Alle inzendingen, jaar 2004, week 13

Het ei dat is geboren uit het zand, zal binnenkort weer ten aarde gaan, ik zal het gaan begraven met mijn hand, hoewel ik hem nauwelijks kan weerstaan. Ik heb het gat van het graf al gegraven, en ook de steen is in gedachten al klaar, het is op een kerkhof met mos en raven, waar ik wel meer van mijn fantasie bewaar. Maar in werkelijkheid…

bijna vertrap ik de populierenkatjes die vallen voor pasen…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

aan mijn voeten liggen mannen en vrouwen nauwkeurig aaneengesloten tot het verdwijnpunt van deze waanzinnige weg vol strijdende geloofsovertuigingen stroomt bloed als cement tussen kinderhoofdjes en ledematen, een doorweekte jurk met gele bloemen een gouden ring door een woeste beschaving als bermafval achtergelaten.…

Een zwoele avond Ik stap in luchtige vezels Aan de monding wemelt het van vis Onder een deinende spiegel Ze blazen bellen in hun element, in hun schommelbed. De schaduw van de platanen schuift over de heuvelflank Arm aan geduld aarzel ik Wanneer zij voor mij verschijnt De sissende zee die aan de enkels likt Me wenkend met elke doezelige golfslag…

Een heel aardig meisje in Bagdad Lag met haar vriend in een hangmat Hij zei:"Ik hou van je zus." En gaf haar een kus Toen vroeg ze haar moeder: "Mam mag dat?"…

Elk ontstaan is op grensvlakken druppels van de ene wereld uitspattend en aanpassend aan de andere toen het water stil werd en koeler ontstond door de inval van licht leven en waar de zee het land kust (dans van eb en vloed, elke golf herhaalde paring) beginnen telkens niewe landdieren en ook de terugkeer van land naar zee van lucht naar…

lentebloesem geurt vol verlangen en in kleur naar de zomerzon…

je was zo breekbaar, teer zelfs je woorden deden zeer in de pijn die je beschreef je bent er even niet geweest de zon scheen flauwer uit een blauwer hemel zonder wolkenfeest ik miste je het meest in vergezichten waar je ogen en je lach de horizon verlichtten je handen zijn nu losgemaakt uit het verleden, je draagt vandaag de pijn die…

Het is gezond om uit je neus te eten. Althans, dat zeggen ons immunologen. Het schijnt je weerstand danig te verhogen, een feit dat ik altijd al heb geweten. ’t Is ook gezond, zo kan ik nu onthullen, om af en toe eens uit je nek te lullen.…

Een parachutist nabij Moskou Wiens valscherm onlangs maar niet los wou Dacht tijdens zijn val: Dat geeft straks een knal Bij 't landen ben ik vast de klos nou…

Je bent in mijn tempel van passie beland en je geniet zichtbaar als ik je streel heel langzaam kruipt mijn brutale hand jouw huid voelt als vloeibaar fluweel Gewillig kronkel je onder mij door we raken verstrengeld in onze lust onze lichamen dringen allebei voor een zwevende vrije val als je me kust Mijn tempel van passie is door liefde…

Wil Goedbloed uit Roermond was zeer benevolent en liefdevol. Ze stond als Goede Wil bekend. Ze ging een trektocht maken, doch moest in Amsterdam d'r onderneming staken. Verneem nu, hoe dat kwam: Daar, op een roze plee, door pijn welhaast verblind, kreeg Wil een sterke wee en vlak erna een kind. Door dit geschenk gedreven gaf Wil…

Durf te leven! kwel u niet Met te veel gedachten, Werk uw werk en zing uw lied Onder blij verwachten! Vroom en vrolijk, fris en vroeg Met de zonne wakker, Strek uw handen naar de ploeg Op de grote akker! Blik in ’t rond, doch wijd uw vlijt Niet aan ’t spekuleren; Vriendje, hebt ge zoveel tijd Tot filosoferen? Mooi! zo komt ge juist van…

kwetsbaar ben ik, en teer, vanbinnen. je ziet het niet aan me, maar ik lijd. vanbuiten lach ik als mensen om mij lachen. het doet me niks, zeg ik. maar vanbinnen, vanbinnen sterf ik van verdriet.…

Vandaag was ik in niemandsland raakte zó verloren in mezelf, liep van álles te doen, maar uiteindelijk kon niets me bekoren. Staren uit het raam, koffie koud laten worden, de telefoon als ie rinkelt, gewoon óver laten gaan. Dan komt manlief thuis en vraagt hoe was je dag vandaag, nog iets meegemaakt, nog iets gebeurd, was er nog telefoon…

