Alle inzendingen, jaar 2015, week 45

zonder reden gleden we tijdloos in zeeën van tijd zonder vragen zonder vlagen blies de wind zachtjes vleugen geluk in de nacht van onze gedachten aan meer aan eeuwig zonder alleen nog te zijn sleet de pijn alle wonden verbonden we in de lucht zuchten we zei je zacht ik heb alle tijd geduld ik wacht vervulde de geur…

Als reeënsporen in de sneeuw als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw zo staan je zolen en je tenen door de olie bij een schijnsel op mijn laminaat dat ik zo nog even zitten laat om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige, van de aanblik te genieten tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…

Het kwam ze had geen idee, zat er tot haar tenen mee, hoe het haar benam ze wist niet hoe het kwam. Hoe het bezit van haar nam, ze had werkelijk geen idee, een antwoord had ze niet maar: ze zat er mooi mee. Hoe het gebeurde, ze weet het nog immer niet, zo had ze het, raakte het kwijt en tot op heden weet ze niet: waar het…

Was het een wonder, was 't gewoon een tref, of zou mijn oog mij deze keer bedriegen? 'k Zag boven 't IJ zo'n vijftig vogels vliegen, die vormden overduidelijk een F. Ik vroeg een plaatselijke vogelaar: 'Ziet u die letter ook? Is dat niet raar? Met een neerbuigend lachje sneerde hij: Hier fliege ganse altaajd in een Fei.…

Met nacht-piekeren staat slapen in de wacht en wat het je bracht was zo intiem intens gemeend en soms gemeen! Als je slaap maar op de loer blijft liggen maar uiteindelijk je geen oog dicht doet!! Maar nacht-piekeren is van alle tijden van alle nachten!!! Dus daar hoef je niet wakker van de liggen!!!! Wel te rusten!!!!!…

Het geld moet rollen, men zal dan consumeren. Remmend gas geven...…

verschrikt kijkt zij rond vanonder gouden veren gespitst op gevaar…

Als ik weer in de herinnering schiet en ik voel het opkomen, het verdriet dan ga ik op reis, terug in de tijd want die herinneringen, die ben ik niet kwijt Je was in ons gezin het "gekke kind" en bewoog door ons leven als een wervelwind je absurde humor, je hilarische verhalen, je totaal onverwachte uithalen... in onvoorspelbaarheid stond…

ik zoek je (nog altijd) in de dageraad op wegen eindeloos lang in mijn zinnen in de muziek in herinneringen in vergaderingen in bieren van van de zomer in herfstbladeren in gedichten en in de wolken waar jij nu huist…

Ik was het verloren Zonder dat ik er Erg in had - Pas toen ik zag Dat de treurwilg Zich ongevraagd Over mij heen Gebogen had Merkte ik dat Een ongewild verlies Had geleden van Iets dat ik al die Tijd onbewust Met mij mee Gedragen had…

Echte mannen huilen niet, groeien groot door de klonten in de pap, die zij, zo jong ze zijn, verslinden als kerels. Echte mannen drinken bier, krijgen klappen als zij vechten, om een meid, en boeren het alfabet uit volle borst. Echte mannen hebben baarden, de stoerste een tattoo met hartje mama, en eten geen brood, maar…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

Het riet buigt neer bij elke tegenslag en heft het hoofd bij elke nieuwe hoop. Maar breken kan het ook wanneer de vrieskou binnenkomt van moe gestreden strijd en kille eenzaamheid. Je zegt: de wortels leven nog. Dat kan best zijn maar ‘t troost me niet. Het is te laat voor het geknakte riet.…

Maandenlang zag ik ze samen, twee witte eenden met lange nekken, van die grappige, die ik ook in Circus Renz heb gezien. Ze lagen altijd bij elkaar naast de vijver achter mijn kasteel, gebroederlijk, gezusterlijk, en altijd voor elkaar op komend, wanneer gewone eenden hen bedreigden of kraaien of meeuwen of meerkoeten. Soms zag ik ze…

in de film was er een beeld van tranen die langs een trap naar beneden stuiterden als knikkers je ziet tranen langs wangen maar kijk je beter zijn het de parels van het verdriet en van het geluk natuurlijk hield hij van haar en zij net zo hard van hem maar.. en dan hoor je haar stem boven oorlog en ellende is zij…

