Alle inzendingen, jaar 2004, week 43

Als ik je bij mij binnen laat hier bij mij in huis dan moet je wel een vriend zijn dus voel je hier maar thuis. Koester deze vriendschap maak die nooit beschaamd dus blijf je hier gedragen zoals het een vriend betaamt. Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

Diep in mijn hart verborgen…… Zorgzaam voor eeuwig bewaard Ben jij gestrand mijn allerliefste Een plek welke nimmer verjaard Ik koester alle mooie momenten Die ik ooit met jou heb gekend …… De waarde ervan is onschatbaar Nu jij niet meer bij me bent….. Missen doe ik je nog dag in dag uit Ik kan je gewoon niet vergeten Het voelt zo pijnlijk…

Zo ondeugend als de nacht met ogen als sterren Met wanhopige onmacht moest ik iedereen vertellen Mijn kleine vent is ziek redden, zal hij het niet Zo ondeugend als de nacht met stralende ogen Zag ik je gaan zover hier vandaan Op weg naar een plek waar pijn niet bestaat Als ik omhoog kijk vanacht Dan zal ik je zien, tussen de sterren Stralend…

De meeste welgestelden drinken graag. Als onderhandelingen goed verlopen, dan trekt men daarbij graag een flesje open. Men drinkt champagne op de nucht’re maag. Vooruitziend op een goede beursnotering beschouwt men dit als diepte-investering.…

leven wordt gegeven als een onbegrensd begin van dit onbevangen woord maakt de mensheid een gecompliceerde zin een zin vol regels en tekens die je er haast toe dwingt het leven al te kennen voordat je eraan begint.…

Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen, 't bevallig kronkelende dal doorlopen, waar eens mijn kinderlijke stappen gingen in dartle levenslust en dwepend hopen; bij d'ommezwaai der heimelijke paden, weer eensklaps de onverwachte vergezichten zien scheemren, die in blauwe dampen baden, en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten. Het…

Meelopend met de tijd haasten de managers zich het leven door geen seconde blijft onbenut altijd onder tijdsdruk Managers van de eigen tijd opgezweept, voortgedreven slaven van de klok onbewust van hun wrok Targets moeten worden gehaald verpakt in tijdloze pakken branden ze in no time op eindigend als wrakken…

D'r liefde was ontloken. Des winters trouwde zij. De schoorsteen was aan 't roken. Ze zat er warmpjes bij. Ze barstte van de centen en baadde in comfort. Het werd een kille lente. De schoorsteen rookte door. Doordat ze met 'm trouwde, had zij het nimmer arm. de zomer was een koude, maar binnen bleef het warm. De herfst was aangebroken…

Ik zie een beeld In de spiegels van mijn gedachten Dat net als licht wordt weerkaatst Het is een echo in mijn hoofd Die mijn gedachte steeds verlicht Ik zie haar in mijn gedachten En haar beeld in dit gedicht...…

Je vlinder vloog te hoog, Te hoog om vast te houden Te hoog om te vangen, En te bewaren, Dicht bij me Je handen pasten niet in de mijne, Andere lijnen, Andere vorm, Kon niet thuisbrengen waarom, Maar dat telde Je ogen zien er anders uit, Je ogen zijn niet bij mij, Door te kijken in je ogen, Word ik niet automatisch blij Ik kan je…

De zon komt op, elke dag weer. Je zette je leven stop en lachte voor de laatste keer. Zonder gedag en vol gedachten. Stille dagen, stille nachten. Maar in die nachten moet je weten, zullen we aan je denken en je nooit vergeten. De zon komt op, elke dag weer. Alleen èèn ding is anders, Jij, jij bent er niet meer.…

Wanneer ik traag in 't leren ben, Dan denk ik aan het kleine miertjen, En sta dan in mijzelv' beschaamd, Bij 't voorbeeld van dat vlijtig diertjen. Des zomers werkt het altijd voort, En nimmer zou het moeite sparen, Om, in de kleine voorraadschuur zijn wintervoedsel op te garen. En, zou ik, minder wijs dan hij, Mijn tijd met ledig zijn…

de opwarming van de aarde verloopt gestaag en onzeker de temperatuur wordt hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een…

Zijn stem vult de ruimte helemaal Zo mooi, zo vol, zo speciaal Menig dameshart klopt sneller dan snel Is deze man nog vrijgezel? Zijn stem strelend langs mijn huid Diep intens genietend van zijn prachtige geluid De Zeeuwse kust Wekt mijn hete lust Barcelona DE BANK, the place to be Hemelsbreede blauwe fantasy Holiday in Spain was spetterend…

maandagochtend in Amsterdam per voet naar de baas, niet echt in m’n hum ontbijt in m’n hand; croissantje met ham vanuit het niets opeens je parfum mijn interesse werd wakker na een eeuwigheid struikelde over een man in de goot wilde naast je lopen, vragen naar de tijd en met je vrijen bij avondrood de haast in je benen was ik de baas nog…

er was eens... wat er nooit was liefde zoals liefde moest zijn van stiekem vrijen in het gras tot dansen in een fontein maar het fluweel bleek imitatie en je mooie woorden schijn een illusie van een relatie te mooi om waar te zijn…

