Alle inzendingen over zomerkind

‘t zonlicht draaien en bloemen in wijde velden borduren uitbundig gevat in gouden gravuren wiens ranken gretig over aarde graaien ze kust de adem van de westenwind weet zijn stem in de luwte te sturen door hem liefdevol lachend te paaien voor z’n buien het kunstwerk verwaaien van verbazing kan ik enkel turen naar dit wonderlijk schone zomerkind…

. 'is het daarom, dat de zon verlegen rondjes draait?' ze bloeide klein als witte bloempjes, waar een gouden hart in ligt eindeloos vertolkend hoe haar tere kracht toch zomers telde binnen zicht van eindigheid kleurt winter in wolken langs een blauwe schijn vol hoop morgen dansen blaadjes rond het spelend licht van zondoorregen dagen…

jij bent het zomerkind geboren uit een warme wind stralend door de zon gedoopt met het eerste ochtendrood nog beroer jij zachtjes flarden mist die snel vluchtig zijn geworden nadat zij van jou hoorden speelt met zee en kleine schaapjeswolken laat de stranden snel bevolken met vroege gasten van plezier vult lucht met geur laat vlinders…

het gras was altijd groener waar jij liep de paden meer geëffend zonder grote stenen jij wond de winden om je vinger altijd in de rug danste vaak voortvarend vlug omhoog en speels weer naar beneden nog ben jij een zomerkind stralend en vol zon ieder draait zich naar jou om…

balanceren op jouw vleugels gekscherend in de wind laat ze vieren alle teugels dansend als 'n zomerkind op grote hoogte weer dichtbij vliegen wij dan roekeloos gedragen door liefde van weleer, voordat jij de vrijheid koos…

De dag begon met een stralende zomerzon aan mijn voeten, in het gras omringd door bloemig leven en twee maal twee in ganzenpas langs de waterkant onder dons met blauwe rand een zachte lach en pril gesnater spelend in de wind zo kleurig mooi het zomerkind.…

Ik ben een zomerkind.…

weer sterft een ochtendblad in kou van winterwind het voorjaar al besproken wordt nooit een zomerkind in pril ontluiken groende het door ochtendzon maar'savond vroor het juist streng buiten we nevelden en koesterden haar blad dat ook een gouden herfst voor zich had maar niets mocht baten zij heeft alleen haar knop…

kleine huizen aan het eind der akkers, hun wakkere bazen strooien met water, waar het veld te droge halmen draagt zie de kraaien hoe ze wentelen van oud naar nieuw, de vleugels wijdgespreid op wieken van een warme wind het zomerkind ten top dat bovenal haar wiegje vindt, een baldakijn een zachte wolk een toermalijnen page lichtvoetig…

zou jou dragen de bladeren zouden jouw tranen drogen en knapperige twijgjes zouden je zacht in je zij porren tot er een glimlach verscheen jouw troostbomen zo statig als heren hun kruin fier in de lucht met nestelende vogels die kwinkelieren de bomen van je levensvreugd mogen ze jou blijven dragen tot in lengte van dagen proficiat zomerkind…

met veel respect opgetogen strooi ik een handvol vlinders over het gazon laat ze dansen in de zomerzon van bloem tot bloem het raakt mijn gemoed dat warm, minzaam als zwoele wind langs mijn dagen trekt ontspruit in mijn denkwereld heel gezwind watzomerbruisende schoonheid biedt voel me ondanks zorgen en verdriet een gelukkig zomerkind…

Schouw op, mijn heerlijk zomerkind: de grote zon bloeit open.…

Schouw op, mijn heerlijk zomerkind: de grote zon bloeit open.…

zoals schepen ballast dragen, lichter gemaakt door water lijkt het, immer ver wasgoed danst haar vriendschap met de wind het zomerkind speelt haar vreemde spel veroorzaakt goud op golfjes, waar haar ritme danst als vuur op dit vroege uur vergaat de tijd tot as, in lichte strooisels samen met de was een luchtballet dat witte tonen legt…

langs de koude deuren van een winterdag danst lentelust haar onbevangen dromen; buitenbeentjes spelen mee nu zelfs de knoppen trager openen vergeet ik, dat het naseizoen al ouder tussen bomen zweeft, er leeft al zoveel meer dan dagenlang geleden moegestreden huilt de wind een klaaglied voor mijn zomerkind morgen, als de zon verschijnt…

het venster zonder uitzicht slaat een kruis in zijn verhaal onwrikbaar plukt de herfst de bomen kaal hij laat hun takken staken winterkou betreedt het spel vol witte sporen op het kale vel van wederhoren druppelt fel ontdooid geweld het laat zijn onheil braken doch de notenboom draagt vruchten in het zuchten van de wind het zomerkind…

hier eindigt het land en groeit het water als een vrije gedachte van een zomerkind wie zwijgt legt goud in de mond een schrijver haalt zilver maar over de golven loopt Hij die ik ken, zo lang ken geoefend door eeuwen houd ik Hem te vriend een verdoolde jogger rent zich de dood op de hielen hij bidt om winst om knarsloze…

Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt. Ik heb een hekel aan de wind, zei het mopperende herfstkind, Hij rukt de blaadjes van de bomen, het stormt en er valt veel regen.…

Jouw brief aan de zomer draagt een bijzondere poststempel zwaluwen die een lied mijmeren voor een zomerkind geboren op 21 juni lente voelt zich gepasseerd je hebt een adres voor me waar de zon naar me lacht ik verlang naar de zomer de schemering daalt over het verhemelde oeverland wilde planten opgeschoten geuren in het aangerande…