Alle inzendingen, jaar 2014, week 36

In de nazomer lokt de bosrand met het zoet van wilde bramen…

De zee buldert, haar golven beuken woest op golfbrekers tot ze openbreekt in haar miljarden tranen zoekend naar de rust tussen de warmte van zonbeschenen zandkorrels op het strand terwijl de wind een treurmelodie fluistert in de holten van verloren schelpen...…

Wie bepaalt, of iets mooi is, wie bepaalt of iets niet mooi is, ik loop langs een winkel, zie een jurk, een waar onding en bepaal dan, dit is niet mijn smaak! Ik bepaal, dat de jurk, duidelijk voor iemand anders is gemaakt! Naast mij staat een dame, die verliefd kijkt naar de jurk, zou het iets voor mij zijn, vraagt ze en ik zeg…

Wat zou ik graag bouwen aan een ark, iedereen mocht aan boord, zodra het water aan de lippen kwam, zou ik zeggen, zoals het hoort, kom maar!…

De Trevifontein van de lage landen met speels gemak dartelen door de springbron. Elke munt in de portemonnee is het geluk naar de smaak van bourbon. De Trevifontein van de lage landen de magie van het geloven in dagdromen. De nacht blijkt te kort om de ware tijdens ouverture langs te laten komen. De Trevifontein van de lage landen het…

Nog niet zo lang geleden - midden op de dag - in springlevend licht kwam de dood even langs ze nam enkele maten knipoogde naar het duister van het diepe water en vertrok zonder opgemerkt te zijn nog even werden er vanuit het oosten verse dagen aangedragen de tijd lekte gestaag van de wijzers in de eeuwigheid rijdt geen ijlbode de grote…

aan je denken is vluchten in een waanwereld echter dan die waar ziekte en dood je achterhaald en weggevreten hebben waar onze liefde verder groeit en bloeit en woekert in zalige vergetelheid tot een scherpe scherf realiteit de zeepbel laat barsten en mij teruggooit in de rauwe hel die ik beleven moet tot ik kortstondig…

Zat in de zon, op m'n balkon, zag in m'n ooghoek een vreemd object Was het een schittering een luchtballon Het hing stil warempel was net, een bord, een schotel, een UFO misschien? Zou de zon rare dingen uithalen, of heb ik het goed gezien? Het ding bleef hangen, rode lichtjes flikkerden af en aan Bleef even staren, voor het besloot…

Verbeelde mij een jeugdtrip waarin ik beland was op klimhoogte doch had de kracht niet het te bestijgen heftig trokken de paden doch mijn benen werkten tegen mijn adem ging over in zuchten poriën braken open en lieten hun tranen Cornwall, St, Michaels Mount Tintagel en King Arthur zwaaiden wenkten hoog en laag en ik kroop onder de…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

Korter douchen, levert geld op, minder inslaan eveneens, een etentje waarbij doggie bags worden uitgedeeld zijn aan ons niet besteed, we eten nooit buiten de deur, dus levert dat ook al geld op. Geld wat er niet is. De euro crisis is voorbij, maar bij wie vraag ik me af, zeer zeker niet bij jou en mij! Het blijft goochelen met…

Een batterijkip uit Nieuwegein Wilde graag eindigen in de Coq au vin. Maar de laatste rustplaats die ze vond Was in de kippefond In een stelling bij Albert Hein.…

Waar wij in het stomend treintje op Woody Bay Station te Lynton binnen vier minuten op ons retour het heen en weer kregen after that little tjoeketjoek holderdebolderman in de touringcar met de klok mee welke uren slabakkend rondtoerde around the middle of nowhere see you in Exmoor waar de natuur doodbloeiend op ons wachtte en wij nimmer…

Er ruist een fijne regen langs de schaapskooi van mijn té wereldse verwachtingen, priemend licht is schreiend heengegaan, uit de sikkel van de maan welt een rode traan. In het hoofd grazen wollige schapen in hun gebroken taal op een verstilde heide, bijeen gedreven door de herders van de ledigheid, ten prooi gevallen aan de…

geen rechte tussen hemel en aarde geen streep een kring van damp vormen wij rondom ons om tot strop…

Dagen snellen, Jaren jagen, Mensen spoeden, Einde loos. And'ren zwijgen, Stemmen toe, Vol vertrouwen, Naar toekomst.…

voorzichtig heeft ze al de eerste winterthee geproefd en zorgzaam zacht wat eikels in haar mand gedaan het raam vertelt van regen, zeer slagvaardig zonder bron, maar niets nog laat de dag verbleken, waardig wrijft ze zeven tenen warm en als ze kon dan vroeg ze alle dennenappels aan haar arm zich te vormen, naar de zon…

