Alle inzendingen, jaar 2007, week 24

Je hoort het in wat elke hacker zegt Het wordt beaamd door fans van Modern Talking Of lieden die verslingerd zijn aan stalking; 't Is heerlijk, want het is zo lekker slecht Dat nieuwe nicotinearm geluid Maakt voor de echte roker heus niks uit…

er valt een scherf op de grond gesprongen van een bord dat ooit met liefde werd gedeeld gebarsten was het schild al langer maar de immer parate kleefpasta wist steeds weer breuken te lijmen nu schoonmama is vertrokken poets ik alle grijsgedraaide platen en strijk de kukident in de groeven gelukkig zat er geen muziek meer in de liefde…

de maansikkel uit zilver gesmeed, doorklieft de schaduw van de nacht…

filevrije eeuwigheid de weg naar de hemel…

De drinkschaal geeft passerende wolken weer en morgen misschien wel twaalf vale gieren speurend naar dood en eetbaar.…

om alles te kunnen volgen wil je soms meer paar ogen maar wat als je die allemaal tegelijk drogen moet kom je weer handen tekort…

Stapels foto's uit een ver verleden Iets tastbaars in het heden Een foto van een prachtig strand De kinderen spelend in het zand Aan de achterkant, de inkt verbleekt, in zijn vrouw haar prachtige hand, een beschrijving van het land Dan een foto van haar graf Van de vrouw die hem haar beste krachten gaf Zacht streelde hij met handen bedekt…

Wat was ik dwaas vandaag: ik liep mezelf voorbij in duizend zuchten. Wat was ik dwaas vandaag: het leven is veel meer dan blauwe luchten. Wat was ik dwaas vandaag: ik luisterde niet goed naar wat zou moeten. Wat was ik dwaas vandaag: daarom wil ik met liefs wat mensen groeten.…

Laat het raam maar open, lief zodat haar hortende zuchten ons nachtelijk bewegen kan strelen ze is geschapen voor het bedwingen van de vuurtongen die in likkende vlammen de atmosfeer aan de wanden plakt en in de ochtend zal haar koelte zich neerzetten in onze vervlochten klamheid tussen verdwaalde lakens…

mijn zintuigen ik schakel ze uit stuk voor stuk ik weet het: een onmogelijke zaak ik lever ze over stuk voor stuk aan een oorverdovende duisternis blijft over het vege lijf horen en zien vergaan tastzin niet langer op proef gesteld ik weet het: het heeft misschien geen zin nu nog de motor het harde hoofd niet weg te denken…

zij schetst lijnen met haar lichaam in de ronding van mijn O zuchtend luister ik vol passie trommel zacht de maat op Bo…

Zullen we spelletjes doen Die we altijd deden Precies zoals toen Jaren geleden Toen zij er nog niet was En wij altijd samen gingen Blote voeten in het gras Tikkertje en bokje springen Hoe kon je mij door haar vergeten Jij vond haar eerst toch ook raar Als je had geweten Zij drijft ons uit elkaar Had je dat dan ook gedaan Nieuwe spellen…

er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen dan staan ze stil schudden de dag af de nacht kruipt op hun rug er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen de nacht zit op hun rug…

Stapt hij straks aan hand gedwee kleinkroost zijn pier af in banding? Wat knispert daar onder je voeten? Aarzelt hij dadelijk vreemd bij het los in hengsels hangend hek op inklinkend pad van rivierklei? Wat opent het wuivende bos? Beklimt hij stroomopwaarts bodem verliezende stuwwal? Aan mijn hand in zijn groeiende mantel stamelt…

Een vale zon weerspiegelt de groene dood. Schuldig kleurt de avond rood. Kinderstemmen door smog gesmoord. 't ochtendgloren gisteren vermoord. De stad komt op gang. Maar er is geen haan die er nog kraaien kan.…

