Alle inzendingen, jaar 2006, week 9

het gaat mij niet aan dat jij zo droomt of vleugels ziet op voorbijtrekkende woorden waar jouw schaduw de geest omzoomt en de weg slechts één richting kent die de spiegel doorboorde…

er zitten hoeken in de klanken van de gong het tellen is begonnen gezichten zijn nog jong ogen knipperen niet eens ze incasseren ongevraagd de dreunende geluiden die het discodansen vraagt blikken star gericht op verten die oneindig lijken rook verdampt het beetje zicht laserlicht om in te kijken…

Dit tere wezentje dat warm mijn scherm oplicht. Dat roze wangetje; het lieve kleine oortje. Het duurt nog zeker tot het eerste woordje een jaar of langer nog. Je ligt in diepe rust verzonken. Je kleine vingertjes plurken een beetje krom. Wat zweeft er in je kleine hoofdje om, droom je van wat je hebt gedronken? Met jouw geboorte gaan de…

Ik wil knielend op de grond, zou daarboven iemand zijn, willen danken voor haar kont: Er kan geen mooiere zijn. Ik zou de aarde kussen willen, en luidop willen roemen, bij het weerzien met haar billen. O, die nog eens te zoenen, snel voor ze straks gaan lillen.…

winterse buien verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd zelfs de tere krokusjes dragen een hoedje van sneeuw…

verstrengelende benen omklemmen mijn ziel innig gelijkgestemd in een klampende reflectie in het vruchtbare dal waar kometen vergaderen de aarde in een grijs gevaar slachtoffer van dit tijdssyndroom de kansen van slagen zijn nihil onrechtvaardig eigen schuld toch kwaliteitsbeheersing is onheilig volken veranderen en groene zeep helpt…

Als ik later groot ben opa mag ik dan ook oorbellen aan mijn tanden als ik internetbellen mag zegt opa…

...schreef hij vol goede moed. De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

ze strekt haar hand naar de lege plek al jaren onbeslapen en hoopt dat hij ooit komen zal om haar eindelijk op te halen…

Bloemen zie ik alleen op het behang, kan er alleen van dromen, de winter duurt te lang. Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet. Alleen kan ik ze schilderen in mijn geheugen, met hun blaadjes zo zacht, en de…

Bouw jij zandkastelen? kneed mijn hart van eb tot vloed in overvloed jouw zandkastelen samen delen in gemeenschap goed? zandkastelen en kroonjuwelen Bij eb en vloed.…

Zullen klanken die schelp raken waar horen niet meer luistert naar het gesprokene de hel ruilt zij voor een hemel waar eenzaamheid geen stoel meer krijgt alle plaatsen bezet sluit zij gordijnen en spreekt niet meer de taal van leven…

heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet ik wist het, vanaf de voetstappen op het bospad waar draadloos verbonden jou dichterbij bracht de klanken bewaarde ik terwijl zwijgen een eigen taal sprak gaf ik je zinnen vol vertrouwen liefde liet ik achter mij nooit heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

alles heb je nu bereikt maar wat heb je onderweg verloren ben je dezelfde nog als toen toen de rit begon of ben je verworden tot wat je dacht te moeten zijn heeft het je gebracht wat je er van verwachtte of is het stil daar aan de top vol vragen zit je maar je stelt ze niet nog niet het leven is zoals je het leidt jij gegaan, gevierd…

Is het de sneeuw, of de maan die sterren verlicht? Is dat de gloed van de weerkaatsing, die straalt op je gezicht? Een grijnzend lachje, gevormd om je volle mond. Je hand pakt de mijne, en trekt me zachtjes op de grond. Een hand vol sneeuw, je schaterende lach. Voel me als een klein meisje, het maakt me lichtelijk van slag. Warme…

in een hutje op de hei woont een heks want dat is zij met oei oei oei een hoge hoed en een bezemsteel wat goed er zit alleen geen bezem aan hoe moet zij nu dan vliegen gaan dat kan ze niet en juist daarom plaagt ze de dieren echt wel dom tinkel flinkel toverkol stopt de ketel lekker vol dovenetel bessensap wat zij doet is best wel knap…