Een lege plek Een groot gemis Een fijne herinnering is al Wat er nog is Waar ben je nu Vraag ik me af Ik voel nog de liefde Die jij me gaf Jou te kennen Vond ik zo fijn Je los te laten Dat deed pijn Ik zal je missen In dit leven En zal altijd Om je blijven geven…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Gevangen in je eigen gedachten, wat kon je verder van je leven verwachten? De overheersende negativiteit heeft alles grotendeels vergald, bijna je hele leven verknald Waarom wilde je met je leven stoppen? Wilde je je hart niet meer horen kloppen? Denk toch aan de mensen die je zou achterlaten, je kan niet zomaar het leven verlaten? Het…

beuken branden geel oranje tooien zich met vuur en vlam lege handen beven van m’n koude lichaam guur en klam herfstgloed wil je mij verwarmen? neem me even in je armen! wie mij in omhelzing nam was de zon die binnenkwam…

Voor een verkoopleider in Leiden was het leiden een lijden bij tijden; hij leidde en leed en nog altijd niet weet hij bij 't leiden het lijden te mijden.…

Deze lente gaat het toch weer Over jou, alhoewel ik er langzaamaan Wel moe van ben Moe van regen, wind, flarden, Bedrieglijk blauw in de lucht Vage beloften van het einde Van de kou Ik weet wel dat ik toch weer Van je hou, maar moeizaam soms Met dat doelloze Van de vogels die ervan lijken Te houden in regen en wind Te blijven rondhangen…

Wat taal aan mij was is ontcijferd, Veranderd in andere tekens. Mijn gebeente vertelt de vertaling Van leven en dood. Daarmee ben ik niet verdwenen tussen de levende planten En het gebit van de steen Verander ik langzaam in aarde, Pas daarna heet ik niets meer. Lees me dus nog één keer In de vertragende paring. Herhaal mijn gerangschikte…

Ik lees je gedachten, ik zie je gezicht, je mond soms open, weer dicht, spreekt. En ik hoor wel, maar luister niet, want je gezicht zegt genoeg... Verdriet.…

De zon komt met grote tegenzin traag op over de koperen zee dreigend drijft er een bijl mee strandwaarts, op een flauwe deining Slapende cipressen langs het strand het vroege kind op het ontwakend zand Bij een passerend scheepje ver van wal gaat slordig een morgen overboord of het ooit middag worden zal ? aan dek is nog geen woord gehoord…

dansende syncopen uit de tenorsax kruiden haar sopraanstem met dragon de contrabas voegt koriander toe majeurseptiemen van anijs uit de piano dit ruikt naar blauw rood bruin het klinkt zoals dolfijnen met tropisch warme klanken van ceder en mahonie…

Als ik door de tralies van mijn kooitje tuur dan wil ik even vrij zijn zelfs voor korte duur. Een lekker stukkie vliegen met anderen om mij heen er even tussen uit zijn heel even niet alleen. Maar dit zal nooit gebeuren ze laten mij niet gaan daarom bestaat mijn leventje uit op mijn stok te staan.…

Ik zie het in je ogen ze bekijken mij zo ijskoud ik kan lezen wat er staat, lief zie dat je niet meer van mij houdt Ik kan het niet meer veranderen kon ik maar mijn leven dromen dat wat er tussen ons is gebeurd had allemaal weer goed gekomen Ik weet nu, wij samen zijn een boek dit is was ons laatste hoofdstuk teveel ezels-oren in de liefde…

ik zag je schoenen staan besmeurd maar toch onaangedaan wachtend op de stap waar ze voor gaan je hebt ze uitgeschopt je voeten weggestopt in het geitenwol van sokken zachtheid en hun warmte lokken we lopen niet meer paralel voeten kennen nu de wegen wel en gaan hun eigen gang niet bang om uit de pas te lopen jij bent geschoeid…

Er ging iets moois voorbij, Zo aan mijn hoofd voorbij, Vlak langs mijn hart voorbij - Ik wist niet wat. Ik deed mijn venster dicht, En beî mijn ogen dicht, En al mijn vingers dicht - Of ik het had. Ik keek mijn venster uit, Zag naar de verte uit, Hoog naar de hemel uit - Of het daar stond. Ik liep naar buiten toe, Heel naar…