Alle inzendingen, jaar 2015, week 18

Zo maar even zomer gauw de wollen wintertrui in de wasmand en snel in je korte broek naar het strand je moet je haasten dit is jouw land korte zomers, weinig zon je wou soms dat je ergens anders wonen kon maar hier leef je in vrijheid die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…

Enige warmte die ik voel op mijn koude wangen zijn zachte handen van jou Enige kleur die ik met mijn ogen dicht kan zien zijn blauwe zoete tranen van jou Enige stem die ik kan horen, zo doof van deze stilte tussen ons, is jouw stem Enige twee zielen die nu elkaar in deze langste nacht vasthouden zijn onze twee verloren zielen…

achteruit kijken is talmend tijd verspillen laat je niet verankeren in het verleden de tijd kruipt ongenadig voort en wat voorbij tikt is verloren hier en nu begint de rest van je leven gooi de ballast overboord wat je ook kiest is telkens weer de eerste keer en je enige kans…

Wie is bevrijd van wie, want doden vielen onaangekondigd, zonder doel of wens. Slechts heilig is de grens voor wie bezit het hoogste goed is, voor ons, voor mij alleen. Waar gaat het met de wereld heen, met al die vluchtelingen, mensen zonder werk of toekomst, zonder zicht op ooit nog beter. Wat vieren wij dan echt? Is dit geen dwaas vertoon…

Een zomerdag in ’t Amsterdamse Bos. Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos. Een veldmuis die hen in de gaten had dacht: ~Dat is leuker dan me te vervelen, dit spannend spel zal ik eens mee gaan spelen, ik kruip erbij er is nog ruimte zat.~ Juist toen ‘t gemin tot…

Op de vlakte is Vogelgeluid het enige Dat hoorbaar is, Van de vroege ochtend Tot de late avond in mei Wordt er uit volle borst Gezongen - dan stopt het, Stoffige banden rijden De verlaten heide op Er wordt gelost en geladen, Vogels houden hun mond In deze ordeverstoring - Vijftien knallen later Is het stil, oorverdovend stil…

bezet is een keus heel even opgesloten daarna geheel vrij onbewuste daad een dagelijks ritueel iedereen doet mee iedere dag weer met opgelucht gevoel vrij kleine bevrijding…

onze bevrijding ooit eens bevrijd wel roekeloos in loop der jaren niemand kan zeilen en niemand kent de wind haal het zeil aan of laat het los hangt van de wind af en van de zeilers in de wind zou heel wat zijn…

Herdenken is aandacht schenken Bij de verstening van de tijd. Een monument, een symbool van het lijden Van een oorlog uit grijze tijden, Die een verbeelding is van ons gevoel van spijt. Wanneer het volkslied klinkt En de vlag weer halfstok hangt, Verzamelt zich de massa in medeleven Om het monument op de Dam in respect te beleven En worden…

Waarom draait een groot verschil? Kijk vannacht eens lang en dood doodstil vanuit de sterren naar deze kleine aarde en niets blijft groot. Wat blijft eigenlijk van verre over van onze eigenwaarde? Niets in de eeuwigheid om voor te vechten zo gezien en waar kan oorlog anders nog toe dienen? Ikzelf was eens in een daarvan gevangen en zag…

ik weet dat mijn tranen niet vallen zie ze gaan in stromen verdampend tot dromen mistige wolken die emoties vertolken van vorm en kleur steeds verschieten hun buien hozen gevoelens gieten op stormachtige winden die neerslaand de luwte vinden geschoond weer stijgen om uiteindelijk klaring te krijgen oplossend in kou van jouw hemels…

Bij al wie thuis moet blijven, Zoekt lente een open raam; Een droom van vreugdbedrijven Laat ze achter met haar naam. En steels, na dag zó blijde, Zoek' jeugd haar avondblom — Stil laantje hoort bij 't scheiden: „Zeg, kijk je nog reis om?"…

Uit welk herdenkingsaanbod zou ik kiezen? Er dienden zich veel films en docu's aan Genoeg verhalen om bij stil te staan Al wou ik mij er ook niet in verliezen Toch was het, ieder aanbod ver voorbij Veel meer dan twee minuten stil in mij…

Wat is haat? Woorden zo grof Uitgesproken uit woede of het verafschuwen van iemand op een hogere graad Een woord zo vol van betekenis Maar vier letters groot, ter tegenstelling Toch voor velen een kwelling om dit te horen, soms al na een kleine ergernis Duidelijk onderschat Wat het manifesteren ervan aan schade geeft Uitgesproken alsof…

