Alle inzendingen, jaar 2013, week 21

hij was bang dat hij zou sterven in zijn verdwaling, op zoek naar hartstocht en warmte, maar geen liefde zou vinden!…

toch mis ik liefdevolle handen kroelend door mijn haar nee, ik zeg niet die van jou de warmte van een heerlijk lijf verstrengeld met 't mijne nee, ik verval niet in herhaling wat rest is 'n vage glimlach dobberend in 'n immense leegte…

Ik heb mijn dag niet wat je ook ziet een gedicht is het niet.…

Terwijl ik probeer Orde in de dagelijkse Chaos te scheppen, en Mijn gedachten tot rust Te manen staat daar Opeens een man van De gevestigde orde, Het openbaar gezag, En spreekt mij de Woorden toe die ik Versta als 'Wie mag u Wel zijn' - en terwijl Ik overduidelijk bezig Ben in het algemeen Maatschappelijk belang Voel…

Ik keek op en je was er niet ik wist niet waar ik kijken moest ik verwachtte je te kunnen zien al was het maar in de spiegel maar je was er niet ook niet in de ochtendkoffie.…

Op weg naar wat ik Altijd als een Nieuw begin wil zien Loop ik mijn benen haast vooruit En weiger achterom te kijken Om mijn passen te doorzien Want alle fouten die ik maakte Zijn geweest en achterwege Door de troebelheid verdwenen Zogeheten afgebrand Daar waar ik echt naartoe wil leven Is voldaanheid en geluk Ultiem vertrouwen om het…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

Er is één regel in het leven voor alle mensen nodig. Namelijk: respect voor jezelf voelen en anderzijds respect tonen naar de ander. Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één…

Mijn leven voelt als een gevangenis waar ik maar niet uit wil komen. M'n straf zit er op, ik mag gaan. Maar naar wie, waarheen, waartoe leidt dan de weg die ik mag gaan?…

Het windje, zoel van bloemengeuren, streek Mij langs de warme wangen, zwaar en loom, De bijen gonsden om de lindeboom, Vlak bij mijn open venster, en ik keek   Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg Aan de andere zijde van de eikenlaan, Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan, En toeven zag en uitzien langs de weg. En, toen je kwam, en…

En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

ik ken de taal niet meer waarin de bloemen spreken zijn het nog de hartenbrekers die de weg der liefde kleuren of bedekken zij het bloed van hen die gaan met stille tochten bij de wilde bloem heerst onbegrip over recht en plicht is solitair zijn schoonheid maken of juist anderen afkraken…

Vakanties zijn niet echt vakanties meer Al zit je in Beijing of de Seychellen Je kunt van overal je krantje spellen En Gerrit Hiemstra horen over 't weer En dat is hier waar ik ben je van het Perfect als Harmsens laatste snelsonnet (Als altijd: spits, met zwier, en met een crux Marcel, bedankt voor meer dan honderd stuks!)…

Ik wilde eigenlijk vragen, Begint het al te dagen. Door wat voor zaken Moet jij je laten raken, Je steentje bijdragen. Het zijn woelige baren, Waar jij je weg moet varen. Met kennis van zaken Kun jij je eigen weg bewaken.…

Als ik u wat vragen mag Wat zou u willen zijn? Wat wilt u gaan bereiken en Houdt u nog steeds van mij? Schrijft u weleens boeken Of heeft u wel eens spijt? Ik voel een koud en klein verlangen Om juist nu bij u te zijn En te knuffelen en haten Onze hoofden zonder doel Waarom heeft u mij verlaten? Ik ben een bijster gitzwart doek Gevonden…

Ze kneedt de klei, in de ogen van verwondering, omlijst door een ranke schoonheid, kracht gepolijst door magische handen. Geroerd door water uit de schaal van broosheid, de vorm gestileerd tussen schuld en goedgelovigheid, in de creatieve verwachting te mogen zwerven door haar onschendbaarheid. Het licht laat dolen door de toekomst…

Mijn moeder houdt Van mij Ik weet Dat ze dat doet Ze zegt het niet Met woorden Ze weet niet Hoe dat moet Geboren in een tijd Waar diepgang Niet bestaat Gevoel wordt weggestopt Alsof het Niet bestaat Hoe kan je Iets verwijten Wat niet Verwijtbaar is Emotioneel gesloten In haar jeugdgevangenis En toch Op haar manier Doet ze haar…

Kastelen in de lucht in een zucht klim je er naar toe.…

Frivool beent haar danspas Een glimlach in een ver verleden lonkt de beminde Een beetje ‘ unter den Linden ‘ Net dat vleugje romantiek waarin de prima ballerina zich verliest Als elastiek wervelt zij hemellicht in pirouettes haar minnaar houdt zijn adem in Met tenen gespitst spreidt zij haar tutu glad in een rustpunt... en dan de…

Vandaag word ik Maar moeizaam wakker En kom niet verder Dan matig bewustzijn Op een ondergrond Die stevig en rustig is Wacht ik op het moment Dat mijn luikjes opengaan Waarin zorgzaam zijn Opgeborgen de woorden Van rust en vree, Van geluk en verdriet, En van overpeinzing Van hoe ik in mijn Donkerste duister Bijna het leven…

Het is een vieze boel bij mijn Chinees Zo schijnen zelfs de ratten en de muizen Te overwegen om maar te verhuizen Ze raken in zijn keuken aan de race Hij vroeg zelfs met een glimlach laatst aan mij: 'Die kakkerlak speciaal, ook sambal bij?'…

zij draagt haar naam naar de bekentenis dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars en witte tonen nu nog wonen er twee luiken in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft aan zwak beschenen kieren eerst dan -kunnen we vieren dat er ooit ook leven was…

Het blijkt weer eens dat driemaal scheepsrecht is. Na vorig jaar eraan te zijn begonnen Wordt eindelijk de Champions League gewonnen, Met Dortmund als de laatste hindernis. Crescendo, zoals het met Bayern gaat, Op Bayern staat voorlopig nog geen maat.…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld, sneuvelen en sterven. In mijn stilte sloeg de vader de moeder. In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen. In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw. In mijn eigen stilte haalde ik adem. Ik luisterde naar de werking van mijn longen. Al mijn organen functioneerden nog. Het lichaam werkt…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

zijn inspanning leeft een gezicht dat boekdelen optekent in beeld het vastgelegde moment laat eindeloos genieten…

De zon schijnt neer op blote voeten van de vrouw in lange rok die wroeten in de aarde door een lok van haar haren schijnt de zon. het begon, toen haar moeder haar deed leren haar lange haar te eren, door een lange rok te dragen op de zonnigste der dagen opdat mannen enkel staren naar de lokken van haar haren naar hoe mooi een vrouw kan…

Het ongelijk van een dwaling. Ploegen in een spoor van voren. Het torsen van een lastdier bij het spitten van een morgen land. Het ongelijk van een slag in de wind en het schot voor de boeg van een vluchtelingenschip, drijvend naar rustige waters, op drift waar stille gronden zoet koraal over golven smijten. Het ongelijk van zaden, uitbottend…

de lucht was dunner dan ik dacht ademde in lichte woorden voelde hoe de geest zich minder stoorde aan syntactische verankering zocht vrijheid in geluidloos roepen zonder de beladen resonans opende in licht smolt samen met de kleuren tot het naamloze geboortewit…