Slechts zuchten naar de hunkering daar waar eenzaamheid de oorsprong vindt in het diepste hart Zoals warmtebronnen meerstemmig de rand doen overvloeien waar het einde herrijst in start Frontale botsing van gevoelens die magnetisch elkaar plezieren de fladderende emoties vrij Open alle registers breng jouw…

de schilder moe bij de vrouw aan de koffie saampies knus biechtte ’s avonds laat de schoenen vol lood het model was plots zomaar zoek hij stond droog achter het doek uiteraard zwoel in zijn gevoel kunst een stuk dat inspiratie bood knielde en bad tot Sint Antonius geef mij die schoonheid vlug terug hij sprak mijn bede werd stante pede…

Liefde Wat is het raar Wat is het leuk Haat Wat is het vreemd Wat is het treurig Liefde doet pijn Haat doet pijn Is liefde en haat dan niet hetzelfde…

nimmer eenzaamheid gekend of heb je het zielenkleed nog niet afgelegd en ben je aldoor met lucht verwend? ook doelloos van deur naar deur gerend en heeft het uiterlijke slechts in schijn belegd opdat de leegte moest worden getemd? of lig je tussen dode stenen geklemd? eenzaamheid is aan de mens eigen wanneer wij blijven zwijgen of…

wat een bloem je kan doen een lange steel met wat blad een beetje kleur en een hart gewoon te gek het doet je wat…

zag een gezicht op jouw schilderij de andere nog neo een natus nabij jij gaf hen ballen hun levensloop vrij koos voor hun vrijheid de schaar was dichtbij de partus was spannend en groots jij strengde einde gaf leven om de tijd te bedwingen een dans die de dood helaas ooit zal winnen…

Je beweegt je wulps en geil tegen de pas gewassen ramen Je aanbidders lopen met bosjes rond je kent niet eens hun namen Verder dan een vluchtig contact zal het voor jou nooit komen Is dit nu dan echt voor jou het uitkomen van je dromen? Je wilt niet eens hier zijn, weet ik maar doet het uit liefde voor hem Hij, die jou belazert en dwingt…

Trieste blik en dito ogen die ik in de spiegel ontmoet Vraag me bij tijd en wijle af hoe dít zo nog langer moet Kracht verdwijnt uit mijn benen door de aarde geabsorbeerd Beslissing leek zo doordacht maar voelt nu zó verkeerd Schokken door mijn lijf door jouw foto op de schouw Liefste, geloof me als ik je zeg ik hou nog steeds heel veel…

In onguur weer, wanordelijke winden, slaan doods de vlerken van de vale gier. Zwart is het zwerk, daaronder hoopt het dier belastinginspecteurs te kunnen vinden om van die horde aasbeluste heren de fijne kneepjes van het vak te leren.…

als je nou eens durfde spreken in de taal van je hart zou je dan niet moeten toegeven dat je een vertaalboekje nodig hebt zo ergens tussen 8 uur 's ochtends en pakweg gewoon 6 uur 's avonds met je rationele uitleg over de liefde, je rake woorden om een ander helemaal te verdoven en te doen verdwalen in jouw woud van gepassioneerde logica…

Het is niet dat ik ontken dat jij mijn metgezel bent het is alleen dat ik soms zo moe ben van je snerpende stem, dat ik wou dat je soms even zwijgen zou dat als ik zou lopen ik kon wandelen zonder jou hierop wil ik hopen…

Er waren eens een jongen en een meisje Die samen vriend en vriendin wilden zijn Ze smolten hun levens aaneen als broos glaswerk Ze deelden van alles: vreugde en pijn Toen kwam de duivel, vol haat en vol afgunst, Hij blies heel langzaam het glaswerk tot bel Daardoor werd het nog mooier vol kleuren Maar het werd ook een gevangenis, een hel…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

als iemand dood gaat hou je dan op met houden van ? en als dat zo is waar blijft dat dan ?…

Wij waren altijd samen. Wij waren zoals één. We kenden elkaars namen. Maar toch ging jij heen. Je keek me nog een keer aan. Net of je zei: ik kan niet meer. Het doet me pijn om te staan. Vergeef me voor deze éne keer. Je wilde bij me blijven. Maar je ogen sloten toe. Ik wilden je nog zoveel schrijven. Maar je werd zo moe.…