En telkens sta ik weer in pyjama voor het oude raam en controleer de auto's die in die jaren even voor het gewijde uur naar de kant van de weg zwenken en stoppen lijken mijn vader en moeder in zichzelf verzonken verbonden met iets dat groter is dan zij gedachten waar ze goed naar moeten luisteren die het waard zijn om telkens terug…

In dit land zijn we vrij Maar iedere avond komt het nieuws voorbij Dat er zoveel oorlog is in zoveel landen Dus hoe kan ik dan vrij zijn Hoe kan ik me vrij voelen Als ik weet dat jij Geketend en gewapend bent Gevangen en verkracht bent Hoezo ben ik dan vrij Hoezo ben ik vrij Als jij en zij en ik en hij Als we allen Eén zijn Hoe kan…

Geen vertragingen geen aangepast dienstrooster niets uitgevallen geen sneeuw, dooi of blaadjes op de rails Maar in Apeldoorn wel 2 minuten stilstaan om de gevallen oorlogsdoden uit de 20ste en huidige 21ste eeuw Aan het treintafeltje met koffie en koek werk ik aan de wereldpremiere van de muzikale vertolking BOMBARDE over het Bombardement…

Verplicht stil. Binnen roept de bakker mij in zijn etalage. Kruidvat biedt 3 halen, 2 betalen bodylotion voor onder de douche. Volgend jaar val ik stil aan, koop ik bevrijdingstompoucen voor hen die vielen.…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje? je zuurstokroze mooiste jurkje je kleine arm steekt uit naar verdronken dromen onder het water je hoofdje je ogen bron van verstilde tranen ze zien het licht niet in deze duisternis in deze lange…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

O grote witte vogel vang zon, draai rond in cirkels oneindig in een werveldans het luchtruim kent geen grens.…

Ze ziet zichzelf weer in de schouwburg op vaders arm, de drukte, het geroezemoes weer thuis strijkt moeder stil wat kleren één koffertje maar, alleen voor haar? nee, wij komen later schat, ga nu maar er kwam niemand, ze was alleen en wist niet beter dan dat het ooit voorbij zou gaan. Hij ziet zichzelf weer in de lange rij een jochie…

Wie bepaalt dat een land bezet is het leven tijdens oorlog bezet door een dictator het emotioneert mij nog steeds Mijn ouders waren nog pubers in oorlogstijd heel hun leven raakten ze hun angsten niet meer kwijt Deze oorlog duurde langer dan 5 jaar ook ik kreeg het mee dat het nooit meer gebeurt niet in de lucht, op land of op zee…

Oud Rioja hebben we gedronken en de rijpe olijven geproefd Hoge bomen hebben we beklommen en de wildste wateren overgestoken Met de geesten van het verleden hebben we gevochten en gewonnen Een prachtig lied hebben we , Inez en ik , met de gespannen snaren van onze lijven gespeeld.…

de nieuwe maan die in een lijn komt te staan langs de horizon, het water woelde de zee om en raakte het harde zand storm van golven hoog schuimende witte koppen kijken de branding aan, de nieuwe maan de eclips heeft het gedaan…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Niet te bevatten, niet te geloven, niet in te schatten al die zinloze oorlogen. Niet een plaats te geven, niet te kunnen begraven, niet te mogen rouwen, of simpelweg naar de laatste rustplaats te dragen. Niet te begrijpen, niet te snappen, vijf minuten stilte is alles wat we kunnen. Onbegrijpelijk…

Op zomaar een dag waarop je hart van papier is, komt de tijd je tegemoet als een blanco pagina. Op een verloren dag delen onze bekende personages hetzelfde nu, maar voltrekken onze verhalen zich niet synchroon. Op een goede dag onzichtbaar voor de waarnemer komt onverwacht het ruimtelijke ogenblik helder als de schreeuw van een meeuw…

Mijn gedachten, mijn woorden en op papier herleeft mijn moed hier binnen ben ik van mij en mij alleen met al mijn liefde schrijf ik mijn dierbaarste bezit tot een boek en mijn dromen nadrukkelijk als verlangen. Voortleven zal ik, ook na mijn dood!…

De dichter slaapt op een wolk boven miljarden lijken verdronken door de wellust en welvaart van de rijken honderden kinderen gaan zonder ontbijt naar school terwijl we herdenken miljoenen mensen vluchten voor armoede en oorlog plantensoorten sterven uit dieren worden misbruikt natuurrampen verschijnen en we herdenken want zonder herdenken…