten zich te midden van uw gasten plots ontdoen van drang…

Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt. Het zal de taal in haar tot storm ontbinden, tot een stille kilte in de mythe van haar werveling. Het wil het schone zijn dat diep in haar bestaat.…

de jongens zitten tussen stapels oud papier in de voormalige oven van klokkengieterij vh Van Bergen bindtouw te ontwarren pakjes makend van kranten vieze cementzakken vol stof uit elkaar scheurend rode huidreacties negerend bladerend Panorama’s te ontdoen van prikkelende halfnaakten en voetbalfoto’s doelgericht de schoolreiskas vetmestend…

Met mijn geboorte ontkiemd, Tere plant van groen Door levensstorm gestriemd Niet van kracht te ontdoen. Eindloos zocht je grillig blad Naar warmte en lucht, Een helder blauw bad, Brutaal, toch zo beducht. Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht.…

Na de laatste levensliefdeskus kan ik mijn hoofd te ruste leggen mijn ziel de vrije loop laten zich te ontdoen van mijn lichaam Ik kan bijna niet wachten om U dan zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens…

daarom dat ik lig en me grondig leeg maak om mij te ontdoen van jou, niet dat het lukt, ze houden ons lekker samen filmpje zien, onszelf als mens daarin weten te vinden, emoties laten verbasteren. weet ook - gezegd in alle tederheid - dat ik niet van je houd, omdat zoiets me telkens in de rug schiet.…

maar jij, mijn vaarwater dat me met jouw stroming hartstochtelijkheid biedt in deze onnatuurlijke wereld, een gang van zaken die mijn adem chronisch neemt soms mis ik jou terwijl je feromonen mij omringen, maar ik geraak dan niets, slechts een mokerslag kan mijn geest ontdoen van de onwaarachtigheden van deze tijd ik sterf liever dan dat…

U zal de slaper van het leven ontdoen en de heerser van het heersen beletten. Eis de kroon en pleit voor een vredig rijk. Zoek het rechtspad dat niet wijkt, om zo de troon te bezetten.…

Dan worden alle mensen blij En zie je lachende gezichten, Mensen voelen zich weer vrij En ontdoen zich van hun meeste plichten.. Nog even en dan is het toch wel daar, Dan kunnen we naar buiten, Nu, nog even wachten maar, Zuchtend, kijkend door de ruiten.…

Als je niet meer mee kan doen met de tijd en de heren van fatsoen, ben je niet meer dan een kostenpost, waar de maatschappij zich graag van zou ontdoen. Verdrietig kijk je in een etalageruit en ziet jezelf staan. Dan wint je trots van alles en kijk je je jezelf glimlachend aan.…

Edoch, ik wens mij te richten naar het fatsoen zo een eervol man tussen deze burgerij van intrige en schandvlek onbezoedeld vrij mij van kwaad en insinuatie te ontdoen.…

De bomen zijn zich aan ‘t ontdoen van hun inmiddels bruine blaadjes ze vallen neer op gras, eerst groen maar nu een bruine waas krijgt. Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk!…

de verborgen sluier van geheimen ontdoen en roemen? Het onzichtbare gelaat van het onbenoembare begrip dat in de natuur schuil gaat komt over een zwaar bevochten lip En als het gezegd wordt klinkt het als stom gerommel uit een wijze mond stort het naar omlaag als gestommel Want waar brandt het uiterste licht dan?…

Zodat ik je kan ontdoen van de keten, en mijzelf kan gaan verwijten, dat ik je heb laten gaan zonder het te weten. Die keuze leek meer kapot te maken, dan ik in al die tijd heb liefgehad. Zoals ik dingen die me eerder zouden raken, nu negeerde en uiteindelijk vergat.…

naar de winter vliegen Laat ons blazen door het hout langs de flanken van het woud ook de vogels zuidwaarts dragen onze bries het zeil in jagen Laat ons west en oost verkennen rond de toppen van de dennen samen golven laten schuimen en verdwalen in de pluimen Laat ons alle rook verjagen naar nabije najaarsdagen het land van vale mist ontdoen…

