Alle inzendingen, jaar 2005, week 11

Jij maakt me gelukkig samen zijn we nu één zelfs als je er niet bent voel ik je om me heen Jij maakt me gelukkig door alles wat je doet kleine simpele dingen voelen zo enorm goed Jij maakt me gelukkig je bent er altijd voor mij in mijn lachen en huilen ben jij telkens weer dichtbij Jij maakt me gelukkig ik laat je nooit meer gaan…

In plaats van kievieten beroven moet de Friese raper beloven dat hij zich alleen jaren achtereen paaseieren zal veroorloven…

De taal van onze jeugd spreekt Harde onverbloemde woorden Een spreektaal ongebleekt "Rappend" spreken zij in akkoorden Met de handen gebaren zij Vingers plukkend aan hun broek Zetten zo de woorden kracht bij Dit is "rap" van de straat niet uit een boek De taal van onze jeugd spreekt Het klinkt als een luid protest Toch is dit wat hen…

gister gehoord in het café - hier aan de overkant - het zijn drie hippe mannen In drie zwarte pakken Ze zetten gedichten lachend in een queue en handelen dan volgens de leer van montesquieu: de eerste zegt ja of nee de tweede die maakt cappuccino de derde is de beul en dat noemt zich “trio politico” de liefste gedichten houden…

Als ketens draag ik de dagen door de hardnekkige nevel van het heden waar ik de weg nu mis en het spoor een smalle plank is. Naar beneden, door het moeras, worden mijn gedachten week en vloeibaar zoekend naar het laagste punt waar de versluierende pijn en een glimlach ondraagbaar geen ruimte word gegund Mijn gelaat, slechts penseelstreken…

als u uw weesgegroetjes prevelt of tot het heilige drievoud spreekt over Jobs en vruchtbare akkers houd dan uw verstand erbij als de monstrans wordt overgeheveld en het brood in stukken breekt peins eens aan de hostiebakkers die christus kneden in d'abdij als u uw weesgegroetjes prevelt om vrede of genade smeekt denk eens aan…

Liefde is niets dan daaglijks verder gaan Door dorre woestenijen, Om na de nacht saam moe weer op te staan Uit duistere valleien. Liefde is niet een wijdverklaard begrijpen, Een stijgen tot het licht, En niet oneindig zijn en ook niet rijpen Tot innerlijk gezicht. Want leven is geen vast geluk, maar een rampspoedig Dolen in 't labyrint…

Het is zo moeilijk om te houden Van de dingen die je maakt - Je kijkt vertederd naar een hand Vol kaf en koren En je bakt je brood verkeerd; Je last met sleutelende ogen, Met een hart vol werkzame ontroering Twee linkerkanten aan mekaar. Ja het is moeilijk, maar moeilijk En mooi om jezelf aan te raken, vandaag En ook definitief, het is…

Ik geloof en volg 't hart dat al lang straalt in alle zeven hemelen tegelijk En jij? Voel regendruppels vormen tot de zilte zee die over mij valt Ik zal haar splijten tot enkel aarde droger is dan de woestijnen En dan zal je mij geloven op mijn woord dat ik, ja ik een kind van God ben...…

ik zag je in een zacht ontmoeten gras werd groener in het zoeken je gaf me lenteweelde in een wilde bloemenkleur liep op blote voeten de geur bleef hangen tot het voorjaar gluurt en toekomst warme uren duurt er komen wolken voor de zon ook jij draait je nu om elkaar in tegenlicht bekijken wie is er dom, wat was er stom moeten we…

Een meid wordt nog wel eens tot seks gedwongen. Condoomgebruik en pil vindt ze normaal. Maar soms ook vrijt ze onbeschermd anaal, Gewoonlijk tot genoegen van de jongen. Luister naar mijn welgemeende raad: Zoen uitsluitend nog met mondjesmaat.…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

Mijn leven lijkt zo stil en leeg zonder jou Het gemis slaat steeds weer onverwachts toe Gewoon als ik maar heel even aan je denk Mijn hart is gebroken en zo vreselijk moe Ik heb intens veel van je gehouden mijn schat Nog nooit eerder had ik dat gevoel meegemaakt Wat je in mij losmaakte was zo overweldigend Nooit eerder heeft de liefde mij…

Eindelijk zie je na veel te lange tijd vrienden terug na een innerlijk gemis. Door drukte en volle agenda’s kwam de afspraak bijna op Sint Juttemis. Op de dag dat je elkaar dan weer ziet gaat de tijd veel te snel voorbij want helaas; het tijdschema duldt het niet. Na het afscheid besef je ineens heel blij dat het enige wat nog blijven kon…

De uitgevers verkleinen het formaat en werken toe naar enkele edities. Daarmee beëindigen ze veel tradities en staan de journalisten straks op straat. Waar het tot slot op uitdraait laat zich raden: de kranten heten niet voor niets: dag, bladen! --------------------------------------------------- ...eind augustus starten de uitgevers PCM…

