Alle inzendingen, jaar 2005, week 2

ik heb gegeven tot de onzen minder wogen dan het gram dat ik ooit nam het was gedogen te mogen lopen op de lijnen die jij in gedachten had ik balanceerde wat nee nu geen hand ik breek de blikken in je ogen want je woorden zeggen koud ik heb je nooit gemogen geen samenspel jij redt je wel uit onze vroege eenzaamheid er was iets…

de maan verduistert loop je alleen in de zon zwartharig meisje…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

Je lag je sliep tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neusje als ooit je lijf als ook. ik keek naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig als de taal de liefde doet…

De danser (E, de Tijd) die rondjes stapt en reikt naar Ruimte (zij, MC kwadraat), u vraagt zich wellicht af waar dat op slaat. Welnu, dan heeft u het niet goed gesnapt. Hij wil haar, denkt u, want hij vindt haar lief maar volgens Einstein is dat relatief.…

Aan de muur van mijn verlangen hangt een foto van ons samen ik zie hem in het maanlicht hangen waar hij ooit zal vereenzamen In het licht van mijn gedachten schijnt de zon voor ons beiden maar jij kunt niet langer wachten op mooie en betere tijden In de toekomst van mijn heden ben jij je eigen weg gegaan en al het moois wat wij deden…

Mijn ogen kijken gekwetst Zien hoe jij mijn blik ontwijkt Ik huiver diep van binnen En voel dat alles voorbij is Ik pink een dikke traan weg Niets zal meer hetzelfde zijn De pijn is onmeetbaar diep Ik ben verslagen... Onzichtbaar Mijn stille hoop en verlangens Worden de bodem ingeslagen Samen met de droom de illusie Dat je nog iets om…

Halve sikkel, helder, avondvolle maan schemering neemt ruimte, ademt donker lucht zonnelicht verduistert nu haar laatste zucht in de huizen gaan elektrisch lichtjes aan zie de bomenrand, het einde van het bos boeren stoppen met hun werk, ze zijn bevrijd want de oogst is binnen, alles net op tijd ook het laatste rood verdwijnt, de nacht breekt…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

perplex over eigen overreactie kinderlijk naïef hinderlijk star in het licht van actuele feiten mistige autobiografische fictie fantasie slaat wereld knock-out abnormaal primeert momenteel waarschijnlijkheid mailt kwaad naar schrik die zich verstout de grijze muis uit het verlangen naar vergeten fascinatie leeft benepen gebonden aan bekende…

Hoog tijd voor klare taal Al mijn troeven uitgespeeld Zoek ik naar wat rest De traan Nog gekluisterd in de klier En de pen die me drijft Dus moet ik wel gokken op dat ene paard Dat stampt van onmacht in zijn stal In jouw vingers is de weelde samengebald Om van jouw vel nog maar te zwijgen Alleen, het weigert mijn blos en zweet Dus heb…

Het zijn niet de woorden die de pijn brengen Maar de angst voor het gevolg De angst voor het alleen zijn is de grootste De eenzaamheid en stilte is wat ons zal krengen De herinneringen blijven komen Beelden op ons netvlies gegrift Hoe verder de stilte om ons heen dringt Hoe heter de gedachten stomen Steeds meer neemt de angst toe Het niet…

Jij beweegt in mij als eb en vloed laat mij weer naar adem snakken raast als storm door mijn bloed doet verkilling in drift zakken ademloos door woest golvende tijd voel ik weer dat verdomde verlangen proef jouw lippen zacht op mijn huid zwem radeloos weg nimmer onbevangen langs snijdende klippen stierf ik ooit verstild in…

van negen lijkt het je laatste geschilde hoop in strengen naast je vrucht; bloot en onbeholpen speelt het al in open lucht elke maand was heel je leven. van kattig schommelend naar poeslief. van op vredige dekens spinnen naar grillige muisjes op lentesla je telt meermaals van tien tot één; de nul een nieuwe eeuwigheid als nieuwjaar doet…

Wanneer de beren in de beuken zakken en klaver in de keuken kwakken, wanneer de rakkers op de stroken de kwinten van de takken poken, dan is het feest! Wanneer de sporen in het koren lissen en veters in de voren vissen, wanneer de hokkers en de kokkers zich paren aan de perenfokkers, dan is het feest! Dan komen de verkilde kolen in blij…

laat in de stad ben ik op pad in de regen de wegen zijn nat slissende autobanden verstommen in de nacht de straat weerspiegelt zacht het gele licht van lantarenpalen ze buigen zich over de weg als narcissen…

