Alle inzendingen, jaar 2009, week 6

Zwijgzaam plukt zij prille klokjes uit haar tuin, wiens ongereptheid teer belofte van de lente luiden. Ze vlijt de bloempjes neer tegen mat glanzende woorden en hoort de stilte galmen in de klanken van zijn naam. Pas als de leegte in haar naar de diepte van het missen vraagt, vindt zij kracht om uit te spreken: “Omdat hij zo bijzonder…

Je spleet de taal je penetreerde het water, je hield het in je handen zwervend, je gaf je over en zei dit is mijn lichaam, dat gedompeld werd, wat mij raakte, een mismaakt gevoel zonder averij, getekend door verval, eroderend in getal, vergaan tot in de schoot van dat bestaan. Je geeft niet meer om te geven in de lijnen die je trekt,…

Sterfbed van mijn vader Verscholen in zijn gebroken ogen Schemerde even een licht En ver weg in zijn gezicht Glimlachte hij Hij herkende mij…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou? Zo geel, zo mooi, als botergoud thuis gekomen in het zwarte vaasje je zetten zou Nooit gedacht dat je bloemenpracht zo zou blijven in gedachten Nu ik terugkijk en je slechts in bermen…

Het schip van ons leven heeft op vele wereldzeeën gevaren. Uiteenlopende eilanden hebben wij bezocht. Het water was niet altijd kalm. Wij werden door hoge golven dooreen geschud. Vasthouden aan de mast, koorden aantrekken was een must. We vielen van de ene verbazing in de andere. We legden uiteindelijk veilig aan de kade aan. Ons…

Kan tegelijk in zeven sloten lopen Blijft koppig wedden op ’t verkeerde paard Laat knollen voor citroenen zich verkopen Speelt tegenstanders zomaar in de kaart Loopt in een val met beide ogen open Denkt: och het loopt waarschijnlijk niet zo’n vaart Kan tegen beter weten blijven hopen Is al met al nogal beklagenswaard Laat desalniettemin…

in de geschifte luwte zweefde de zeepbel vederhoog en in de kleuren van de regenboog spiegelden wij ons een lieflijk voorjaar jouw ogen waren het licht het zicht tot aan de horizon kleurde met het hoge gras in gouden gloed de lome toekomst gaf jij het sein of was toch al veel eerder het einde plots voorzien?…

de dag die ik vergat was de dag van de zon hij was er, deed niks alleen maar geschijn loom is hij toch de dag die ik vergat…

Oude liefde Teruggevonden, Oude liefde In jouw hand Oude liefde Zonder zoeken Oude liefde, Oude liefde, want Oude liefde Kan niet roesten, Oude liefde blijft en gloeit Oude liefde Zonder moeten Zoals alleen een Oude liefde groeit.…

Een leven vol zoeken vol vragen een zoektocht naar acceptatie door mezelf door anderen acceptatie van mezelf van het onbekende van de wereld die ik ervaar de wereld die invloed op mij heeft die ik kan veranderen die ik niet kan veranderen als een put waar ik uit klim en weer terugglijd als een vuur dat dooft en weer ontvlamt…

Minnaar van mijn dromen ik zou je willen vragen dingen die echt deugen zingend over de liefde zoete wens in duisternis dat ik je best weer wil begeren zo lief vind ik jouw zinnen dromend over de liefde overtuiging van het geluk en zoektocht naar waarachtigheid vliegend over de liefde van een onbestemde dorst zijn mijn…

Toch hangt al iets van lente in de lucht, al regent het en zijn de wolken grauw. De sneeuw is nog voorhanden en de lucht is soms heel even blauw. Maar geuren zijn er eerst, nog voor de vogels fluiten en vertellen dat de winter wijkt. Mijn hart kan juichen en de takken zien herleven, wortels drinken van plezier dat overal in straten al ontkiemt…

