Alle inzendingen, jaar 2006, week 27

je mocht me zien een scherp profiel wit uitgelicht in zwart zonder schaduw zachte naaktheid strelen donker vullen met jouw gloed ik kon jou velen waar anderen mij dichten zonder hart jij maakte mij weer lichaam gaf mijn vingers tast ik wil vandaag eens echt omarmen en niet alleen als gast…

groenblauwe vensters bespeuren deinende golven spiedend naar kalme zee doen ze hun beklag raamwerken lagen tentoon gespreid nu onder puin bedolven tot op heden vandaag de dag…

Zegt het voort Petrus bij de hemelpoort Zijn vragen zijn oprecht Gespitst op waarheid zogezegd De vrouw weifelt Angst wordt betwijfeld Leven doet pijnlijk aan Zoveel aangedaan Afscheid nemen Van ontelbaarheden Risicovol is het wel Eva met haar verraderlijke appel Een hel lonkt De duivel die pronkt Vragen van goed het kwaad Een…

loslaten is gaan in diepten niet om te vergaan als oud vuil of worden tot uitgedroogde bloemen het is zoeken naar de aarde, wortels voelen, drinken uit nieuwe waarden waarop ikzelf mag roemen in bleke schaduw zal ik verblijven waar nog prille zaden de stilte inlijven wachtend op een nieuwe aubade…

blaas mij in het middaguur twee glazen schenk mij water uit de diepe grond sluit de oven scherm je ogen af de hitte smelt de letters in mijn mond tussen mijn lippen kleeft de zilte smaak van gesmolten woorden die ik niet naar buiten schuiven kon.…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

Het is uit met de gouden glans; De leeuw is geen koningsleeuw meer; de vlag is ontdaan van zijn krans en hangt slap bij de stok teneer. Niet langer langs vlakten en zee klinkt luidkeels het `Hup Holland hup' men pakte nog een nul-nul mee, toen was 't over en uit met de club. Roem voorbij, de glorie verging; het elftal was een lichtgewicht…

Die dijk was soms wel erg lang toen ik als kind van zes 's morgens naar de schoolmis moest thee in een eau de cologne fles in een oude krant het brood verpakt waarop letters stonden je keek er niet van op en alles werd verslonden houten bankje in een gang schlemielen bij elkaar hufterend van de kou en niemand vond het raar.…

als ik de ogen sluit ben je mij het dichtst nabij ten voeten uit daar leid je mij naar diepten van de tijd weer samen weer terug doe ik ze open ben je weg onzichtbaar in het hier en nu geen dood kan jou uit mij laten verdwijnen behalve dan de mijne…

De NS laat weer eens van zich horen Omdat vanwege de hitte de rails zijn uitgezet Is er nu 6000 kilometer waterpret Men lijkt op alle fronten weer te ontsporen U hoeft niet meer naar de Efteling of Walibi te gaan Doch slechts langs route Amsterdam-Amstel te staan (Spoorwegbeheerder ProRail voert op meer dan vijftig trajecten controles uit…

zonder verbeelding raak je de winter een handbreedte van mij af er rust geen tuin meer onder je woorden of de enkele bloem die ik van je lippen pluk wendt zich af van het geluid wanneer ik het veld meet, dat doodstil de vlokken telt in onrustige dagen van verweer ik vind nog slechts het zwijgen, rouw tot bloedens…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

steeds ben ik gezwicht voor wankel evenwicht loop op het slappe koord niet meegaan of akkoord een vangnet is voorhanden de rek is wel uit alle banden dan komt de val ik kan niet falen het is mijn enige salto mortale…

Niets nieuws onder de zon, ofschoon dat schijnt. Door loom en indolent te mediteren bevrijdt je geest zich, stijgt naar hoger sferen terwijl de wereld om je heen verdwijnt. De les verglijdt, en jij bent fijn je stress kwijt. Het doet me denken aan míjn HBS-tijd. ... Niewsfeit: Lelystad krijgt een nieuwe middelbare school waar het vak transcendente…

