Alle inzendingen, jaar 2009, week 18

tot taal geschrokken vieren worden gegeven ver onder de maat wat gaat er schuil achter deze onvriendelijke victorie strategie dat over vingers stroomt die je écht verrassen na slechte cijfers…

Kinderlijk tekent zij de cirkel van liefde onder de volle maan haar tenen krullen in het zand de zee golft af en aan kabbelend een kushand als een warme groet naar hem die haar schaduw is wachtend aan de overkant vol ogen troost…

Het gordijn beweegt door een opengeklapt raam kruipen kreten naar buiten zij slaat beide handen voor haar verwrongen mond hij slaat de hand aan zichzelf het gordijn beweegt…

de straat verloopt langs gevels en in stoep kaatst voetstappen om spoorloos anoniem te blijven breuken potten knikkers op in krijt verkleurt de kop in tekening heel nonchalant op het trottoir gedropt bomen werken zoetjesaan de tegels uit de stoep je struikelt als je ze niet ziet of trapt in hondenpoep blikken dromen aan de kant gepoetst…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…

"Wij zijn een stel geoefende piraten. Een scheepje kapen is een peuleschil. Je vaart er heen en houdt je dan muisstil. Zo hebben ze totaal niks in de gaten. O nee, ik zie niets meer. Hé, wat is dat? De zon verblindt me: 't is een Frans fregat!"…

Vederlichte vlinder in de nacht Wit verlicht door het donkere pad Gefladder voor de maan op zijn wenken De vederlichte trilgeuren Aanlokkelijk tot in den treuren zullen schenken Met veren voelsprieten Zuigend nectar tot de morgenstond Die nacht van stuifmeel schietend genieten Vruchtbaar en bloesemrijk toen de omgekeerde dagenraad ontstond…

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

waarom ik hier van de fiets stap van tijd tot tijd op het bankje zit en zie hoe het land onder een paarse gloed vervaagt de dag er schoner verglijdt alsof ik door mijn vaders ogen kijk met dezelfde oren de stilte beluister hoe mijn gemoed zich beroeren laat terwijl ik huiswaarts fiets de herinnering hier zacht gedijt…

It was a hell of a job, die onmogelijke logistiek: honderden wagons organiseren een dienstregeling heel europa door tonnen en tonnen stro verzamelen overal waterreservoirs inbouwen drijvers en veeartsen aannemen en vergeet de medicijnen niet verbandmiddelen voedsel voer en halsoverkop moesten we in het oosten humane destructie- middelen…

Na een venijnig spelletje kaart ging één van zijn jachten uit de vaart. De miljardair riep : "Bravo ! Hiep, hiep, hiep ! 't Was met de crisis toch niks meer waard ..."…

houten harten branden metalen harten smelten als woorden kunnen landen slijt zelfs een hart van steen elk hart gemasseerd door vele warme handen tot elke kilte is geïsoleerd de tijd als waarlijk fenomeen…

Duikgekte verwacht rond paring sepia's ZIERIKZEE - De Nederlandse Onderwatersport Bond verwacht de komende weken een ''duikgekte'' in de Oosterschelde in Zeeland. Het water heeft met dertien graden de juiste temperatuur gekregen voor de paring van de sepia's, een tienarmige inktvissoort. De bond verwacht in mei en juni duikers uit binnen-…

lief, mag ik? een brug bouwen naar jouw hart verdrinken in de smart mezelf verliezen in ons eigen land mag dat? je vastpakken even aan je vastplakken je nemen zoals je bent dan ben ik voor eeuwig jouw vent.…

Heel klein beetje. Zal jij ooit te weten komen wat een klein beetje magie met ons zou kunnen doen? Maar een heel klein beetje kan zoveel verschil maken. Ooit hoop ik dat jij te weten komt wat een heel klein beetje magie met ons had kunnen doen. Maar een heel klein beetje magie kan ons naar elkaar brengen en ons voor altijd verbinden…

We verzamelen scherven van herinneringen. Van pijn en namen die alleen in de stilte nog een betekenis hebben. Van de dood die een uniform had en altijd koude worden sprak. Maar die door de toekomst werd verjaagd. Waar ogen elkaar weer vinden en de tijd vergeten en ons niets meer vragen dat we niet meer weten. Waar we kijken naar de kleuren…

