Alle inzendingen, jaar 2004, week 40

Grijs denken aan het water en wilgen treuren geel De verre wind vangt hoge toppen Voeten pletten eikenfruit Het lage licht grijpt met tentakels spinnemaaksels vast Het dorre notenbomenblad kwispelt en overstemt steeds meer de mijmeringen in m’n hoofd van zomeravond- zijn De herfst zit in de lucht en loutert zwoel…

mijn wreef ligt open de huid is stuk vocht loopt eruit ik kan slechts hopen op betere tijden gebruik nu een doekje voor het bloeden laat er niet in snijden smeer regelmatig zalf leg een gaaskompres knip stukjes leukoplast geloof half en half dat Balkenendes voet tegen wil en geweten mistroostig doeltreffend mijn wreef beïnvloedt…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

De appel van Jan Peter is een zure. Hij was in zijn beleid niet soepel, want hij wou als nuchter mens een nuchter land bewuster onbeschonken gaan besturen. Hij houdt misschien na 't ziekenhuisverblijf z'n zielepootje toch wat minder stijf.…

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van de…

Nu spoor ik tussen grind en grond waar weg de nacht inboort en luister langs het talud de glooiing van de einderstond, zo verkennen we het verstomde leven als een lange reis richting horizon verdwijn in het gras, klaprozen verstilde klokjes in de verte en soms een veertje eenzaam dwalend langs het silhouet van de statige wachters.…

waar het eerste zonlicht dromen verjaagt in haar warme stralen de ochtend ontwaakt breekt jouw glimlach spiegelend kristal mijn droefheid in tranen die kleurloze nacht schaduwt verlangen dit duister gevoel als het eerste zonlicht beleef ik jou…

De laatste dingen worden geregeld van hen die er niet meer zijn spulletjes moeten worden uitgezocht maar het enige wat jij voelt is pijn. Je ruikt nog de geur in de kleren en loopt jezelf af te vragen wat zou zij op deze dag gekozen hebben om te dragen ? Je beroert de foto's met je handen en ziet overal dat lieve gezicht en dan, aan…

Afscheid genomen van een oude buur hoe mager en dood vijfentachtig jaar de familie gecondoleerd, aangehoord hoe zeer ik op mijn vader lijk van uiterlijk Afijn vanmiddag dus wordt ze begraven, weer wat draden doorgeknipt, ik verlang naar zweven naar bevrijding van de vaste grond als ochtendmist opgaan in de lucht…

In de vroege ochtendschemering zie je dauwdruppels aan de takken je kunt ze daar eenzaam zien hangen tot ze zachtjes naar beneden zakken Zoals dauwdruppels in de morgen glijden mijn tranen naar beneden want het is voor mij niet te verkroppen dat ik geen afscheid heb kunnen nemen Achter het vochtige raam van mijn hart wordt er met liefde…

ze keken al mijn kleuren grauw de lucht droeg minder vluchten de wind verkoelde snel tot kou er was geen zon in spiegeling donker rimpelden de poelen ik had er ook geen zin meer in maar in jouw hand bloei ik weer op en schoon het vuil van vleugels je kijkt me aan en fluistert zacht dit kan niet door de beugels ik schaam me en het…

Ik voel me flink bestolen op z’n minst, als klant fors afgezet en uitgezogen. ‘k Betaalde dus te veel, want zo’n vermogen vergaart men enkel maar met woekerwinst. Voortaan koop ik bij Lidl om te besparen, hard fluitend: “Aldi willen te kaap’ren varen”....…

Dromen zijn geen bedrog, dat weet de mens. Je aait een rog, wens is wens? De goede fee, zij gaat met je mee naar dromenland, want daar is het plezant. De zon is aan het gapen, dus ga maar vlug slapen. Slaap maar zacht, goedenacht... ---------------------------------------------------------------- Genomineerd gedicht 'Hilarion…

jij zwarte kat.. zo oud en broos nog steeds zo lief en zorgeloos al 23 jaar bij ons je tijd is bijna om je ligt alleen nog maar met je snuitje in de zon je jaagt niet meer en loop als een slak vogels zijn niet bang meer je bent een ouwe zak we zullen je toch missen zelfs je nachtelijk gemauw als je weer moest pissen en naar buiten…

Ik hoop dat je gelukkig bent Haal het beste uit het leven Nu je de ware hebt gevonden Kan jij jezelf eindelijk geven Ik hoop dat je echt van haar houd En haar op handen zal dragen Je eerlijk kan zijn in je gevoel Zodat deze liefde kan slagen Ik hoop dat het je verder goed gaat Mijn tijd komt ook wel weer Ik zal verder moeten zonder jou…

Zonnestralen door de druppels, al snel ontstaat een regenboog, in verrukking gaat ze naar buiten, stralend kijkt ze naar omhoog. Druppels vallen op haar lippen, maar de zon schijnt in haar haar, even voelt ze zich compleet, valt alles weer in elkaar. Haar handen omhoog naar de regen, de zon streelt haar in het gezicht, door alle regenwolken…

