Alle inzendingen, jaar 2009, week 49

poëzie is beweging zoals het hele leven een bewegen is... je zoekt naar springlevende woorden die willen dansen van de morgenstond tot het avondrood we vinden zinnen die er iets toe doen en tenslotte maken we het vers af in strofen en coupletten om toch vooral maar iets na te laten voor de overlevenden…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

Kerstwens 2009 Wat een Kerst zich wenst? ligt verscholen in de mens!…

Er is meer Ik weet het zeker Ik spring op En klim verkalkt Met handen en voeten Schurend langs het touw De knopen zijn mijn roes De glorie kruist mijn blik Er is meer Ik weet het zeker Onder mij de klas Ik kijk en hoor de fluit Maar zwetend klim ik Euforisch verder Ik nader het einde Schat mijn kansen En ga door Er is meer Ik weet…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Het gaat niet goed met onze planeet, zo hier en daar wordt het wat heet, in Afrika is ‘t wat verdroogd, dus wordt er weer vergaderd en betoogd. Maar waarom zouden we zeuren, we hebben een auto en televisie in kleuren, en na een paar maanden hard werken, vliegen we naar de zon om aan te sterken. Daarna gaan we er weer met vol gas tegenaan…

ik geef je meer cachet geënt op diep verzonken ogen in scherp close-up het is geen schijn dat jouw bedekt laat mij je muze zijn tijd rust nooit op beelden langs de planetenweg voor mijn oog akkoorden geven treden gelijkvloeiend bij gouden kaarslicht…

aan de taal getoetst wil ik vandaag (of de dag dat jij het leest) graag werken met het woord aanbenen als je het kunt uitbenen (tot op het bot) is het niet moeilijk om tot een besluit te … (komen) met zoiets komen aandraven is vandaag en morgen (of de dag dat jij het leest) wellicht geestig en leerrijk…

tot stilzitten gemaand een grote handdoek omgeslagen en daar kwam het gevaar al gauw kwam mama aangelopen met in haar ene hand een kam en in de andere een schaar die blonde lokken zijn toch van mij mama begon te kammen mijn gezicht op sip ik keek opzij, en mama knipte mis boze woorden uitgesproken trillend nu mijn pruillip kwam daar…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…

in haar fluistert een nieuwe droom haar voeten willen dansen maar nog even wacht ze trillend van emotie opgewonden van elke nieuwe belofte die zich zinderend op haar netvlies spiegelt de kracht in haar staat op vangt haar droom en in de wolfshuil van de wind staat ze roerloos dan voelt ze dat ze mag in een explosie van extase lacht…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

het is midden in de nacht en vertel wat ik hoor zo lijkt de stilte zacht ervaar enkel gebrom van de toren links voor het klinkt als de snelweg A50 overdag het dient misschien zo te zijn de wereld draait immers door toch is het zo dat ik even niets moet het is zweven tussen aarde en de slaap waarop men wacht ik ben alleen het voelt…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

niemand begrijpt me geen familie geen buur of verre vriend geen dokter specialist of psychiater niemand begrijpt me alleen m’n hond we kijken elkaar even aan en besluiten een heerlijke lange wandeling te maken in die prachtige stilte praten we honderd uit niemand begrijpt me alleen m’n hond…

De laatste tijd had hij geen 'put' gemist, toch is hij in de 'rough' terechtgekomen. Omdat hij van een 'hole-in-one' bleef dromen, heeft hij meermalen naast de pot gepist. Het valt niet uit de lucht, want op het gras bleek duidelijk dat hij een 'swinger' was.…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg. Maar van af de wolken gaat een warmte, en doet blozen van uit het hart, wie eenzaam staat en voelt, zoals de roze, dat ook voor hem dit schijnsel schijnt – en de morgenzinnen zweren: zolang ’t leven schijnt, ’t hoogste…

Je was de middelste van de drie, in de bloei van je leven. Zo'n fijne knul, nog zoveel te geven. Vandaag besloot je voorgoed te gaan, achttien jaar nog maar. Waarom...? blijft de vraag, alleen jij had 't antwoord klaar. Je ouders zijn stuk van ellende, twee broers erg van slag. Vrienden met stomheid geslagen, 'n zwarte rand om deze…

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

de winter is mij sympathiek heeft weinig te verbloemen ontsluiert slapende geheimen verstopt in het dorre hout of onder het verstorven loof de solitair maakt blij, naakt als hij is scherp afgetekend in de ruimte doorzichtig als mijn haag onthult hij rustig wachten op leven van de koude grond haast onbespied komt 't licht in dit seizoen…

troebelheid troef tastend hopen op helderheid…

Elke dag weer doet dat meer zeer, groet me nou eens en lach eens een keer! Hoe gaat het met jou? hoe gaat het met mij? Veel meer dan dat verlang ik niet van je. Gun me die eer.…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op de brug van de oude, - en de nieuwe jaren, als we elkaar ontmoeten dan zwaaien we naar elkaar en misschien wel terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt, is gezaaid door angst om samen door één humane…

Er zijn nogal wat misverstanden. Er zijn daarnaast meningen alom maar ik ben daar niet in thuis. Haar met voorbedachte rade naar de verdoemenis helpen bijvoorbeeld. Zo is het niet. 't Is eerder dat ik haar liefheb haar gedartel ontroert en me als een kind zo blij maakt. Bij het onvermijdelijke eind zie ik hoe zachte weemoed…

‘Ceterum censeo’ Mooi, dat Latijn nietwaar Smaakvol en bruikbaar Benevens gevat Kent u bijvoorbeeld het Apodyterium? Niet? Nou dan moet u Hoognodig in bad!…

Wakker worden in een wereld die plots alle kleur verloren heeft waar alles geruisloos en anders is door een zachte deken van sneeuw en aan tak en stengel witte wimpers geeft waarop met speelse schittering in glinsterende schoonheid een winters zonnetje schijnt dat voelt als een geluksmoment dat in winterse stilte gedijdt en zo kan bekoren…

lopend, verlaten stranden achterlatend denk ik aan jou. Verloren jaren van leegde liggend aan de vloedlijn golvend op het tij. De dagen rekken tot hun einder met de schreeuw van verre vogels. Een uitgestrekte vlakte lengt scheiding tussen vloed en branding aan. Ver weg waaien nog de geluiden van een warm te vinden sponde waar…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

Jij…. zalig gevoel vervlochten met mij De grijns om je mond maakt me vrij en blij Jij… heerlijk gevoel elke dag steeds weer Bloeiend en groeiend kriebelt als een veer Jij mooi puur gevoel niet te omschrijven Vervuld vol verlangen altijd willen blijven Jij…..hemels gevoel door passie gedreven Liefde is de naam in harten verweven…

onze zoon zie ik nu vaak zijn eigen kindje wiegen zacht zingt hij dan liedjes die hij zelf bedacht heeft een babyfoon meldt geluid bezorgd komt hij in actie geroutineerd geeft hij een flesje hij is een goede vader vol ontroering kijk ik toe naar hem als schakel in een rij…