Netgedichten

netgedicht (nr. 6.733):

liep op blote voeten

ik zag je
in een zacht ontmoeten
gras werd groener in het zoeken

je gaf me lenteweelde
in een wilde bloemenkleur
liep op blote voeten

de geur bleef hangen
tot het voorjaar gluurt
en toekomst warme uren duurt

er komen wolken voor de zon
ook jij draait je nu om
elkaar in tegenlicht bekijken

wie is er dom, wat was er stom
moeten we op anderen gaan ijken
ik lach, uniek is nooit te vergelijken