Alle inzendingen over zwammen

Natuurlijk is het sport, ik moet niet zwammen! Na zeven biertjes, baco’s, glaasjes port zal menig voetbalspeler snel verlammen of blind de bal het eigen doel in rammen, terwijl de darter dan juist beter wordt. Hij is de Johan Cruijff der pijlengooiers, maar deze godenzoon komt uit Den Haag.…

Ik heb een bundel aan hout opgeslagen vol met dode takken die elkaar verdringen goede en slechte jaren leesbaar in de ringen versplinterd door het amputerend knagen Herfst vergeten bladeren ritselen hun aderen mos was de stinkende zwammen weken voor vliegjes dansen het afgezaagde verleden door hangen in groepjes spinsels te vergaderen De…

Het water druipt langs de muren er groeien zwammen in de hoeken het glas valt uit de ramen klimop zoekt zijn weg naar binnen ratten knagen door de vloer een weg naar boven. mijn doos rumbonen,repen chocolade, koekjes,dadels,aardappelchips, alles nemen ze mee zelfs geld,horloges en telefoons.…

schuilplaats tussen adolescentie en volwassenheid, die te ontglippen, te ontlopen, onderstut de stam waarin de eerste jaarring mij bij de hand nam, tussen netels en zwammen door, het labyrint van de realiteit te ijken, angsten te foppen door bij de oude stam weer aan te kloppen, me te verstoppen in mijn bevrijde en zwijgend deel…

ik sprokkelde in een narrige wind streepjes licht tussen herfstig natte takken met zwammen en paddenstoelen als kameraad met goede neus wat wij zochten was eetbaar en vochtig met een schimmelkleur in de rood met witte stippengeur van uiterst gevaarlijk toch leefde ik nog samen met bacteriën die met het bleke wit als schutkleur…

Reusachtige zwammen werpen schaduwen van onzeker trillend grauw en bleek goud over de dwerg Kwetal, die zijn duim ophoudt. Het baasje doet stoer voornemen stuwen: "Ik zal heer Bommel en Tom Poes waarschuwen en bijstaan bij gevaren in het woud."…

lichtenharpen spelen Tussen de schimmen van het bos De eeuwige tijden bleven En dauwdruppels blinken tussen zacht groenig mos Waar in stilte spechten op bomen hakken Tussen de bosbessen sluipt een vos En onzichtbaar in de lucht ganzen gakken De natuur schenkt jou de ware belevingsethos Waar verkleurende bladeren wiegen in de wind Geurende zwammen…

Soms is het in mijn merg zo onophoudelijk donker als in het windstil centrum van een ziekte; je hoort er mensen als marmotten piepen diep uit de zwartste zwammen van hun menszijn. Maar jij die uit dit hout een stem wilt snijden, snijdt een stem. Zoals mijn litteken is zing ik.…

Recensenten zwammen in weelde tussen de letters van de kunst Gij, die het alfabet verdeelde verleende hen daarbij een gunst liefde voor taal laat letters dansen snoert soms critici de mond schrift en pen krijgen nieuwe kansen zij sluiten een uniek verbond vermaledijd maar soms ook geliefd worden commentaren ontvangen af en toe is een woord…

Laat ze in Nederland maar zwammen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1944-1982', 1987.…

ABJECT Mijn zelfverzonnen woorden fulmineren Maar wat jij produceert in je gedicht Is voor 'ons Snelsonnet' abject, te licht Ik kaats jou de bal terug Bart, om te leren Dat actualiteit iets anders is Dan zwammen over drank en zottenis LAFELLOOS Al noemde ik m'n sneldicht "Laveloos" Dan kon je die Van Dale laten rusten…

bijbelvaste lieden bewezen de paddestoel is niet te lezen in het Goddelijk Scheppingsverhaal en wat Hij niet noemt heeft geen recht van bestaan heksenkring is dus de naam de zwam zit in de verdomhoek door dit Heilige Boek in Stonehenge verzorgen ook ondergrondse zwamvlokken centraal aangestuurd door kokers boven de grond zulke onbijbelse…

de zwammen in het bos, mogen niet geplukt en zeker door geen kleine voetjes plat gedrukt een hond aan een leiband snuffelt overal rond ruikt hij de egels of dode vogels in de grond?…

wat zwammen die dichters toch van zwelgen van de zee ze zoeken licht verzuim bij golven in het schuim mijn opa zat op het heijsche duin pruimend op tabaksche pruim te turen in d’eindeloze horizon scheepjes zoekend in de avondzon voor hem d’ eeuw’ge stilte geen gezwatel over zilte pakte hooguit een traantje mee van het zoute water van…

