Alle inzendingen, jaar 2005, week 9

De zonnestralen uitgebreid ze schitteren en schijnen dat mist en zelfs de nacht onze zorgen doen verdwijnen. Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance.…

Wie wil er met Geert Wilders gaan dineren? Om zijn partijkas goed te kunnen spekken, aast hij op politieke lekkerbekken. Zo wil hij nog meer zetels genereren. Ik doe een wilde gok naar het menu: gepeperd varkensvlees met een Grand Cru.…

Door het bos loop ik te dwalen Hoge bomen bij elkaar Hun toppen laten een straal van Zonlicht door die flitsend tussen takken Het gebladerte verwarmt Met de stappen die ik zet Voel ik de schaduw dan de zon Mijn ogen toegeknepen Laat ik mij als een kind zo vrij Weer draaien in de wind en droom Een toverpracht van kleuren Doen al mijn twijfels…

wat doet de verzuurde rufter ter verlichting van zijn leed dat dronken heden&verleden heet? hij gaat zwemmen in een slufter eet langzaam in kleine brokjes drinkt zijn melk met kleine slokjes des avonds blijft hij nuchter drinkt water met twee rietjes neuriet gregoriaanse melodietjes het is nu over met de boeren en de winden hij wordt…

Heb je zelf wel door wat je doet of heb je het alleen maar druk wat ben ik nou eigenlijk voor jou alleen maar een lekker stuk? Denk je dat je me mag gebruiken voor alleen maar wat plezier is het normaal om mij te vergeten of is dit 'houden van' op jouw manier Je maakt me zo onzeker wat moet ik nou geloven zeg mij, wat beteken ik voor jou…

De speler kent zijn gelaat door en door Heeft elke lijn en plooi en rimpel De ronding van het jukbeen In een bolle spiegel verlicht Dan strijkt hij door het haar dat wijkt Onder een toevloed van hormonen Enkel een besneden puber Kan aan dit lot ontkomen…

De wind speelt met mijn haren, zoals de zee met de golven. Hij streelt mijn wangen, wat schuchter en vlug. Hij speelt met mijn muts, als een kind met zijn speeltje. Hij fluit in mijn oren, een lieflijk lied, dat ik wil horen. Moeizaam trekt hij aan mijn jas, hij zoekt in mijn zakken. Ik lach en laat mij meedrijven, met mijn rug tegen…

Mannen zijn altijd jagers geweest zo heb ik mij ook ooit laten vangen daarna verbaasde ik mij nog het meest hoe ik aan hem kon blijven hangen De mooiste praatjes en dito ogen verleidden mij tot ongelooflijke dingen mijn hele ziel werd meegezogen hij kwam zelfs met de ringen Mijn hart in allerlei bochten hij had mij volledig in zijn macht…

Als ik, aan 't eind van mijn dagen, m'n ogen sluit, hou me dan vast. Blijf dan bij me, voor heel even, meer dan dat kan ik je niet vragen. Deel met mij dan de laatste uren, met de liefde die bij ons past, zo was het immers ons hele leven. Onze liefde, het zal eeuwig duren. Als de dood nadert met rasse schreden, streel dan eventjes door…

na eenentwintig jaren bracht ik hen het bos in geblinddoekt met broodkruimels in hun zak (waarop ik al mijn vogels losliet) en nog keren zij weer. ---------------------------------------------- uit: 'Alleen maar het gevoel van leven', 1977.…

Winter schuilt in haar gebroken vleugels Met zachte tederheid verbergt zij haar tranen die zacht stromen Ik zit en luister naar 't lied van de zwaan dat spreekt in mijn hart verlang naar warmte ik wil haar stem horen 't Verdriet dat sluimert in 't lied van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig…

jij woont in de stilte van thuis danst in de stofjes die dwarrelen in de zon kleed je in passende kleuren spreekt zonder stem een welkom in jouw zoete geuren zacht zijn je handen vol passie je tanden als je bijt en je nagels mijn lijf doen ontsporen weer dendert de trein vol liefde in mij want jouw huis is mijn laatste station…

Niemand kan meer van je houden dan ik van jou deed Niemand zal ooit meer strijden dan ik voor jou streed Nooit zal ik voor iemand voelen wat ik voor jou heb gevoeld Nooit zal ik het gevoel meer hebben dat het zo is bedoeld Ooit zal ik hopelijk begrijpen waarom het niet mocht zijn Ooit komt er dan ook, hoop ik, een einde aan al mijn…

Politici, ze roepen over dreiging en zaaien angst voor wrede terroristen, voor bomaanslagen, samenzweringslisten, gevaar, waarom het volgens hun partij ging. Mijn vraag aan die controlegeile dwazen: Door wíe wordt hier de boel nou opgeblazen ?…

