Alle inzendingen, jaar 2017, week 46

De lach op haar gezicht maakt het verplicht het leven te omarmen te vullen met oprechte charme De plicht bevrijdt Heeft tot inzicht geleid dat haar lach beschikt over het enige gezag dat valt te erkennen lichaam en geest verwennen oneindig lang Wees nooit meer bang Haar lach zal altijd klinken in je leven als de zuiverste noten ooit geschreven…

Geertje. Als je uit gemeanderd bent Je stroom stopt Het loopt uit in een brede waaier Een vlak meer De horizon verwatert met het leven. Als Eb en Vloed Jouw Downs en Ups Een lach een traan Je krachtig verzet. Wat was en niet meer terug komt. Dan ontspant je gelaat Alles wat ooit in je samen dromde Komt tot staan en staat. Kan…

daar sta je dan in ijzig natte klei diep gezogen tussen harde blote basten uitgekleed koud dakloos in rij je blauw te wachten op winter en zijn gasten ©MM2009…

zwart gepoetst lijken ze sprekend op elkaar weliswaar de ene rechts, de ander links in het midden verbonden door een rits met mijn rechter hand gestoken in de één de linker aandachtig verborgen in de ander stond ik plots met handschoenen aan eerste paasdag was ze onverwacht verdwenen geruisloos en blootvoets opgestegen alle nagels voor vertrek…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

Wees niet bevreesd, maar ga met God Hij wil je steeds nabij zijn in dit leven En je alle kracht en sterkte geven Hij wil betrokken blijven bij jouw lot. Wees niet bevreesd, vertrouw op de Heer Hij wil je geleiden op al jouw wegen En zal je omringen met Zijn zegen Zijn trouw en liefde keren steeds weer. Wees niet bevreesd, God is je nabij…

Volg je eigen pad onderzoek en verwonder leef heb lief geniet en wees blij vergeet nooit je eigen ik en doe ook eens aan wij dan krijg je nooit gedonder...…

Achter het glas toont de onderwaterwereld betoverend moois…

voorlopig blijft alles bij hetzelfde geen ontkennen meer aan bestaan is totaal afwezig afstand door verte ingehaald aan het einde van de dag zijn de uren nog niet af is ruimte gevuld met lege zachtheid zijn gedachten blind en is water ontkalkt, daartussen valt onraad uit gestrekte hemel blijven ogen onbewogen en ratelt lucht ademloos…

’s morgens ontwaakte ze met een helder inzicht ze trok finaal haar roots uit legde ze omzichtig maar doelbewust in de pompsteen en waste ze quasi vroom met religieuze gebaren ze schilde ze nauwgezet op het huilen af en deed ze bij de soep later die dag kwamen haar ouders op visite en serveerde ze soep de vlam sloeg in de pan met…

steeds keer ik terug naar mijn wortels om te zien hoe het was om niet te vergeten keer ik terug naar de achterkant van de droom die me ten val brengt me uit de slaap houdt ik keer terug in de winter van mijn leven in de schoot van een vertraagde thuisvlucht waar voor het eerst binnen en buiten elkaar bijna raken…

Je gaat op zoek naar letters naar zinnen die je begreep. Je wilt het allemaal volgen voelt en proeft wel de essentie de dronken traagheid van tijd. Met ingehouden seconden bij de bijna honderdjarige kastanjeboom neem je plaats. De dag voelt als een eerste keer met de smaak van melk en huid. Je voeten als kind treden aan er is veel mee…

Er waren kroonjuwelen Toen men dacht Dat de wereld Er beter uit zou zien Als het volk Kon mee beslissen Over onderwerpen die ons aangaan Er was daarover nog geen argwaan Er was hoop op meer democratie Maar na enige referenda Bleek het een illusie Meer stemmen voor het volk Bleek Onverenigbaar on uitvoerbaar Want we mogen nooit alles…