Vol liefde is Teller bezeten van Noemer en laat 'm dit weten. Die antwoordt: 'Bijtijds, want het is wederzijds!' en ze slaken genotvolle kreten. Ze mogen elkander wel lijden. Hun huwelijk is voor hen beiden helaas minder leuk en dat komt door de breuk, want ze zijn door een deelstreep gescheiden. Dit betreuren de twee ongemeen. Het probleem…

Rimpelloos water weerspiegelt de volle maan een bries breekt het beeld…

Wat als je ineens teleurgesteld bent in je spiegelbeeld En plots een hekel hebt aan je eigen schaduw? Je voetstappen extra diepe indrukken achter laten, En je lichaam alleen maar onrust uitademt? Waar kan je dan nog heen voor zekerheid, Hoe raak je wat achter je meeloopt kwijt? Kan je weer leren met een lichtere tred te lopen, En is…

Als ik in de spiegel kijk, Zie ik een onbekend meisje. Die haarzelf niet meer is, Ze is veranderd in iemand anders. Ik ging op zoek naar het echte meisje, En keek altijd bij de gevonden voorwerpen. Ik wist niet waar ik zoeken moest, Of wat ik precies aan het zoeken was. Ik had een goed gesprek met dat meisje, Er kwamen veel emoties…

Taïda door Verdonk zeer onderkoeld opnieuw verdreven Was uit Kosovo wederom gearriveerd Leergierig en zeer sterk gemotiveerd Zocht zij slechts vol vernuft en inventief een beter leven Was iedereen als Taida zo creatief slim en bewogen Dan zouden er wat ons betreft veel meer het land in mogen…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw*, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

bijna geheel bedekt onder talloze tatoeages vindt hij zichzelf een levend kunstwerk op zijn lid staat zelfs een afbeelding van een kronkelende boa constrictor die door schaamhaar omgeven niet meer is dan slechts een addertje onder het gras…

Als maffiabaas noemt hij zich De Don Om in die hoedanigheid beter Van Leers te kunnen trekken Op mij komt het over Als Verbale Masturbatie…

ach wat je neemt een stuk land rotzooit wat met schep en vork je krijgt bergen effen wat sneeuw er op er tegenaan geprakt een meertje een reddingsboot uit de ark van Noach met Dr. Vogel een boel gevoel een bankje hier en daar luistert de vogels zingen hun levenslied kijk omhoog de zon schijnt op de gemzen schaapjes gletschers…

ik zag je in de buien komen tot heden schoonde regen onze slechtste dromen maar je wintert hagel valt in volle vlokken sneeuw een witte kerst voorbij ik krokus al in geur van voorgetrokken hyacinten narcis in geel mijn rode hart zacht bedekken wij elkaar tegen de ergste kou mijn voorjaar weet hoeveel ik van je houd…

hoe lief een nachtegaal passie leegschudt in huiverend glas woorden kweekt als rijpende vruchten tegen een bezinnende boezem net voor de val in licht en donker met een buitelend hart schaduwen temt langs de kamerwand de bodem vult met geoogste sterren : haar dromen in een komende dans…

ik voel haar tranen, de onmacht vervlogen hoop in gebroken ogen ze heeft dagenlang gezocht, geroepen om haar lief, haar hartendief als een kind was hij voor haar ze heeft hem gevonden, een plek kunnen geven, zijn laatste ....…

Tja, vogelgriep, om daar wat aan te doen laat men het best die beestjes snel verdwijnen en dus ben ik acuut gestopt met lijnen en vreet me lens aan kip, fazant, kalkoen. Nu lees ik: ’t is al opgerukt tot Beieren! Dat wordt vanavond weer gebakken eieren ….…