Alle inzendingen, jaar 2005, week 2

Deze wereld stroomt over van oorlogen en haat van mensen die elkaar geen eigen plek gunnen dat is extreem als het om een geloof gaat want het moet gewoon heel anders kunnen Het is toch vreselijk dat men elkaar vermoordt omdat iemand in een andere God gelooft? Dat de ene overtuiging niet bij de ander hoort en daarom miljoenen levens zijn geroofd…

geen belang zeiden ze met overtuiging iedereen gelijk voor de wet toch is het soms anders dat weten we allebei, meesten spreken maar toch wordt er gefluisterd…

lief, laten we... nee, luister... toen nou.. hou... ja ik wil... nee dat niet... Ik leg... verdomme zeg! ach kom... hoezo dat... zou ik...? ach stik!…

De blaadjes in mijn levensboek Zijn de laatste tijd wat grauw Niet dat ik me zorgen maak Nu het niet zo klikt met jou Niet dat ik me zorgen maak Om de drukte in mijn hoofd Mijn kaars die te fel brandt En wellicht vroegtijdig dooft Niet dat ik me zorgen maak Om de twijfels in mijn leven De rust die wordt gemist En die jij me terug kunt…

In het kinderzitje bij vader in de auto kijk ik naar mezelf in de trein naast me: een jongeman onderweg naar school hij kijkt vooruit en ziet me niet In een trein onderweg naar school kijk ik naar mezelf in de auto naast me: een jonge vader met zijn kind hij kijkt vooruit en ziet me niet In de auto met mijn kind naar huis kijk ik naar…

Over het glimmende vet op de vloer glijden we gezellig naar binnen toe En met kauwgom van een vorige gast plakken we de jassen aan tafels vast Na het wedstrijdje hamburger sjoelen kijken we naar restjes op de stoelen en gaan we snel proberen te raden wat eerdere bezoekers hier aten En na de overdaad caloriën doen we tikkertje met bacteriën…

altijd tijd tijd rijpt en plakt aaneen als beslag slag slag verslagen en als gouden muiltjes gedragen draag draag de last met hoop op leven bedrogen drogen drogen van de wind op zee zo ongedwongen dwingen dwingende dingen niet gezond, niet goed voor mensen wensen wensen vaak haast het onmogelijke onverantwoord antwoord…

we lopen samen hand in hand zwijgend naast elkaar op het strand de golven breken op de rotsen de wind waait zachtjes wat duinzand omhoog we gaan zitten en kijken samen naar de golven in het water die op het strand net onze tenen raken je kijkt me aan en lacht heel lief je slaat een arm om me heen en de andere hou je voor me er zit een…

De beek stroomt statig, maar achter de brugpeiler spelen draaikolkjes.…

ik lig al dagen in een gele plas zo luieren velen in nat vergeten ik droom van toen ik een baby was men bekijkt me, wansmakelijk bij het eten misschien neem ik beter eerst eens een bad zo luieren velen in nat vergeten ben ik er nimmer, doet iemand dat wat heeft men aan mij straks herinneringen misschien neem ik beter eerst eens een bad…

Onder het satijnen laken blijf je over mij waken. Terwijl ik slaap en in mijn rust droom dat jij me wakker kust. Een vingerstreling over mijn zachte huid een kriebel die me bekruipt en zegt dat het goed is Deze morgen is het geopenbaard ik heb mijn liefde voor jou verklaard zachtjes slapen we weer in in mijn droomwereld heb ik het erg…

‘In de wolken kun je Gods gedachten lezen’, las ik in een versje van een meisje uit groep twee. Om dit eens uit te proberen ging ik in een weiland liggen. Ik keek omhoog en zag de wolken overtrekken als hopen wasgoed bij de wasserette om de hoek. Er vielen regendruppels op mijn wang. De wasmachine was gaan draaien en de deur zat niet goed dicht…

Ik had vannacht een hemelse ervaring. Een Stem zei mij: Ik wil dat ieder weet dat Ik jou thans benoem tot mijn Profeet en hier volgt vast mijn eerste openbaring: Ik wens dat mannen zich een pet aan laten meten en voorts is het verboden pindakaas te eten.…

De eenzame trams van Amsterdam (het kreunen en het knarsen van) waarin iedereen zich groter voordoet dan hij is, tevens zich zo klein maakt als maar kan. Het ijzer van de lege wielen, fluitend bijna door stokoude bochten, verspreide vrees; wie wakker schrikt herinnert zich allicht de nachten van weleer, de jacht op mensenvlees. Kletterend…

