Alle inzendingen over zicht en leven verru

soms lijkt de dood een schemering uit een verleden iets bekends en goed van aard, misschien een obstakel maar niet heus het is een moment waar het lijden stopt en zich lijkt te bekeren, te verheugen op een wonder al lijkt het afscheid bijna het tij te keren het somber zijn, tranen aan het bed de verdeling na het gebed…

er rent een man in de tuin hij vangt kinderen maar haar niet er rent een man op haar feest een man die wel vaker rent dit maal vlucht niet zij vluchten speelkameraadjes door het dolle heen het is feest dit maal vlucht zij niet weg van het feest ----------------------------------------- uit: 'niet beginnen bij het hoofd', 2006…

Winter liefde vlam handen op bevroren ruit warmt zichtbaar het doel.…

op de top van de berg waar de horizon me ruimte geeft klim ik verder naar de plek luisterend naar mijn innerlijke stem weet opeens wat me gelukkig maakt luisterend naar mijn innerlijke stem klim ik verder naar de plek waar de horizon me ruimte geeft op de top van de berg…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

het pad draalt voor me uit naar daar waar ik het bestaan nog niet van ken halsreikend tuur ik in de verte in de hoop een glimp op te vangen van mist belemmert het zicht als in een droom gewikkeld verschuilt de waarheid zich tot de zon haar rokken optilt…

er is een reden waarom zij hier is twee mensen bedreven in enkele minuten de liefde of iets wat er op leek ze hoopten op het uitblijven van een levend resultaat er is geen reden waarom zij hier is het is een uitzicht dat alleen zij kan zien…

Als taal open gaat, dan pas zie je-, je bent te lang rechtdoor gegaan met wind en zonlicht in de rug zag niet eens, de lange schaduw voor je. De weg terug, je moest er niet aandenken juist ontsnapt aan tegenwind en ook nog, lage zonnestanden je fietst dan als een kind, die nog moet leren. Als je thuis komt wacht je kopje thee ook twee koekjes…

liefde bestrijkt de zwarte vogel het onheil aankondigt de zee telkens beetjes zand wegspoelen zal de in twijfels gedoopte pen in drijfzand verdwijnt de verbinding wordt verbroken iemand zijn naam schrijft met tegenstribbelende hand en we tussen de tederheid en het onaantastbare dobberen zoals we niet weten wie we zijn uit het zicht…

En ziet zo aan het end weer dat weeïge gevoel aan z’n komst ondertussen al een beetje gewend hopelijk duidelijk wat ik bedoel het is nog steeds ‘leuk’ maar grotendeels geweest een merkwaardig niet te missen feest sla boeken en ogen gerust maar dicht er wacht een nieuw allicht daar aan de overkant met een onvoorspelbaar nieuw inzicht…

De beelden trekken voorbij Ik zie taferelen die mij verlaten hadden mooie zingende beelden uitspattingen van liefde uitingen van genegenheid ik dacht, ik heb geen recht maar nu is er het voorrecht Het zien van haar geeft me de beelden terug Samenhang en vervulling is wat ik zie door haar zicht…

inhaalt zal men nooit vergeten worden woorden in beelden blijven vertaald Wanneer je vandaag herinneringen "ziet" soms in een heel ander gekleurd licht is diegene nooit uit het hart alleen uit het zicht…

veroordeeld tot inzicht is mijn tijd van heden, plots is er een grens gemarkeerd naartoe het verleden ik denk nog aan het dakterras zo dicht en nabij jouw sterven we teerden nog enkele keren op de bruine buil die wij aanbeden heb je het koud, vroeg je en gaf een verbeeldende warmte het hielp de kou van het moment buiten, en buiten onze…

Mist Verloren De weg Weg Geen Zicht Gewicht Zwaar Slaap Maar…

De rook die mijn zicht belemmert Mijn hersenen blokkeert En mijn ware gevoelens laat komen Onder het gedreun van muziek Onder invloed van de vragen Blijf ik in het leven voort Schrijvend over dingen Blijvend in het gister Gaat de wereld mij voorbij Want de rook belemmert mijn zicht En mijn hersenen Mijn gevoelens komen boven Maar niets te…

Wat doelloos wachten lijkt blijkt uiteindelijk een prachtig zicht te geven in het leven wanneer je iets met wachten doet zal wachten iets met jou doen…

weer mijn vader verveelde jij was mijn schaduw de zachte denkbeeldige ik creëerde uit zicht een nieuw en nog handzamer leven ik heb je zo lang al gemist…

De betrekkelijkheid van het leven heeft mij achterhaald gevangen in verlangen heb ik mijn tol betaald In de schaduw meegevoerd van teveel en materieel van er zijn of er komen het zicht op de essentie door mezelf ontnomen.…

zweven leven vergeten tunnels licht onmondig stikken gevoelloos stromen oogverblindend zicht de verte wenkt zal zich sluiten als eindeloos geschenk…

Het smoezenboek van Schippers en Van Dam: 'Hoe hadden wij nu eerder kunnen weten Dat je een fipronil ei niet moet eten Of hoe dat spul toch in die kippen kwam En boeren die failliet gaan? Ja..ach get Maar rekent u NIET op dit kabinet.'…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Zon en maan tezamen in zicht zie de vogel zweven een druppel valt uit een bloeiende roos ze spreekt van geven onder de wolken vormt zich dan het gezicht van het leven…

Heb het leven Lief zoals je Mij hebt lief Gehad liefste Mensenkind Dat zo vaak het zicht Belemmerd ziet door Angst voor het leven, Dat zo vaak je pad Bezaaid ziet met Belemmeringen die Alleen voor jou zo Zichtbaar zijn, En voor mij Verborgen blijven…

Kwalen verdwijnen uit het zicht. Jezelf doodlachen is feestelijk. Lachen om de dood, maakt leven licht.…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

Lauwe lentebries verwarmt mijn gezicht, Wangen die gloeien gaan van zoveel buitenzijn Waddengolfjes die kabbelend Tegen de zeedijk van onze late jeugd Zachtjes hoorbaar in stukjes slaan; De grilk die stiekem met ons meeloopt Onderaan de dijk, en wel goed uitkijkt Dat hij niet te dicht bij ons komt, Maar die ons ook voor geen goud…

Een zware storm woedt in mijn hoofd Mijn ziel wordt rondgesmeten Een bliksemstraal heeft mij verdoofd Mijn zicht wordt aangevreten Mijn denkvermogen mindert snel Ik snuif nog wat benzine Het aardse leven in de hel Verslaafd aan cocaine…

De roes zie ik als rust De weg is al in zicht Maar waarom al die haast Het is maar dit leven Wat voorbij raast Waarom iets veranderen Als het pad Waar wij wandelen De tijd zal het leren De rest En al die anderen.…

het gemak van leven voelbaar in de stenen jas al weken uit het zicht van het bewustzijn de wind schuilt met de herinnering aan mist en regen terwijl de klok geen tijd meer tikt maar stilte ergens is het wachten op…

Och liefde van Waarheid en leven wij zijn tot vlammen ontstegen Een witte wolk onttrekt het zicht op hem Er klinkt een lied vergeet mij niet dat stroomt naar ‘t hartenbloed rein De levende fontein…