Alle inzendingen, jaar 2005, week 21

ik streel je in zacht raken praten we van huid tot huid vingers kunnen nooit alleen de liefde maken verweven met elkaar verstaan het leven voelen wat er is geweest dansen lichtelijk ondeugend over de gedachten in je geest zacht zal ik de woorden rapen van de bodem van je ziel hoe je opstond en weer viel in een nieuw begin zonder…

Ieder doet zich anders voor op zoek naar ego-streling Sommigen puur uit spanning een enkeling uit verveling Het lijkt allemaal zo ideaal daten met een "voor-selectie" Ieder naar zijn of haar smaak zoekt een partner met perfectie Uiteindelijk maar één ding wat na bezinning echt blijkt Bij het hele internet-dating is niets echt wat…

De artsenstaking is nu aan de orde. De dokters geven u gezondheidsraad en adviseren - ook al is het laat - te zorgen, dat u geen patiënt zult worden. Ik kan gedogen, dat m'n huisarts staakt: m'n kleren zijn van afweerstof gemaakt.…

Neerdruppelende gedachten aan een chaotisch leven zijn als puzzelstukken die ineens in elkaar passen. Niets… nee; niemand kon me nog verrassen tot jij mijn verdorde hart dorstlessende liefde schonk. Als een geschenk aan mij gegeven gaf ik je vorm in woorden en letters. Wanneer ik jou niet had leren kennen zou ik mezelf nu niet meer herkennen…

langs water spelen twee meerkoeten struisvogel kontjes in de lucht -~- jongens bungelen benen, kijken naar meisjes praten wiskunde…

Gedreven in de val van je hart Weerloos voor onbepaalde tijd Opgeslokt door je verschijning Verdronken in blinde verliefdheid Gevallen voor je lieve woorden Je tedere lach om je mooie mond De heerlijke passievolle nachten En de dromen die ik bij jou vond Geraakt door je kwetsbare kanten Je ogen vol van warme bruine gloed Een blik laat…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

zinnen zijn me weer ontschoten er is iets uit mijn brein ontsproten dat ik eventjes niet vat tussenregels witten kleuren vragen laten meningen vervagen en de tekst vlakt af ik schreef een speelbal voor de wind een gedachte nog die niemand vindt…

Uit alle dagen in de rij zocht jij het mooiste ochtendgloren uit liefde geschapen en geboren op deze gouden dag in Mei Jij, jongste rimpel in ons water, droomt nu de uren naar veel later.…

Zij kermt aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij…

wirwar van gangen, verdwalen in gevoelens doodlopende weg?…

'k Zat even zonder inspiratie, want m'n hoofd was een beetje leeg kwam misschien door de operatie dat m'n pen eventjes zweeg. Zat heel even zonder ideetjes kwam door de narcose, zeker en vast Ben ontwaakt uit m'n kunstmatig slaapje dus weer op papier te gast.…

tellen verkrachten de nacht er zijn te veel schapen die woelen op wit verende weide schoorvoetend beuken de uren duwt het opspringend licht gebroken ogen dicht naar de berg hoge dag van naderbij komende muren…

Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Met het vuur aan onze schenen Na de vreugde om de vlam Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Na de wisseling der jaren En uw politiek tamtam Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Zuidwolder vreugdevuur Verbannen uit het veld Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Bent u dan echt vergeten…

alles is projectie bij bundel tot projectiel doorgeschoten dan tot buiten het profiel dat gesteld wordt bij entree door bazen van grote organen ter preventie van een te veel aan ongeleid want dat stort terug op aarde vaak met fataal vervolg doorgeslagen bladzijdes rouw in advertenties tranen bij de nog bestaanden…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

Het kenmerkende geluid van een scootmobiel dwingt mij naar de kant van het betonpad. De goedgemutste berijder op leeftijd stopt, doet motor uit, bevordert het nadere contact. De prettige stem vertelt: “Direct na de oorlog waren we ook gemotoriseerd”, geeft met gebaar aan hoé. De gejaagden werden jagers, op zoek naar collaborateurs. Die herinneringen…

myrtha spreekt nu heftig tegen dat liefde haar deed bewegen in driften wordt door haar gepend zij oh zij ook nog belli-ge-rent alles is nu stom verzinsel zij sprak van vlinders in haar buik? nee 't waren motten waarlijk 't is van den zotte de man die dit niet pikken kan heeft haar nu als suikerspin gesponnen haar nooit gewonnen…

Boven in het duinpan sta jij zwaait naar tedere gedachten laat denken en gevoelens vrij maar zult niet op mij wachten genieten van in zongespeelde dagen kijken we samen naar een golvende zee stormenderhand komen er vele vragen antwoorden drijven met de wind mee zandkorrels bevrijden begraven gevoel ontkuilen het kleine stille denken stilzwijgend…

Ik loop op wilde voeten die te bergen stappen, hoger het kiezen verloren dat beneden de kalmte jaagt. Een dronken man te vroeg geslapen wordt nooit herinnering. Door blauwe hoogtemeren omringen muren ijle lucht. Moeten huwen kunnen om een kroot vol hopen mogen, waar mijn wilde voeten nooit meer stappen gaan. Verlaten berghut, mijn…

Vreugde en leed, ooit Met geen pen beschreven Men ging, scherpgesneden Tekeer met een veer. Kroontjespen en potlood, Voorboden van Modern woordengeklater Computer genereert nu Emoties als vallend water. Kraanvogeldans, Verengeplukt, eet ik besmukt Pittig gebraden, niet te versmaden Vreet mij ongans. Mevrouw, mijnheer, Dit was het,…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

Hersenen als woordmachine letters gegrepen in het rond woorden als moordmachine gelijk voor eeuwig altijd gelijk terstond Kan een boek beledigd worden of kan het alleen zelf beledigen Absolute waarheden leiden tot fanatisme en onderdrukking dat is absoluut waar gebleken Kunnen de doden nog tellen vermenigvuldigen altijd…

Met jeugdbrand op de wangen Staat de matroos in het kraaiennest Langs de stuurboordboeg Een opgespoten stuifwolk Een massief duistere vlek Sindsdien ontwent hij aan die kolos Elegant in zijn onderwaterwildernis Met een bultrug opduikend -Het oog boven de muil- Sliert hij voorbij en tilt de vin Het gebrul plant zich mijlen verder…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…

zo jammer zegt mijn oom vogels blijken niet te zingen uit blijdschap en geluk maar om te pochen of rivalen weg te schelden so what zeg ik nou zegt hij ik ben ontdaan…

kleef woorden in een web zuig ze uit klinker huid en plet de zinnen het losse vel verwaait de zijden onbeschreven het web herstelt de honger is gebleven…

almanak gevonden op Koninginnedag op straat gouden vondst heerlijk reageer je even hoe jij de 10 Geboden vindt?…

In je ogen weerspiegelt het raam van jouw ziel het seint mij berichten heel lief en zo subtiel Jouw ogen zeggen alles één blik is dan genoeg dan lees ik je gevoelens die ik bij de mijne voeg Onze ogen vertalen woorden zijn niet nodig stemgeluid verzwakt want dat is nu overbodig…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…