De bescheiden mens, ik hoop dat ik voor hem gedichten kan bereiden en dat mijn rijmen mag blijven, net als de mens mag zijn klein als hij is met zeker gemis en ook gebreken dat wensen in vervulling gaan; gedicht als de mens, bescheiden, blijven bestaan.…

Gedachten ontstaan, uit storm en drang. Geen dier weet hoe. Geen mens waarom. In den beginne was het Woord! Of Donar en zijn donderen. Hoe klanken ook klinken mogen, of donderpreken uitgesproken, woorden blijven altijd wonderen.…

Ik durf niet meer te schrijven Want de sterren staan niet meer goed in het akkoord van liefde, kans en geluk voor mij Ik waag het niet meer om te schrijven Want achter mij vindt de grote zonsverduistering plaats Ik durf niet meer te schrijven. Want mijn schoenen doen me zeer aan mijn voeten. Buiten is er het gerucht van krijg en oorlog. Ik ben…

maandag ben ik weggelopen uit de zomer gaf mij over aan de druildag herfst en regen. dinsdag vielen dode vogels door de leegte van mijn hoofd. tot de winterdag de zondag alles dicht ging sneeuwen, liep ik door de weekse dagen alles droevig achterlatend. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2008.…

de wereldheerschappij ligt onder handbereik goed gegrondvest in het kalifaat dat alleen met volgelingen praat de doelgroep is al mondiaal in consumentenaantal hebben zij de toppen al bereikt waar kerk en staat polariseren duikt religie in de minderheid uit instabiliteit en chaos geboren zullen zij met de jihad en sharia gaan scoren…

Augustus was zeer zelden maar zo koel Hoe laag - gemiddeld - was het aantal graden Dat liet zich zonder cijfers ook wel raden: De statistiek verstevigt het gevoel Vroeg-melancholisch ploeg ik door de hitte Die dezer dagen even dwars komt zitten…

Als 't latere geslacht dees woorden leest, - Want dit geslacht zal lachen om dit vers, De zotte poppen van de pratte pers In de aller-aller-eerste plaats, dán 't Beest Voor niets méér dan een groot gevoel bevreesd, Dat zich Beschaafd Publiek noemt, dat een kners Hoort in een gil of klacht, en van elk vers Rijm-zottertje maakt een familie-feest…

je zit een beetje op de muziek misschien sta je al want je danst wat in je eentje zie je tegenover je aan de andere kant van de straat ook iemand die al staat en wat danst op de muziek op het moment dat je zwaait zou zij terug kunnen zwaaien maar ja gebeurt niet evengoed dat idee dat je zou kunnen zwaaien naar haar aan…

Mijn karakter gaat op wilskracht het gevoel wat ik voor jou schrijf. Teder hoe ik mijn woorden kies hoe je taille in het licht verschijnt. Mijn droom die een brug kan slaan van energie die leidt tot jouw geest. Het geloven in de straling ’s nachts dat wonder blijft voor mij een feest.…

Je gaat verhuizen naar een woning met ruimte voor een verjaardag en je dochter. De vrouw vroeg of ook ik weg wilde van hier. En ik twijfelde over het antwoord. Want -inderdaad- ik ga het pand verlaten in de verwachting dat stenen omvormen tot vlinders. Maar nu wil ik de oude kat nog vergezellen Hij vroeg hier verdomme net zo min…

Op dit tabblad Hartenkreet, kun je schrijven wat je wilt. Je kunt er iemand kwetsen, je slaat eens flink op tilt Op dit tabblad Hartenkreet, schrijf je over gevoel En een goede lezer weet precies wat ik bedoel Er zullen altijd mensen zijn, die beter knapper en geleerder zijn als ik Maar zolang ik schrijven mag, bepaal ik en alleen ik…

Amerika vindt het meer dan genoeg Geen grondtroepen in vreemde, verre landen Nadat het menigeen ten grave droeg Neemt het voortaan een ander heft in handen Hoewel het ooit aan het bevrijden sloeg Geeft het slechts luchtsteun nu en felle branden Het wil geen rouwportretten meer aan wanden Verminkte mannen in zijn ziekenboeg Mensen voor immer…

zie je ook, mijn kind de verte van dichtbij kijk jij naar buiten, vooruit terwijl ik met het verleden vrij je ogen volgen de dromen die ook ik ooit heb bemind jouw met hoop gevulde hart ontmoet ik in een late echo die zich thans in mij bevindt geef me als je wilt je kleine hand, als het mag voel ik mij, voor even, een eeuwigheid…