Alle inzendingen, jaar 2006, week 1

achter de einder buigt de hemel, steeds op weg naar oneindigheid…

een woord smachtend zonder ademende paringsdrift heeft mij nimmer bekoord een zachte zucht slechts kreunend in een flauwe blaas blijkt een schaars gerucht met vage klanken een letterloos geraas "ja" het woord dat zich in eenvoud vermenigvuldigt schept echte vreugde "neen" is het woord dat menig mens waarlijk heeft berouwd…

Ik heb vanavond, met de poes op schoot, de onrust uit het beestje weggestreken, waarbij de goedzak mij heeft aangekeken met ogen zo onpeilbaar diep en groot, dat het mij één moment heeft toegeleken als was hij eeuwen lang al deelgenoot van het geheim van leven en van dood en nu dan op het punt stond om te spreken. Een aandrang, waar hij niet…

Je vliegt soms in een wereld met vleugels wijd en over heuvels heen -wat een uitzicht!- In je achterhoofd weet je er gaat gevaar schuil in de wolken, op de grond toch vlieg je door -en geniet-…

In ons waterrijke vaderland, Met een groot tekort aan zand, Steken struisen netjes op een rij, Hun koppen in de vette klei, Ook dat werkt natuurlijk voor geen meter, Maar wat moet een struis bij gebrek aan beter? Een hele struise struis kwam toen voorbij, Bekeek die konten op een rij, Zij wilde hier geen tijd verliezen, Miste zuiver zand…

Een bigamist in Bourtange, Zag de bui al vroeg hangen, Om het gevang te vermijden, Scheidde hij van beiden, Was zo niet voor één gat te vangen.…

boven de wolken vallen sterren en ik wens kijk je aan terwijl je de nacht op mijn armen drukt boven de wind luistert god en ik bid huil tevergeefs wanneer je het daglicht van mijn lichaam schraapt in je ogen wijkt de schaamte en ik smeek bedek bloedrood de verloren strijd van schrijnend verlies onder de maan sterven de…

ik was weer aan het strand zag de hand van wind in het afslaan van de duinen het zand is hard en koud meeuwen troosten zich met mist die winter verre van ons houdt het grijze sombert stilte de golven rollen kilte schuim wiegt wit en traag de korte dag vandaag maar als ik terugloop zie ik de konijnen struinen in het watertje van zon…

ik ben hem kwijt mijn grote ruige met sexy wimpers omfloerste blik op vier poten die mijn billen nietig doen lijken de onvervalste bariton blaf als heerlijk welkom voor zijn speelkameraad, de dame niet van haar stuk te brengen door zijn imposante verschijning ging lustig door zijn brokken op te eisen en hij zag en onderging met…

hier wordt gedanst hier wordt gesjanst maar wel naar eigen regels hier duldt men geen vlegels die knuppelen in het hoenderhok dan gooit men de deur dicht kippen vluchten in tomen naar hun stok voor vreemde vogels nog niet gezwicht een ei leggen wil nog niet zeggen dat je kan broeden kakelend wil men hier verhoeden doch deze snoeshaan…

ik tracht de lucht te vangen met de palmen van mijn hand adem de zucht van jouw verlangen op het godverlaten strand ik verhaal mijzelf op schijnende dromen zie in het licht van de deinende zilte zee waar ik je naakte lijf voorbij zie stromen je ogen vragen mij, ga je mee ik stap met grijpende handen dieper weg heb geen weet meer van vaste…

Wie luisterde naar 3 x 3 = 9 Maakte giro 555 tot een succes Die trouwt dit jaar misschien op 6-6-6 En krijgt zo in één klap een dubbel zegen Want zegt de ambtenaar dat u mag kussen Dan zit daar ook nog eens de duivel tussen…

Je bent nog zo jong en mooi Sprekende ogen met glans Je woorden vol genegenheid Mag ik van jou deze dans Mag ik in je leven komen Met jou praten in de nacht Samen dromen over morgen Genieten als je naar me lacht Zal ik je vertellen over liefde Welke mij zo intens heeft geraakt Over mijn tranen mijn dromen. De keuzes die ik heb gemaakt…

Kom bij me Ik ben hongerig en heet De vlinders in mijn buik Maken overuren. Kom op me Jouw hartstocht Opent mijn verlangen Ik wil je helemaal. Kom in me Ik heb je nodig Mijn vrouwelijkheid Bestaat alleen voor jou. Kom naast me Vergrendel jezelf Aan mijn liefde Ik ben voor altijd van jou…