Al is Oranje niet meer aan de orde Wij zijn ook altijd nog Europeaan Zodat wij voor vier ereplaatsen gaan Want wij zijn niet voor niets ooit één geworden Zeer legitiem en quasi-eensgezind Mag elk van ons scanderen: "Hup wie wint!"…

Zover als mijn oog reikt, zover komt mijn hand niet, maar ondanks dat ik je niet zie, bereikt mijn hart je overal!…

Omgangstaal soldatentaal diplomatentaal dieventaal schuttingtaal digitaal geheimtaal dode taal brutaal bouwvakkerstaal mannentaal VROUWENPRAAT…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven doet…

tenen krommen in stukgeschopte schoenen zoeken een uitweg dwars door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid in stukken ingesnoerd door veters -te hooggespannen- ogen hebben glans verloren ongeringd rafelen ze de bijna uiteengereten flarden bij elkaar ongepast barsten vellen in blaren uit…

Verdwalen in woorden met het hoofd betreden, met lede ogen naar uitgangen speuren, deuren zijn er teveel en te vaak aanwezig. Toch is het woordenloze gehijg het enige wat ik hoor wanneer ik mij de zoveelste verdieping op jaag om ergens op een onbekende afdeling te stranden, belanden met handen in het haar want waar ben ik dan? Niet…

Wat u met uw ogen ziet is mijn presteren. Want ik spreek met tongen lang vergeten en doorgrond moeiteloos ieder mysterie. Nu ben ik slaaf van de hysterie. Want ik kan mij daar niet meten: Wilde ik de liefde leren, maar de liefde wilde mij niet.…

ik ben vanochtend opgestaan wilde naar de zon was opgetogen toen ik zag hoe licht van donker won mijn vleugels zijn nog rauw van kou vannacht en onvervuld verlangen warmte moet mijn vleugels nog behangen met de kleur van onverwacht ik wiek van bloem naar druppel dauw een koud ontbijtje en dan gauw mijn vlucht naar vlindertuinen uren…

De tranen zullen zouter smaken en bitterder nog dan gal woorden zullen nog niet raken omdat het nog niet doordringen zal. Je blijft misschien vragen naar het waarom terwijl je weet dat er geen antwoord is alleen dat groot en diep verdriet en het onbeschrijfelijk gemis. Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten…

ze huist in dozen door een vrachtwagen gebracht bestek en borden reeds terecht glazen in de nieuwe kast zeep en washand op de tast de rest is nog een labyrint waar geen mens zijn weg in vindt behalve zij die de codes kent met stift geschreven op elk pak haar kleren sprokkelt ze bijeen uit deze en gene mand ze stapelt op en af elkaar…

M'n soldij wil 'k in Nederland krijgen, omdat levensgevaar er kan dreigen in Afghanistan met die Bin Laden. Erop Afghanistan te ontraden. _______________________ Noot: 'Vertaling' van regel vier: Eropaf gaan is dan te ontraden.…

Met hoeveel gemak je keer op keer vastberaden op de verkeerde plek staat te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest…

Geen schuimkop en bruis, bad uit mijn jeugd teilen van zink en roest: wasbeurt thuis Afgedroogd bij een buis Kachelpoets en ruitjes van mica…

gloeiend hete zon op gekrijte kassen diefjes af te rukken tomaten hangend in gekleurde trossen aan ijzerdraden met touwtjes opgebonden planten langs de paden nu vader nog met vele jaren in vaal groen uitgeslagen alpino op het hoofd die kwam de tuin niet meer uit flessen thee aan touwtjes in de koele sloot schilderijen in vele…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

je ligt allicht voor alle eeuwigheid in 't stof der dagen te wachten tot de zon nog één keer je genade geeft blootvoets kaal geschoren verminkt tot in het bot gebroken de zee tot troost bij ebbe en bij vloed beweent je kroost.…