Aan zee voel ik mij klein als ik kijk naar wolken en water. Oneindig is de beweging. Eb en vloed. Boodschappen van ver omspoelen mjn voeten. Wier en hout en touw. Gewone dingen, maar ze ruiken zilt en zijn nu anders.…

over het bruggetje naar de duinen van Klein Zwitserland daar wist ik de momenten van geluk... ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952 Lejo van Kuijeren…

mijn hoofd bloedt dieper dan ik kan verdragen en in de morgen wanneer de nacht is uitgeademd verwekt mijn lichaam de schimmen van schuld zo machteloos en ongezien de smaak van dood spuugt metaforen, bekende stemmen doorheen het veld van zwarte dromen buiten leeft de dag en ergens, ik weet niet waar, omspant het lot mijn ziel…

mag ik wachten een kwartier misschien heb je lach nog niet gezien jij fietst steeds door mijn dromen zie je gaan en komen met twee zitjes op het mechaniek in vol ornaat ga jij nu door de straat ja mijn hond die blaft in steeds afwachten heb nooit jeu de boules met jou gespeeld…

het geraffineerde smeedwerk sluit blindelings aan bij de passanten die jarenlang achtereen in bonte stoet langs het houtwerk binnen traden de loodgieter, de postbode, de dokter de buurvrouw, de buurman, sloefke, de kat van Angèle, de vriendin, de binnengeworpen reclame toen ik een keerke in den hof moest zijn, zij en zij een klein muiske…

Gedrieën maakten zij een grote reis: minister Plasterk, Lex en Máxima. En door een ijsspleet op Antarctica bereikten ze een ondergronds paleis. Daar dook Frans Bauer op en hij zei dit: "Ha ha ha ha! Dit is bananasplit!"…

De zomerzon werd bleker Het werd buiten kouder Witte wolkjes dreven over De wereld werd ouder Wij lagen in het gras En keken omhoog We zeiden niets, we zwegen We zagen een regenboog Typisch de winter Om zo plotseling te komen We lagen daar nog steeds Onder de kale bomen De wind liet ons liggen En speelde met onze haren De liefde…

mezelf verborgen zomaar ergens in de morgen dus geen zorgen ik ben nergens goedemorgen…

dofzwarte stemmen dragen een schuldige nacht blind en hulpeloos…

ik voel me helemaal sereen met al die verschillende culturen om mij heen dus ga ik van nu af aan uitegreren volledig multiculti in etnische sferen met raki of parbobier als aperitiefje wordt een oosterse schoonheid mijn liefje dan breng ik een bezoek om de hoek in turkije ga ik naar marokko in nederland en suriname zien in mijn eigen provincie…

De wereld die aan mijn voeten ligt met alle mogelijkheden in het vooruitzicht De toekomst die ik met mij meedraag en met beide benen op de grond vandaag Daardoor ben ik de weg een beetje kwijt en voel ik vooral die eenzaamheid Waar ik maar wil kan ik gaan en staan maar welke kant op is mij even ontgaan Want die wereld vol mogelijkheden hoef…

Weet je wat een complimentje kost? Helemaal niks Weet je wat een aai over de bol kost? Helemaal niks Weet je wat een goedemorgen kost? Helemaal niks Weet je wat een handdruk kost? Helemaal niks Weet je wat een beetje liefde kost? Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…

Uren heb ik gedaan, Over een simpel gedicht als deze. Waarom kan simpel, nou zo verrekte moeilijk wezen?…

LENTE in blinde gelukzaligheid zingen op witte wolkjes ingewandsgefladder verliefd mijn lief mijn mooiste lief jou zo ZOMER laatste vlinder gevlogen baarmoeder vraagt paring om diepste vervulling die straks kan gebaard klein liefje mijn lief lief jullie zo bezingen van armen…

hij componeerde mooie walsen en veel nocturnes zo huid-dicht schreef in een heimwee-stemming dit largo met een triest gezicht als ik het speel dan ga ik mee in klaaglijk steeds herhalen van ondertonen die verhalen van liefde die verloren is en door de melodie klinkt al maar meer de roep van kom toch weer o kom toch weer van hoop naar…

zweet perst zich naar buiten uit zijn bloed doorlopen hoofd de verhoging speelt hem parten zijn voeten voelen verdoofd het hart klopt hem in de keel zijn lichaam een gloeiende toorts speelt een hoofdrol in het theater van de acteur met plankenkoorts…

straten loop ik af om je te zoeken van winter tot lente dag en nacht van uur tot uur maar ik vind je maar niet er is ook niemand anders die je ziet…

Voel me heerlijk Voel me blij Ik bij jou En jij bij mij Alles juicht En voelt zo goed Als ik jou zie krijg ik Bubbels in mijn bloed RR…