Alle inzendingen, jaar 2011, week 48

Je loopt door mijn gedachten, vrolijk lachend, veel te zoet Ik brom, ga weg, je moet me niet zo pesten, ik weet best dat jij niet wilt Maar jij blijft vrolijk lachen en kijkt me niet-begrijpend aan Ik zucht en denk, kan mij het schelen, nog even blijf ik in de waan.…

ik ben wildvreemd en toch, de warmte van een zonnestraal verfrissende regendruppel bottelende boom in een knokige herfst in lam in de springwei geurende bloei van een roos stappen gezet tijdens een boswandeling zwoele zomerlucht adelaarsblik vrij naar benee strelingzachte aanraking het kippenvel op je huid het zilte van een traan het…

Een blokfluitfabrikant in Dordt kreeg geen vergunning voor export en door dat negatief besluit voert hij sindsdien geen fluit meer uit.…

De Brusselaar schold: 'Zeg, jij rotmoskoviet, ik verdenk je ervan, dat je vrijt met m'n griet!' Ze bezwoer: 'Hij heeft enkel m'n voorhoofd gekust.' De Rus was gebelgd, maar de Belg was gerust.…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

Toekomstbeelden mogen stralen vol toverachtige beloftes de schoonste wens blijft steeds te willen bloeien voor hetgeen we bestemd zijn op de plaats waar we toeven.…

Voor M. en de klas van ’95, Willem de Kooning academie ter nagedachtenis aan J. * * * Hij stierf in de nachtvorst van een te jong seizoen Daar het ritme van de dag geen pas meer gaf vroeg hij de dood ten dans in de salon van zijn onvermogen Zijn talent spon zich als een strop om zijn nek Dronken van verdriet…

Toen de damp weggetrokken was zag de aardkloot korte tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

hoe zal ik woorden vinden voor jongeren die zelfmoord plegen, sterven door drugs of jaren alcohol ik weet het niet sta machteloos in ontoereikendheid in mijn lege handen druipen vragen van ouders en geliefden waarom wordt een zwarte mantel…

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent in zilverfolie vormgegeven, het ragfijn webwerk geweven om zijn handen houdt zijn blik gevangen dan spreekt hij uit wat in hem opgeroepen wordt zo stond hij vroeger de armen als die dirigent ertussen strengen wol die zij tot kluwens wond zijn armen zwenkten op haar swingbeweging nog voelt hij…

Ook reddende woorden kunnen vermoorden niet op het juiste moment worden te vaak overstemd het gehoor is uiterst passief ook al is de redder nog zo actief het juiste geluid wordt niet altijd gehoord komt er dan niet goed uit of wordt gestoord het onheil is toen snel voltrokken volgende dag in de kranten, we zijn geschrokken…

Variaties op een geliefd thema (een modern rederijkersgedicht) Bij haar is altijd alles waar. Alles is altijd waar bij haar. Altijd is alles waar bij haar. Bij haar is alles altijd waar.…

Temidden van de Gobi-woestijn vond Google Earth een bizar terrein. Vervult de Chinees ons met atoomvrees of zou zijn God een kosmonaut zijn ?…

Nu avondrood jouw zonden kust wiegen bomen almaar later daar de wind in stilte rust streelt het maanlicht zacht het water balancerend hoog daarboven zijn dromen in de maak waarin kinderen nog geloven…

in samen kijken weten wij waarover het gaat maar als de woorden komen vervliegen die dromen dan vloeken kleuren verschillen vormen in ons babylonisch huis pas als ik jouw hand weer pak past de puzzel in elkaar wij verstaan maar onze zinnen kunnen van binnen niet samengaan…

Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen als vangnet voor de stemmen in de nacht die drijvend op de wind worden gebracht door sluimernevels van ontslapen dromen en morgen zullen hun verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Ik lig de hele dag zalig languit Te dromen en gerust op u te wachten. Verlangen heeft mijn denken iets gekruid, Precies genoeg om met plezier te smachten. Ik luier feestlijk, mijn lichte gedachten Bewegen zich om fris en geurig fruit En bloemen, en ik luister of 'k het zachte donkere lokken hoor der diepe fluit. Alle avonds fluit bij dat…

Doorgaans houd ik de conventies in ere Hopelijk wordt u vandaag niet te boos Dat ik als metrum de dactylus koos Maar ik had lol in het anti-jamberen Spreekt deze nieuwlichterij u niet aan? Good old Homerus is uiterst voldaan zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

Zoekend naar het leven naar de rede naar de liefde loop ik dwalend in de dag droom scherven in de nacht wens ik de stilte die mij wakker kust…

zo breekbaar ben ik als het licht dat kaatst op een winterblad glanzend, maar bros zodat de vorst het makkelijk, vinnig krakt zo kwetsbaar ben ik als de merelvleugels ondergesneeuwd wachtend in een tuin onder de liguster op de bekoring van de zon zo frêle zachtjes luisterend naar een lied de boventoon van vreemde vogels…

het regende toen ik afdaalde langs ons pad met ingesleten treden het was al lang geleden dat wij hier waren heb het lang gemeden ik was het zelf die deze weg als het ware vergat ik ruik nog de zomer van toen met zoemende muggen maar hoor ook de kwetsbare stilte tussen ons beiden je sprak in sprankelende blikken over jouw luchtige…

Soms denk ik wel eens bij me eigen, met open ogen, of luikjes dicht, zou iedereen zijn portie krijgen, of is dit puur en gericht, alleen op mij? Soms denk ik wel eens bij mezelf, met ogen die in ’t donker turen, zelfs geen zicht op de donkere muren, waarom doen ze ’t niet voor de helft? Soms denk ik in de donkere nachten, slapeloos…

Dag pap, we wilden even langskomen, ondanks dat het stormt vandaag, hoi pap we wilden even weten, of je as, wel weggewaaid is, zal best wel vandaag. Er staat een stevig briesje, de golven geven witte koppen, we moeten ons schrap zetten, tegen zoveel natuurgeweld. Maar toch: hoi pap, we wilden even langskomen, gewoon omdat…

De nachtelijke smet op de droomwereld heeft de illusie van schoonheid doen verbleken en er is geen vorm van troost of dieper voelen die de angst en leegte laat verdwijnen misschien slechts de moed om ondanks alles en verleden toch door te gaan in heden alleen en zonder vrienden in ’t zoete duister van de droomschijn achter luister van…

Veel weggooien, Veel schaven en schuren Minder is beter Minder is meer Je bent nooit klaar met zo 'n gedicht Maar als je door gaat wordt ie wel - licht Kampioen ..... eh…

Ratten, muizen, vliegen, kakkerlakken Larven, maden, mijt, neet, vlo en luis Het knaagt en knispert in uw ziekenhuis En is dat een patient die u hoort smakken? Maar neem de positieve invalshoek; U heeft wel mooi de hele dag bezoek! Nederlandse ziekenhuizen hebben veel last van ongedierte. Verschillende operatiekamers zijn gesloten na overlast…

Op alle paden heb ik geluk gevonden boven verwachting. Verlichte geesten, schitterende lichamen, prettige goden. Zag ik geliefden, gelukkige genieters van de ontmoeting. Met idealen van goddelijk gehalte, onsterfelijk lief. Ik zit in hart van hemel tussen gelukzoekers.…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…