Beng! Been tegen hek, knettergek, stepstep, olifantmeneer zakt neer, buigend ijzerbankje, sapautomaat kleurt rood, groen, geel, piepenorkest zwelt aan, Tarzan zonder lendelapje aan een glibberliaan, open, dicht, open, dicht, patatgeuren en een blubberpopwicht, haar keuren, stempelen met kurrysaus, waaien in neushoornneuzen, klikklak, klikklak, stapstap…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

achteloos woel ik het zand wil de kleuren vragen welke voeten zij ooit hebben gedragen in de losheid van de wind opent glimlach donkere ogen met een heldere herkenningsblik traditioneel zijn woorden al geteld maar met het lichte loken komt er weer spanning in het veld cultuurgebaren wijzen wegen die voor mij onzichtbaar zijn voel handen…

Je ligt in scheiding en je wilt die ploert een laatste keer een stevig lesje leren. Dus om hem maximaal te irriteren voer jij een plan uit dat hem zeker vloert: Je koopt het topstuk van zijn kunstdepot, Da Vinci’s Salvator, incognito.…

Nu alles helder en stil is je dit huis bijna hebt verlaten voel ik de kracht je lachrimpels de maan vrees je niet. Al nadert je gewisse dood en trekken de wolken dicht van wit naar grijs tot zwart het waait al sterren je laat mij mijmeren. Jij weet je plaats al en ik ik uit met vlinderende gevoelens ons bloed is vermengd zo leef je…

telkens weer de onmacht en schaamte keer na keer de hoop en wens dat het stoppen zal vol verwachting ook klopt steeds het hart dat in stilte schreeuwt laat iemand het zien iemand het zeggen veilig willen zijn voor een pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

God heb ik lief, mijn trouwe Heer Hij zorgt voor mij, elke nieuwe dag Zolang ik op deze aarde leven mag Hij schenkt mij hulp, steeds weer. God heb ik lief, Hij hoort mijn klagen Hij wil mij voor het kwaad beschermen En blijft zich altijd over mij ontfermen Niet alleen vandaag, maar alle dagen. God heb ik lief, de hoorder der gebeden…

nergens op aarde is een plek zonder duister iedere mens neemt overal zijn schaduw met zich mee gemompel over verlichting blijkt een loze kreet elke geldbeluste goeroe weet dat in zijn hart als dag en nacht zijn wij duaal in ons zijn elke dag een kloppend hart tussen hoop en vrees .…

De ziekte maakte zich van uw geest meester Onbevreesd greep hij naar wat jij moest onthouden? Hij wiste uw geheugen beetje per beetje. Kon ik die engerd maar verdrijven. Het werd nog erger, want hij deed je de straat oplopen. Zelfs ’s nachts liet hij jou in uw nachtkleed de wegen bewandelen. Hij gaf je de juiste tijd niet meer aan, zodat je…

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

Met valse hoop als leuning de regenboog beklimmen kleur bekennen halverwege achter je slechts branderijen het klamme novembergrijs hangt zwijgend om je heen een vogel probeert z'n zang maar verzandt in fluisterijen twijfel belaagt het evenwicht dat al vervaarlijk wankelt daar donkert het grijs alweer de dag vervolgt in somberijen…

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

De zee was die dag een wonder Van blauwe eindeloosheid onder Het luchtedak van kristallijn, Onder de hemeltuin vol zonneschijn. Wij zaten aan de zanddrempel Van de lichte hemeltempel; Wat verre schepen soms voeren Langs de zeevloeren. De zee zong uit blauwe monde Heel die dag vreugdekonde: Het was alles zo licht en blijde, Wat…

Mugabe werkt niet mee aan zijn vertrek Kritiek op ‘zooitje’ bij de hulp aan Grieken Enkel ellende in de nieuwsrubrieken Tja...aan problemen is er geen gebrek Maar ’t ergste zijn de stakingen in Oss De Unox-worst raakt op...ik ben de klos!…

Op de top van de berg zie ik Naast bevergeile salamanders En scheervliegende zwaluwen Een piano zweven. Er zit een rusteloos meisje achter, Haar handen vastgeplakt Aan de toetsen. Ooit komt ze naar beneden En huilt ze om de modder Aan haar voeten, en om De gemorste bamislierten. Maar niet nu, nu twinkeltwankelt ze erop los En legt…