Gisteren, ach wat waren we nog jong alle horizonnen met iedereen te delen alles schijnbaar in het gerimpelde water wat uit het toekomstbeeld ontsprong het oude en het nieuwe tijdloos te strelen het kwetsbare van eindigheid te ontdoen laat ons nog even los bestaan van alle weelde van het onmogelijke niet alleen te zijn zo arm en weinig zodat…

de herfst ons van het laatste beetje warmte berooft Je schenkt de koffie in de mok voelt nu al warmer dan de vorige keer een laatste picknick voorlopig, in de open lucht vanaf volgende week gebruiken we de keukentafel weer Een wandeling door het bos doet nog altijd goed al komt de sjaal nu toch echt langzaam weer van pas een laatste keer ontdoen…

Waar de fundamenten van de mensheid schudden, de wereld hulpeloos toeziet hoe een drama zich voltrekt, en kennelijk geen les is geleerd om dit gebroed te ontdoen van zijn kudde, waar straks gewonden en doden in een niemandsgraf worden afgedekt.…

Doorheen de Sinjorenstad Over een voltapijt van sneeuw Beloofde het met de stilgeborene Tevoren aan een bloedige eeuw Bepaald geen sappige dag te worden Toog hij een cafeeke naar binnen Om met de gerimpelde schrielkip in een tas Maar niet instant te hoeven beginnen Zich van zijn overschot te ontdoen Op het kerkhof in zak en as Waarna het…

Het moment ademt heldere regenbogen de togen ontdoen zich van de sneeuw al honger ik als leeuw naar meer vrieskou ik stroop nou eerst mijn mouw op er komt geen Elfstedentocht.…

Zijn het de gedeelde beelden ontstegen uit de zoekgeraakte schimmen, die zich aan het gemoed klampen, in een laatste poging zich van het duister te ontdoen, zich aan het licht van morgen te laven en uit de eerste zonnestraal een glorieuze dag te spinnen, het ongewisse te weerstreven om de aangeboren angsten te overwinnen?…

Lang geslapen maar Geenszins uitgerust Heb ik me ontdaan Van de week die Achter me ligt En van de ballast Die zij meebracht, De moeiten en zorgen, En zodoende voel ik me Werkelijk bevrijd op deze Zonnige zondagmorgen…

Om een hart met uitzicht te bewonen, waarin zuurstofrijk bloed de kamers geneest en blijven vullen, het meest naar eigen bestwil te luchten met een onbezwaard geweten, onbevreesd me van het juk te ontdoen van spiegelbeelden die niet smelten wilden, daarvan geniet ik nog het meest.…

Stoffige landkaarten opengevouwen op tafel, waar we vol plezier zijderoutes aan elkaar knoopten, onontgonnen kleuren die we op gingen snuiven, in landen die wij nog nimmer hadden mogen betreden condities moesten op peil worden gebracht, uitgedaagd, aangescherpt, gefinetuned jong als we waren bezochten we steevast de sportschool, om ons te ontdoen…

Je hoeft nergens aan te voldoen Je bent gewoon wie je bent Als je dat maar lang genoeg doet Raakt de kijker er wel aan gewend Je van alle schaamte ontdoen Is tegenwoordig de trend Zo wordt je vanzelf wel beroemd Zo wordt je vanzelf wel herkend Hoe platter het toestel Hoe platter het vermaak De roem vergaat snel Dat zie je heel vaak Alles…

lichtjes je borsten masseren Heerlijk als je dan zachtjes gaat hijgen Nu een snelle tweede half rondje Je pakt mijn handen, als je me kust Drukt ze met hartstocht tegen je kontje Romantiek verandert langzaam in pure lust Hartstochtelijke zoenen zonder stop Het betasten van erogene zones daarbovenop Wild en ongeduldig onze kleding van elkaar ontdoen…

in de kindertijd te vereenzamen een ongeschreven wet haast opgedrongen maar het is niet anders als de weg die ik moet gaan om mijzelf in alleenzaamheid te bekwamen ook nu weer uit een aards verbond getreden de mens eigen en uit behoefte gekozen ook meermaals uitgestoten tijdens de reis het was niet meer dan bij herhaling ontdoen…