In mijn dromen kom je weer terug Gewoon omdat ik er altijd voor je ben En je na een lange zoektocht beseft Dat ik je beter dan alle anderen ken Omdat ik je geen ruimte zal ontnemen En je vrijheid zal geven in je leven Er zal zijn voor jou als je me nodig hebt Je alle tederheid en liefde zal geven Op een dag zal je mij weer gaan missen Simpelweg…

Diep over zichzelve heengebogen Zodat zij mij niet binnenkomen zag, Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen En dromen sloten een geheim verdrag Met alles wat men wakend moet gedogen. Zwijgend betaalde zij het hard gelag Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen, Godin met gekortwiekte vleugelslag. Eenzaam keerde zij terug naar het…

Het is mijn opa niet, het is mijn opa niet Die daar ligt, zo stil Die ken ik niet zo goed, ik heb hem niet gekend Mijn opa wel, maar dat is hij niet. Van al dat verdriet hier, zoveel verdriet overal Word ik hyperactief. Zouden ze dat merken, dat mag toch niet. Handje schudden, handje schudden, veel sterkte gewenst Dank je, dank je, ja het…

Er ging een schokgolf door mij Ergens heel laag en verraderlijk traag opgewekt Als een roep die je nauwelijks herkent Gehinderd in mijn drift Reken ik mijn gebreken door Vloek naar God en baas en vrouw In een vlaag van verveling Kruip ik op de troon, een kreupele koning Mijn dorre lenden jeuken Een draak buigt over de schatkist Snuift…

zwijgzaam mijn geweten dat in verloren tijd de weg naar buiten niet meer weet diep wegkruipt voor de strijd strijd die niemand zoekt niemand echt zal winnen mijn geweten houdt zich stil woorden blijven binnen…

Hij heeft vandaag, in 't lieflijk lenteweer een jonge, ranke boom geplant, streelde de wortels in zijn hand en zag zichzelf, als kind, die keer, toen hij zijn vader hielp. Heel teer stonden de twijgjes in de lucht, als kant. Dit werd de mooiste boom van 't land. Plechtig trad vader d'aarde neer. Nu is hij even blijven staren naar die zware…

Ik was vergeten hoe mooi verliefdheid wel kon zijn Tot jij plots in m’n leven verscheen Jij bracht me terug duizenden vlinders en de warmte van dit wonderlijke gevoel Ik was vergeten hoe liefde iemand kon doen stralen Tot ik jou diep in de ogen keek Jouw blik raakte mijn ziel en veranderde mijn hart in een eindeloze bron van verlangen…

Eerste blaadjes, van een bedeesde krokus komen piepen, in de schuchtere zonnestralen. Een paas lelie doet haar best, om ook haar plekje te veroveren, maar het gaat moeizaam, ze is nog te langzaam. Het onkruid zoekt schaamteloos, zijn weg, als ongedierte. Weg te krijgen, gaat niet, ze trekken altijd ten strijde, als je nu wilt of niet…

Ik? Ik ben een dromer… Gelukkig in een illusie vol magie. Daar in mijn droomland, houd hij van mij. Dat is meer dan fantasie. Ik? Ik ben een dromer… Dromend van een prins aan mijn zij. In deze mysterieuze wereld, beleven we de mooiste avonturen. Wakker worden is er niet bij! Ik? Ik ben een dromer… M’n voetjes raken zelden de grond. Dromen…

Och, was het menselijke brein toch als de digitale inhoud zoals in een computer ingebouwd; dat zou pas een uitkomst zijn! Zodat men na een vervelende ervaring of na beschadigingen aan het hart de opdracht kon geven: “Schijfopruiming”. Zodra je de innerlijke computer opstart zou alles weer zoals in de oorsprong zijn. En werkte dat dan niet…

Mijn vader gaat zitten en donker worden en zijn handen legt hij open in zijn schoot. Hij durft me niet echt aan te kijken, doet alsof hij slaapt, ik heb van hem gehouden, kocht hem snoepgoed, warme sokken en een dasspeld, later kon hij daar met ongeloof naar staren nu geef ik hem gelijk, wat valt er meer te geven, maar 'k zou nog één…

Zout verzilt mijn zijn lucht breekt donderend denken zelfs die ene golf kan mij niet meer terughalen, ik ga ...…

Ik droom de vele zonnebloemen die om de zomer staan te springen. De honingbijen van mijn verlangens dwalen in de tuin van mijn hart en zingen.…

De wachtkamer laat de mensen wachten Stelt ze op hun gemak met een tijdschrift Om hun pijnen toch even te verzachten Het leed staat op vele gezichten gegrift De wachtkamer laat de mensen praten Een plaats waar ook stiltes mogen zijn Angst, verdriet is te lezen op de gelaten De kans op genezing is soms klein De wachtkamer laat de mensen wachten…

de vraag is wat is kwaliteit? niet niks zegt men maar wat dan? is het misschien een dun draadje geblazen door een briesje? een heel klein dingetje dat huppelt door de tijd? een zaadje verscholen in de krater? misschien is het wel verstandig er verre van te blijven jij gelooft dat jij gelooft dat ik het mis? dat klinkt…