De hommels worden wakker omdat het lente is rupsen beginnen aan het jonge pril te knagen kikvorsmannen laten zich naar het water dragen woeste woerden achtervolgen menig eendenmiss De rijen kaal gekopte wilgen staan te twijgen graaien naar wat wolkjes die van de zon af hangen terwijl katjes stuivend voortplanting verlangen komen velen…

je zei dat je niet durfde terwijl je dolgraag wilde zingen in een microfoon het lijkt zo heel gewoon je dochter zong zo prachtig en jij bleef aan de kant totdat ik je overhaalde en meenam aan de hand "starry, starry night" een lied uit jouw jeugd ik zong zachtjes mee en genoot van jouw vreugd je hebt een drempel overschreden gedaan…

De jaren verstrijken eerst langzaam, dan vlug, en hoe ouder je wordt vroeger komt nooit meer terug. Je hebt je herinneringen die je altijd zult bewaren, en krijgt er steeds meer bij in de loop van de jaren. Als je oud geworden bent en niet meer leeft in deze tijd, dan weet je alles nog van vroeger trek daaruit je profijt. Je kunt leven…

als los zand door gespreide vingers ontglipt mijn leven telkens weer zoals ik gisteren nog hoopte zo kan ik het niet meer mijn ziel zo overhoop gesmeten zo uit mijn lichaam weggerukt zoals ik gisteren nog liefhad ga ik nu onder pijn gebukt mijn lijf verteerd door smeulend vuur vol littekens en wonden waar ik gisteren nog trots op was…

Een deftig heer uit Klazinaveen woonde helemaal alleen. Hij wilde graag een leuke vrouw, maar toen hij haar had, kreeg hij berouw en klaagde steen en been.…

O wat moet ik sjouwen met mijn zware schild misschien had ik toch liever een veren tooi gewild. Dan kon ik niet slechts kruipen maar springen ook erbij het leven werd wat lichter wat darteler voor mij. Maar als het dan gevaarlijk wordt het is ineens niet pluis zou ik dan gaan verlangen naar mijn oude huis?…

mag ik één keer je raken, de ziel in je lichaam gaan smaken maagdelijk in het proberen zacht en liefdevol triomferen de bazuinen schallen zo lang de muziek is verleiden op de melodie in ons beiden, ik streel je gevoel om te gaan, raak aan tonen die je heftiger doen komen dan ooit in je dromen werelds is het verlangen de tijd…

We zwegen allen Alsof afgesproken En volgden haar kist gedwee Stil mijn vader en gebroken En de najaarswind zweeg mee We veegden ogen Langs de dode lanen En omrinden toen haar kuil We verborgen onze tranen Ook de zon ging zomaar schuil We sloegen kruisen En we zeiden amen Nadat de priester gesproken had We stonden stilletjes tezamen…

Soms loop ik naar de stilte, Naar de traagheid van mijn tranen, Dan zwijg ik wat ik niet meer zeggen kan Soms loop ik naar het licht, Naar de helderheid van mijn glimlach, Dan adem ik alles wat teder leeft Soms lopen woorden naar een zwerftocht van vergeten handen, Dan zoek ik zacht wat ik verloren ben Soms draag ik…

waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam en slinks en sluw tot koning werd gekroond waar was ik toen emotie werd gehoond materie in de plaats van mededogen kwam waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald in naam des konings dood en verderf ging zaaien moraal hoog in het vaandel ging verdraaien en liefde grondig door het slijk gehaald…

De dag die al knotsgek vanaf de start is: Een zoon of dochter waar u niet van wist! Een standbeeld in een dorpskern wordt vermist! En het nummer van meneer de Beer in Artis! De dag voor schelmen, vlerken, snoodaards, vlegels En bent u dan nog niet genoeg gekist Bestaat het speedsonnet uit zeven regels…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

door onze haren streelt de wind die pijnlijke plekken laat voor wat ze zijn voel de kracht groeien vanuit je hart het kost bloed, zweet en tranen om te kloppen een schittering van zonlicht treft jou de voorgrond ligt voor je open maak je passen rap voor de schaduw komt en je wachten moet op nieuwe kansen normaal een kus, dan weet je dat…

Zachtlichte lentenen mogen nu wentelen aanwentelen, hooglichte luchten wolkenlichtluchten, de lentenen - Grote lenten met zonlichtboezems in fonkellichte vér vallende blouses waar hoofden zacht in liggen donzig en ver als wolkenen, de grijze stil-sneewige die in wintermiddagen liggen. Dán ogen lichtgrijzig spelen, open, waarin…