Loop ik midden in de regen. Draai ik zomaar wat rond. Stampvoet ik in de plassen. Vang ik druppels op met mijn mond. Verbonden met het water lijk ik te verdrinken met het land. Novembernachten in de regen. Zo donker heb ik slechts eenzaamheid aan de hand. Ik kan begrijpen, noch grijpen. Lijk te dolen in de nacht. Voor de morgen…

waar de weg steevast kwijt is en de einder overal eender een naamloze leegte in de vouw van de kaart waar platte aarde zich krult tot verre niemandsbomen zodat stilte verzwijgt in de richting van voorbij probeer te keren…

Grenzeloos gekleurd door windvlagen langs het hoofd als een zachte bries gaat elk herfstblad zuurstofloos alleen zweven door drijfveer.…

En vannacht, in de stenen stilte van mijn kamer, het huis op het eiland, onder het web van sterren, de palmen roerloos, kwamen die andere stemmen, Auden en Frost en Elisabeth Bishop, Pound en Cummings en Sylvia Plath, woorden op mijn schouders, in mijn haren, tegen de ramen, dichters, gedichten, droombeeld, verhaal, getijden van toen, ooit,…

ik vond haar op strand ontgroeid aan het zand en zout van de zee rankte in onstuimig vallende golven met wit bloeiend schuim ik nam haar mee maar zij brak schoonheid in vertakte broosheid stalde haar uit op de scheidingsmuur tussen duin en tuin maar zij verdween slechts een spoortje zand dwarrelde nog op de rand…

Twee Zwarte Pieten hebben ze geturfd Maar ja, die zitten nu al opgesloten Daarmee staat het journaalverhaal op poten Voor wie hierom te speculeren durft Wie schieten er te hulp? Dat blijft dus gissen Al ogen ze vast weer als compromissen…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei. Ik kan jou nie haat en mag liefde nie gewe, so staat 't vermeld…

even dacht ik gevonden alsof het echt zou zijn verloren leegte gevonden door mij vervulde dromen tot een komen en gaan van wantrouwen en blikken in de leegte van zijn berichten van zijn bestaan verloren leegte als leeg zo leeg niets vind ik terug in mij…

wereldburger-sociaal-wijs- alert-behulpzaam-aandacht- luisteren-liefdevol Verdriet wie kent dat niet weg je dierbare die je al één jaar niet meer ziet Een traan laat ik gaan ik mis hem gemis blijft bestaan Hij was er altijd voor een ander,voor mij die gevoelens zet je niet opzij Herinneringen koesteren dankbaar om wat er is…

(sur le pont) tóch gek hoe een brug die in een stoffig verleden tot de andere oever strekte zoveel meer is gaan betekenen dan dat het als permanente verbinding tussen de oude stad en L'ile de la Barthelasse ooit zou hebben gehad lejo…

in mijn gedachten je teder strelen mijn schuchter beven elkaars verlangen weten met liefde in je ogen teder naar me toe gebogen heb je mijn passie doen ontwaken durf ik mij op jou verlaten zoetjes aan maar zo waarachtig je naam uitspreken als mijn lang verwachte…

Je geur zat nog op mijn kussen en ik vroeg me af welk parfum, aftershave of shampoo je dragen zou. 't Was een zeer aangename! 'k Herdacht en bedankte mijn geliefden met hun namen, minnaars, vrienden, maatjes, meer nog mooie engelen waren het geweest op het kronkelpad. Dat jij de beste bent, het langste bleef, was wat ik vanmorgen bad.…

Indian summer Deze herfst is heel apart Je raakt door het weer een beetje verward Zag iemand herfstbladeren vegen en verzamelen in een kruiwagen Gekleed in een t-shirt en bermuda, in deze warme dagen Aan de rand van het bos wordt je verrast door de ijscoman Dat dat in november nog kan ! De winterjas hangt in de kast Een sjaal of muts is…

Zij reikt hem koffie aan alsjeblieft je koffie zegt ze maar de kop is leeg in haar hoofd krioelt het ze bedoelt het niet kwaad maar hij ontdekt het weer te laat te vaak is er helemaal niets hij is moe van het corrigeren en proberen hij laat het gaan met pijn in zijn hart laat hij haar begaan en laat het kopje staan.…

Geef mij een zweefstand waar ik met behagen kan vertoeven op de rand van grond onder de voeten en het eeuwig zijn daarboven. Laat me op mijn uiterste gemak beide beelden vredig bestuderen. Laat me eindeloos overwegen waar ik me wil bevinden. Geef mij een zweefstand die mijn veilig huis wil zijn.…