Harde woorden snijden door mijn ziel Waarom toch zo hatelijk je toon Beschuldigend en hoe je me denkt te zien Zo ben ik niet Ik vroeg niet meer dan je vriendschap Geen bedoeling achter mijn woorden Heb ik te veel aandacht gevraagd? Het spijt me Ik dacht alleen dat vrienden elkaar in hun waarde laten Maar ach wie ben ik.... Een vriend…

dromen op de maandagmiddagzit het weekend is al uitgeblikt de etiketten tonen de bullshit van dorstigdroge monden ik heb de blikjes weggegooid geplet omdat de ogen de verhalen niet konden geloven slinks en sluw het paaien, woorden klinken ruw en zonder mededogen er is geen wijsheid in de man als de kan naast glazen giet alleen een eindeloos…

waar fluisterende wind hun kreten draagt het eeuwige lied der gevallen tranen siert de lelie hun laatste blazoen in haar kleuren wit het strijdtoneel aanvoelt de nacht die ijskoude rilling waar doden herleven diep in ons hart verloren zij samen hun laatste gevecht de lelie gesloten zij kleurt paars…

Dra kijken de kindren weer met die grote ogen van hun moeders die hen in hun blote schoot bewaarden en ingetogen wiegden in sluipend ontluikende moederliefde een trein Hoop stuwt hun hebberige wil naar nakende verrukking: het Verlangen gevangen in een kinderoogpupil "wie heeft er wat in de kerstboom gehangen?" in blijde verwachting...…

Een jonge boekenwurm was uitgelezen De digitale snelweg opgegaan Iedere surfer moet dit beest nu vrezen Want op internet heeft hij in een waan Menig website van alle bytes ontdaan. Hij ontkent niet en spreekt het ook niet goed De wurm zegt: dit is wat je noemt fastfood !…

zonnestralen als mokerslagen zwoel zuigt zij onbehagen het zachte zeezand op mijn huid brandt mijn netvlies vol vragen die ik wegspoel met water dat jouw ogen weergeeft jouw 'waterwazigogen' waarin jij vloeibaar verder leeft ver weg van hier onder mijn huid waar jij telkens weer boven water komt. "Flinke Jongen" fluister jij fluweelzacht…

Voor Groningen weer prettige geluiden: Het was al zo'n aantrekkelijke stad en nu ook nog zo 'Italiaans' als wat! Je waant je er waarachtig in het zuiden. Dus dit jaar niet naar zuidelijke oorden, Maar op vakantie in het warme noorden. _____________________________________ ...het tijdschrift 'De smaak van Italië' heeft Groningen…

De zon te rechter,de zee te linker en tussen beide jij mijn schat. Ik vang het wonder van je lippen ik heb je altijd lief gehad. Ik hoor de golven niet meer breken niet langer zie ik het surfzeil. Dat aan het einde ging vervagen. Ik ben de avonden vergeten dat ik doelloos rondliep om de stad. Ik heb het altijd wel geweten ik heb je altijd…

Een grote hond en een kleine kat, Die zaten op de kamermat; En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat? Scheer je weg! En de kat die zei: Jij bent een hond, En ik een kat, niet zonder grond; Hou jij dus nou jouw grote mond: Scheer je weg! Scheer je weg: waf, waf! Scheer je weg: sis, sis Scheer je weg: die is raak! Scheer je weg: die 's nie…

Lange tijd niet meer gezien, mijn broer. Waar was jij al die tijd? Het was zeker al een jaar of twee, toch was ik jou niet kwijt. En nu ik jou na al die jaren toch weer even tegenkom. Weet ik niet wat ik moet zeggen. 'K weet het, het klinkt misschien wat stom. Maar iemand die je amper kent die mis je niet. Da's wat ik ervoer. Toen ik…

Opgejaagd door vele wijzerplaten worstelt de stervende zich voort. De angst, tot in de ziel gesmoord. Wat kan het leven nu nog baten? Geen behoefte heeft hij nog aan praten. Niets waar de stervende zich aan stoort. Het enige leven bevindt zich in de straten waar hij nog enkele stemmen hoort. Voorbij gaan de herinneringen. Zijn laatste jaren…

Verwonderd sta ik aan de kant, de rand, die aarde en water scheidt. Een spiegeling van wolken,wind en water, later nog een regenboog. Ik kijk, ik zoek de kracht die tranen droogt, verdriet verzacht. Waar ben je? Zie mij staan. Kom te voorschijn, geef het antwoord, want de zin van het leven, lijkt aan mij voorbij te gaan…

Ik zeg je niets toch hoor je me en snapt wat ik wil vertellen Je belt me of sms't me ineens Als ik je net wil gaan bellen Onuitgesproken woorden tussen ons vinden toch altijd wel hun weg Wij spreken via onze harten en je hoort zo wat ik je zeg Nooit eerder kon ik zo duidelijk zonder woorden communiceren Deze taal der liefde tussen ons…

Het vijverwater ligt blauw in het licht van de lucht; het vijverwater lijkt lucht. Weerloos, het water spiegelt de hemel diep in zichzelf verlicht. Het stille vijverwater ondergaat het geweld van de lucht en het licht - en het blijft water.…