Door plezier en jolijt gedreven, - de drijfveren van mijn leven -, dans ik van ochtend naar nacht. Ik ben 'n zoeker, 'n dichter, met een vol hart, maar lichter dan ik van mezelf had verwacht. Ik zie het goede in elk mens en vrede is mijn grootste wens, naast een lach op je gezicht. Ik ben gewoon en ook bescheiden, laat me niet door…

Arm en rijk zijn contrasterende begrippen, meestal in materiële zin ge- en misbruikt. Verbeteringen liggen vaak op ieders lippen, daadkracht wordt echter in de kiem gefnuikt. Hulpbehoevende landen ziet men strippen ten voordele van beurs en wapenhandelaar. Ze worden kaler geplukt dan onze kippen, zijn in IMF-verband altijd weer de sigaar.…

ik heb gewikt jij jezelf gewogen er is nooit gelogen we hebben de wereld geschikt naar ons hand het is paradijs in een hemels vertoeven als verlangen in woord en in tedere daad de realilteit zal overtroeven jij woont in mijn lach ik in je dromen en ooit zal ons paddestoelhuis uit het bos tot ons komen dan zijn we eindelijk thuis…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

Je ligt, je slaapt tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neus als ooit, je mond als nooit, je lijf als ook, je geur als vrijheid. Ik kijk naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig waar geen taal de liefde doet ik zwijg 1 woord Ik kijk 1 Lief 1 Jij.…

Is het pauze in een voorstelling, dan gaat De bezoeker even terug naar de foyer Na 't nagerecht een koffie of een thee En de spits is 's ochtends vroeg en 's avonds laat Wat 'n uitkomsten uit onverwachte hoek! Hoogste tijd voor een diepgravend onderzoek!…

De mensen in mijn omgeving twijfelen soms echt aan mij "Het kan toch niet waar zijn hij kijkt altijd zo blij" Die grijns op mijn gezicht wil maar niet verdwijnen Dat is al sinds een maand toen werd jij weer de mijne…

Klein en verwrongen uit mij geboren huilend van frustratie de eerste dagen om daarna je naam vol overtuiging te leven zingend en dansend dartel je de dagen een vrouw in de dop zomaar ineens de spiegel van mijn jongere ik dat ben jij mijn grote griet…

Op de achtergrond dooft vioolgeluid - een wegterend decorstuk - terwijl ik van de beslagen ruit doorzichtige letters pluk Langs druppels wegglijdende zinnen glinstert het nachtelijk beminnen Ik open het glimlachende venster een zomernacht glipt in de winterkou verbaasd ontdooit de tuin en wenst er een streling en koesteren bij, in hardblauw…

Galloperend door onstuimige stromen breken gedachten op het waaien van de wind hartstocht sluimert in verhitte dromen waarin ik eindelijk mijn gelijke vind gevlochten vingers met de mijne raak ik jouw zinnen even aan ik wil totaal in jou verdwijnen toe lief, laat je nu maar gaan proef je warme zachte lippen voel jouw heet en vochtig lijf…

Uit een rups ben ik geboren, als vlinder fladder ik nu rond. Ik vlieg over heide en langs koren, of zoek voedsel aan de grond. De zon is mijn vriendje,de wind mijn kameraad. Ik imponeer menig kindje, dat soms heel lang naar mij staart. Maar 's nachts als allen slapen, en ook mijn dag ten einde is, dan kom ik naar jouw venster, en kijk…

U hebt gelijk met uw kritiek, dat dit gedicht beslist door dwingend rijm en dwangmetriek te veel aan inhoud mist. Begrijp me: deze handicap bezorgt me juist veel pret, omdat ik ook een hekel heb aan tennis zonder net. Ik vroog de zwilte mazelaar en draug de twijle druit. Dan schrookt m'n dwark gezakelaar voorover in het struit. Verkrazeld…

Thuis ligt niet in mijn nietig huis niet in deze stenen stulp waar het tikken van de klok de stilte uitschreeuwt Thuis ligt in jouw ziel bij de open haard van je hart turend naar de golven in jouw ogen zoekende vingertoppen strelen er zacht als sneeuwvlokken een tapijt tederheid over jouw huid hier strooi ik mij uit over het glooiende…

Zij loopt er lekker warmpjes bij 't Is winter, het zwart-wit contrast oogt prachtig, heels niet ongepast. Zo vangt ze blik van hem en mij. Vierkant verpakt in dassenbont, daarboven, strijdende om rechten, twee suikerhard geknechte vlechten tooiend haar hoofdje, lief-zwart-rond. Op laarsjes glijdt ze langzaam voort, sneeuw legt haar snelle…

Over onzin dan gesproken, als men iets niet heel begrijpt, over ogen die geloken, het zicht langzaam naar beneden glijdt. Over waarheid en ook leugens even zwaar of even licht, maar komt altijd bovendrijven en dat noemt men het gewicht?!…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…