Hoe ver ben ik gekomen? rennend door de duisternis met ergens voor mij vrijheid achter sluiers van witte vlammen Daar durf ik weer te ademen met open ogen, open armen ontsnapt aan een vergeten droom Of ben ik toch gestruikeld over diepgewortelde verwachtingen en viel ik al die tijd mijn granieten einde tegemoet Hoelang zou ik al vallen…

"Liefde"... Het is zo'n simpel woord maar het enige dat bij iedereen in het leven het hoogste scoort…

Mens en mensheid overleven door behoeften te bevredigen honger stillen, dorst lessen lust bevredigen, veiligheid creëren indien goed uitgevoerd beloond met gevoelens van welbehagen geluk genoemd, een beloning getriggert door lichaamsdrugs ik zag het bij m’n grootouders op ‘t Groningse land in ‘t najaar turf en aardappelen in…

Met niemand had ik dit ooit met niemand dan jij, toen al en ook zonder dat wat er is, nu. Maar toch, met niemand die mij woorden geeft, de woorden die ik jou bij wijze van altijd schreef, een stroom als een beek in Portugal, die bedding ben jij voor het woord dat blijft komen en stromen, het woord dat ik jou altijd schrijf…

een kleine luchtbel in mijn hoofd werd een knikker, en zo kwam ik van mijn depressie af.…

Zijn kleine voetjes in het zand Zo lopen zij langs de waterkant En kijken uit op zee Alleen nog maar de kleine stapjes Nog niks begrijpend van opa’s grapjes Lopen ze met z’n twee En zo zie ik hoe de tijd Deze mooie herinnering slijt En ze er straks niks meer van weten Want het kind niet oud genoeg Voor hem is het nog te vroeg Om dit…

Zou ik er een wens ingooien dan zou ze de zon herboren zien blauwe vogels verleiden de horizon bezingen glazen schelpen bevrijden onbreekbaar geluk vind ik haar als de helderste ster in alle uithoeken van mijn universum.…

Een veld goud gele narcissen hun kroontjes wuivend in de wind met in hun midden die ene zich verlaten voelende hyacint wees die wie je bent zei moedertje natuur ook al ben je anders van kleur en van structuur het maakt jou niet minder prachtig de zon gaf kracht de maan gaf rust de wind gaf liefde de regen liet groeien de bijen…

Deze morgen wakker opstaan, luiken open die van Rolande zijn nog dicht de geur van vers-gezette koffie opstarten met 'TéléMatin' (koningin Beatrix krijgt applaus op UitzendingGemist.nl) 5 mei is hier 8 Mai en in de opmaat naar Bevrijding worden grenzen zichtbaar deze morgen ben ik wakker praat ik MSN met zussen die roepen…

veels te mooi tot aan de uiterste kimmen van de rimpelloze zee hou ik jou vast ontsluiering wacht lonkend langs de waterplooien van zijn bestaan om groot te worden ons onstuimig hart kent het marionettentheater vlakbij de ziel van rijpe handen rankt de kust juwelig verder duizendvoudig gegroeid mijn hart bonst verstild alleen voor…

Ze omfloerst mij met haar kussen als ik mezelf weer eens niet in het zachte palmen kan houden Ze teent mij een beentje in de goede richting schuift mij uit vanaf haar borsten, contactloos ze wil niet weten van een afladderen en even ben ik weer mezelf vergeten ze is een tuimelaar houdt het behang op de achtergrond waar het thuis…

Het weten sluist bewust de dood de achterkamer binnen waar de nacht is blijven steken achter de half gesloten gordijnen waar naakte schimmen vrijen en de wereld ligt te vergeten in het opdrogende zaad, wellicht zijn engelen de nakomelingen van god ik kan ze niets verbieden want mijn brieven staan nog ongeschreven in het spiegelschrift…

nog glibbert liefde in angst door ongeloof het houvast is nog niet groot door jaren van misrekening jij ben in mij gegleden ik heb jou aangeraakt we hebben vroeger beiden zeker iets niet afgemaakt jij gaf een hand ik je mooi gevijlde nagels een zacht gebaar dat je meteen verstond ik was ontroerd omdat er iemand iets herkende in woorden…