Zij komen als de Lion's Clubs als zwammen uit de grond. Het meest gemompeld onderwerp: "hoe hou'k 't gazon gezond?" wordt nu: "de ondergrondse hoop laat zich niet dwingen".…

ik heb geen zin in morgen vandaag hangt me al de hele dag de keel uit het is avond dus ik zit als go-between tussen een rotdag en een dag waar ik geen zin in heb nochtans gaat de zon morgen schijnen het bos zal weer prachtig zijn in uitbundige herfstkleuren om van de geuren nog maar te zwijgen vliegenzwammen, parasolzwammen nog meer zwammen…

Het verval van bestaan wordt gevierd met aardse kleuren zwammen dansen op restanten van het leven zij geuren met een vleug van verrotting. Later sieren lage stralen uitgedunde bomen tot silhouetten die straks een winter lang een duistere kant laten zien hun laatste blad cirkelt zielloos door de lucht.…

te wandelen langs weelderige bospaden daar ben ik kind met een verborgen spel ik leef dan in fantasie ongelofelijk wat ik zie een boom wordt mens met ogen, neus en haren in dit sprookjesparadijs met zijn hemelse geuren een specht oefent subiet op een kloppend lied het mos sprankelt sterretjes feestelijk in warm groen rode stippen zwammen…

graaft teveel lijken op wie alleen de toekomst omarmt pleegt abortus op het heden Hij omarmt zichzelf met warmte krabbelt eens lekker op z’n rug kom mee dit is weer een nieuwe fase deze lijkt eerlijker in elk geval De wind fluit om z’n oren als hij zorgeloos de herfst inloopt ondertussen eikeltjes wegschoppend in de geur van vochtige zwammen…

En verliefd en geil een toetertje hasj puft Een vriend die staat te kotsen na het eten van een eierbal En onze buikpijn van zijn braken gelach dat door de straten schalt Een beeldje van Ganesha in de schaduw van een pruim En mijn Opa die wat drankjes bijschenkt in de tuin Een broertje zo nieuwsgierig naar je passie voor de zwammen…

Ontwakende paddenstoelen en zwammen als glinsterende sieraden in eenheid en verscheidenheid bij wie men ook nog eens in solo, duet en kleine groepen gewaarwordt en waarneemt Van lauw tot vochtig, een met dauwdruppels bezaaid grastapijt draagt bij aan frisgroen decor.…

stobben liggen blakend op de bleek ik neem iets wolligs waar, ik popel amai, het is hem, de zeldzaamheid rafelige hoed, mee zo velen hier bijeen we ruiken gebakken eiers mee spek Sefke roept, kijkt in zijnen koekepan zwammen zeg ik, gaan we hallucineren mekaar bestoefen of plezant broebelen d’r staan meer dijken dan deze morgen overal…

Grote witte zwammen tekenen zich af tegen de grond welke bedekt is met sneeuw, blaren, takken en rottend hout een jonge boer die nog even zijn stal hekken wast terwijl zijn witte Charolais koeien rond de open stal lopen te drammen.…

Omgevallen eikenstammen alles dik begroeid met zwammen bomen met een hoge top volgewoekerd met klimop oude rivierarm, een poel en het onbestemde gevoel dat ik word bekeken. Kabouters verbreken de stilte van het bos met stemmetjes ragfijn barsten ze los: dit oerbos dat is ons terrein jij moet hier niet zijn.…

Spel van licht en donker wordt gespeeld in het weelderig groen waar ik ook kennis maak met een wondere wereld onder de grond van waaruit allerhande paddenstoelen en zwammen het levenslicht zien zodat ze schitteren in de zon zonder dat hun huid eronder lijdt.…

Vlinders vermommen zich als blozende bladeren terwijl ontwakende paddenstoelen en zwammen als glinsterende sieraden heel snel en in grote aantallen overal verschijnen Van lauw tot vochtig, een met dauwdruppels bezaaid grastapijt draagt bij aan frisgroen decor.…

Dat bomen en struiken het landschap decoreren met zachte tinten waar verkleuring, ontgroening, vergrijzing volop aan de gang zijn op hetzelfde moment omzomen paddenstoelen en zwammen enige uitstekende wortels met hun rijkdom en weelde; een (ver)val nabij.…

De koorts van mijn lied, de landwijn van mijn stem Lieten hem deinzend achter, Wolfskeel Apollo, De god die zijn knapen verstikte en zwammen, Botte messen zong, wolfskeel, grintgezang. Toen vlerkte hij op, gesmaad, En brak mijn keel.…

het veld bedekt wordt als het ware uitgerekt gaat langzaam aan verdwijnen tot slechts de resten in het gras op bladeren van het struikgewas als parels gaan verdwijnen in tal van kleuren laat het bos de schoonheid van de bomen los en onderaan de stammen valt af en toe een straaltje licht en brengt de charme in gezicht van paddestoel en zwammen…

Bedekt met mos en enge zwammen op stelen. En de bomen waren hoger dan de kerktorens van Keulen. En heel hoog in de bomen zag ik monden van hout die spraken tegen mij. En dat kwam van grote hoogte. Als een parasol werd opengevouwen bedekten de takkenbossen mij. En uit de boombasten zongen vele monden.…