De nacht overvalt mij weer ik woel kilometers lang in bed ik wil slapen maar elke keer ben jij het weer die dat belet Ik zette mijn zinnen op vrijheid vastbesloten om jou te vergeten maar ik raak jou gewoon niet kwijt jij gijzelt nog steeds mijn geweten Ik voel jou, ik ruik jou, ik wil jou, terwijl ik weet dat het nooit meer kan ik weet…

achter de veilige spiegel ligt het schrikbeeld van de andere wereld vertel me spiegel het meest vreselijke van de andere kant de spiegel omdraaiend gaapt het zwarte gat je groot grijnzend aan fluisterende echo angst voor de angst van je angst je bent maar alleen ook al zijn er altijd mensen om je heen…

Sinds ik ben begonnen in jamben te dichten, ga ik meteen na of de metrums wel kloppen bij presentatoren en in krantenkoppen. Ik kan me haast niet op iets anders meer richten. Ter afwisseling op mijn jambische leven, heb ik met plezier amfibrachen geschreven.…

Op ’n dag, ’t was bijna kerst, zei Nijntje Pluis haar baasje: “Dag Nijn, al ben je een konijn, vandaag ben jij het haasje”. Toen aaide hij haar velletje, haar buikje en haar hals, en dacht: ze is zo wit, zo zacht, en ook zo heerlijk mals. Hij zette haar toen zachtjes neer en nam een flinke hamer en gaf een reuzengrote klap op Nijntjes…

berichten uit het noorden rotganzen, van wie men zegt dat hun geluid klinkt als geblaf een keer op de zeedijk dat ik ze hoorde als een klein hondje op een boot veraf steeds dicht bij zee zoeken zij hun overwinteroorden waar het gras hen tot het voorjaar voer verschaft berichten uit het noorden rotganzen, van wie men zegt dat hun geluid klinkt…

rondeel (zwarte ibis) een zwarte ibis in de polder van Huisduinen een winter lang in dezelfde sloot die smal was, maar blijkbaar steeds voldoende voedsel bood voor een vogel, zo ver gevlogen en zo groot zie, hoe de vogelaars met verrekijkers door het weiland struinen gaan over het pad tussen vuurtoren en volkstuinen een zwarte ibis in de…

Wanneer de nacht de dag inhaalt en zij jou dichter droomt, tekent vorst in het schijnsel van sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe…

naar: "We zijn dan eerst met den trein heel Noord-Holland doorgerammeld van Bloemendaal naar den Helder en hoe mooi onze Provincie ook mag zijn, in ’t volst van de lentepracht wordt zoo’n reis ten slotte toch een beetje benauwd, vooral in de beruchte boomloze streek benoorden Schagen." Jac. P. Thijsse. Texel. 1927 (Verkadealbum) Rondeel…

Fonkelend als een diamant Een traan op weg naar beneden Met daarin het beeld van jou Langzaam uit m'n ziel gegleden Glinsterend vocht op mijn wang Een zee van opgehoopt verdriet Het gemis gevormd in elke druppel Vanaf het moment dat jij me verliet Mijn hart huilt en schreeuwt om jou Maar jij kunt mijn verdriet niet horen Ik verdrink langzaam…

de kleine hond snurkt in de stille winternacht snatert zelfs geen eend…

Mijn woord zend ik als klank om jouw snaar te raken. Ik zal het je alsmaar schenken, jij zal er altijd plaats voor maken. Ik zet je bewust in mijn dromen: groot is mijn diepste wens om dichter dan dichtbij jou te komen. Alle hardheid in het bestaan zal met een aanraking vervagen. Een knappe roze zoen en ons geluk is bijna niet te dragen.…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

Zomaar toch in mijn buik steeds gedacht niets voor mij tot ineens het inzicht kwam kinderen passen ook bij mij een klein wonder groeit en beweegt dartel rond vol spanning wacht je af tot de dag dat ik je op de wereld zet je in mijn armen sluit en spoorslags weet je hoort bij mij!…

Ma, jij was het schuim van de zee, die het zeewier met zachte hand streelde. De zon, die door de wolken priemde, om de bloembollen tot mooie bloemen te laten ontwaken. De stroom, die in alle bescheidenheid, naar de zee vloeide, om het zoute een zoete smaak te geven. Een zacht briesje op een zomeravond, die onze huid deed afkoelen. Uw…

de tafel het raam terug in de tijd toen stilte nog bestond de punt van de pen in inkt gedoopt het wit dat wachtte vond de tafel en stoel van eikenhout waren nog één geheel ik telde de kralen hoe roetste het raam met rood en groen en geel…

Ze trouwde, maar omdat ze maanden later nog maagd was door geremdheid van d'r man, bekende zij: 'Een kind krijg ik ervan. Doe mij een lol: bezoek een psychiater.' Zodra d'r man aan haar verzoek voldeed, verklaarde hij: 'M'n weerzin is een grote; ik schaam me steeds, als ik me moet ontbloten.' De psychiater heeft 'm uitgekleed. Al…