Netgedichten

netgedicht (nr. 6.225):

van dorstigdroge monden

dromen op de
maandagmiddagzit
het weekend is al uitgeblikt
de etiketten tonen de bullshit
van dorstigdroge monden

ik heb de blikjes weggegooid
geplet omdat de ogen
de verhalen niet konden geloven
slinks en sluw het paaien, woorden
klinken ruw en zonder mededogen

er is geen wijsheid in de man
als de kan naast glazen giet
alleen een eindeloos verdriet
om meer en ook de gulle lach
verdwijnt als de bar gesloten schijnt