Je staart me in de ogen, ik zie de tranen op je gezicht, die daar glinsterend vallen in het felle ochtendlicht. Je gebroken blik, eenzaam en alleen, even zou ik willen vragen, gaan we samen heen? Maar je draait je om, ik laat de spiegel staan, ik zal weer met dat meisje, mijn weg op moeten gaan...…

Een hevige strijd gaat beginnen tussen mijn gevoel en verstand ik weet niet wie er gaat winnen want beiden staan aan mijn kant De inzet is jou snel te vergeten totdat ik van jou ben verlost lieverd, je moest nu ’s weten hoeveel moeite mij dat kost Elke dag breek jij bij mij in waarom maak je mij zo ongerust ik heb recht op een nieuw begin…

op vleugels van liefde laat ik mijn dromen jouw hart vergezellen door hemels licht waar het zilvergrijs van maanlicht gebroken tranen weerkaatst in zachte gloed smeek ik de nacht onder vallende sterren helder verlangen naar toekomst toe belooft mij de morgen een liefde als nooit door mij bemint een eeuwige dood…

Ik zal mooi dood-gaan, als een vlammend vuur, Dat ééns nog flikkerde in zijn schoonste gloed, Eer 't gans geblust was. Want als enig goed, Rest mij de schoonheid nog, een korte duur. Hoe zalig is dat nu, wanneer ik tuur Naar mijn gedachten in hun brede stoet, Die álle schoon zijn, en niet één die doet, Of zij wou vlieden uit Mijn hoog Bestuur…

Bij iedere gedachte aan jou voel ik weer hoe rot het is niemand kan die leegte opvullen weet dat ik je iedere dag nog mis Soms vergeet ik dat je er niet meer bent ik zou je dan zo weer op willen bellen of even snel naar je toe op de fiets ik heb je nog altijd zoveel te vertellen Gewoon nog even met je praten over nieuwe mensen die ik heb…

wilde marjolein komt tot rust in de armen van de najaarszon…

Terwijl het groen verzwakt En herfstkleuren winnen Zie ik de warme najaarszon Dat alles met stralen beminnen Herfst een somber jaargetij? Welnee met zoveel kleurenpracht Heeft het mijn gevoel en ogen Volledig in zijn grillige macht Ik absorbeer en voer me vol Sla in voordat de winter komt Waarin al wat ik nu aanschouw Dan voorlopig is…

Ik doe de luiken dicht en ook het licht ga ik nu doven. Laten wij elkaar bewaken en beloven om morgen samen weer te ontwaken.…

Zware ademhaling Gewicht drukt op mijn borst De handen om mijn keel Trekken aan de band Om mijn hart Strakker Steeds strakker Jouw stem geeft mij zuurstof Jouw kus verdooft mijn pijn Mijn lichaam Voor even herenigd Met mijn ziel Eén helder moment Zonder onzekerheid Ons lot is zo ver weg En dan ineens dichtbij Zo tastbaar Als…

Vriendschap voor het leven Pratende met jou Kwam ik mijzelf tegen Woorden schieten tekort Als ik je wil bedanken Voor jouw aanwezigheid Hoe vreemd Is de manier Waarop wij eeuwig Op elkanders pad verschijnen Onbewust de dagen tellende Tot ons wederzien Tastend in het duister En onze eigen persoon hervinden In ons samenzijn Hoe…

En ik zie de prachtige witte bloemen boven die ene donkere struik daar langs dat kronkelpaadje naar beneden vlakbij dat ietwat platgetrapte helmgras ik zie je daar staan daar ja, daar stond je dacht ik…

Ik hoor de zee zoals ze tussen mijn handen reikt, stroomt met haar uitgestrekte adem door vingers van verlangen. Er is een droge bedding gevuld met overvloedige gedachten gedragen door een golf van zingende stormmeeuwen. Een lied van zuiver spinsel doorbreekt het glas met licht, wiegend in het blauwe schijnsel van water op ruis.…

Vertel me wat moet ik nou Hoe raak ik je nu kwijt? Uit mijn hart en ziel….. Het duurt al een eeuwigheid Vertel me wanneer het over is Je bent steeds in mijn gedachten! De dagen duren zo tergend lang En dan al die slapeloze nachten Vertel me waar ben je nou toch Voel me zo hopeloos en verloren Ik doe zo vreselijk mijn best Maar niets…

Hoor je de wind? Het is het verhaal van de duizend blaadjes en een die dwarrelend in jouw capuchon verdween Zie je de zon? Het is het verhaal van de duizend stralen en een die betoverend op mijn dakraam verscheen Ruik je de suiker? Het is het verhaal van de duizend bieten en een die van de wagen vloog tegen mijn been Voel je de regen…