Ik weet dat het niet mag maar elke keer als ik je zie elke keer als ik je stem hoor vergeet ik alles wat ik weet en wil ik alleen bij jou zijn Het is verboden we kunnen er veel door verliezen van je houden is een mix van onbeschrijflijk geluk en verdrinken in verdriet maar ik wil bij je zijn Voor altijd...…

Voortdurend overwerkt plaatst hij het mes zoals een zachte heelmeester betaamt de nieuwe mens ontwaakt uit dromenland vol littekens maar wel strak waar is mamma vraagt het kind jij bent niet mijn mamma die keek anders was lekker zacht en lachte altijd tegen me…

Wie zegt er dat twijfel 't bootje is waarin je door de tijd drijft? Wie zegt er dat liefde verdween toen je nieuw leven verscheen? Wie zegt er dat het leven zoals het was en is niet meer zal zijn? Wie zegt er ook maar iets nu de sissende stilte het laatste woord heeft?…

Hete vlammen likken aan mijn lijf waar vuur star zich een weg baant langs vergeten ogen ogen leeg witte bloemen verzachten niet wakker en doods in een laatste adem gevangen zwijg ik des duivels…

met veel liefde werd tijd rekbaar gemaakt en lange tochten werden vruchtbare reizen naar gloedvolle jaren in natuurlijk samenzijn tot een laatste zonsopgang de rietkraag aan de overkant verlichtte een laatste reis wordt werkelijkheid het afscheid is zwaar maar, de onbekende bekende zwaait laat de koffers maar staan een hand…

in strengen genen van mij huist eertijds vrezen om levende dood omgeven welk dna asielt veronderstelt moleculair ooit om brood het eigen bloed gelaten naast huurling in mij en het leger van zovele hanen heeft het niet om Schots hoogland en eigen volk gestreden om de weeromstuit is wat tot Pruis verworden nu mijn onderhuids…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

één dezer dagen keer ik aardewaarts dan zoek ik mij als laatste rustplaats een linkeroever zonder stenen kade waar ook geen houten vlonder hoeft 'k laat er wel het schoeisel achterwege zodat het slib twee naakte voeten kust in gebed laat ik dan mijn sporen achter waar je straks bij laagtij de boot aanlegt daar bouw ik op het droge een stenen…

ik heb een paradijs gedroomd jij was de hel ontstegen we zochten heel voorzichtig in elkaar naar nieuwe wegen het groeide in ons allebei gaf zonlicht aan de dagen het maakte teksten vrij door blikken vol met vragen we gaven schoonheid aan elkaar in het versieren van de uren de fundamenten waren klaar alleen het mocht niet langer duren…

Woorden heb ik er begraven Met blote handen, een heel verhaal Lange zinnen er heengebracht Vol sprankelende taal Hersenspinsels voorgedragen Aan de maan verlichte nacht Gedichten er naar toe gedragen En dromen daar bedacht Ook deze woorden gaan er heen Ik beitel stukjes datum alvast in een koude steen Op dit kerkhof van losse letters Komen…

En weer schrijft leven haar laatste uren waarom vraagt nu nooit iemand aan mij of de dood gewoon zo maar even van pas komt atv dagen, snipper- noch vakantiedagen en nog steeds geen vrije uren, gekist en wel piep je er genageld tussenuit denk nu toch ook eens een keer aan al die keukenrollen moet ik verdorie alweer naar de super…

Warme handen vlechten gedraaide krullen bloedend gestrikt mijn ogen omhelzen jouw ranke gestalte rijgen jaren aaneen huid op huid straalde leven wandelde hand in hand ooit vol van liefde ik voel schrijnend jouw lach terwijl ik de stilte vandaag zo hoorbaar goed versta staand achter jou lijk ik groter maar voel me oh zo klein…

Wat je voelen wilt en niet horen kan zal je ervaren en toch bedoelen. Dat wat je ziet kan wel eens anders zijn dan dat het lijkt of blijkt te zijn.…

ruisend kletterend kleurt vallend water mijn bomen kale takken naar omhoog nauw zichtbaar hun knoppen niet te geloven eens zullen ze als groene kronen naar een blauwe lucht met daarin zeilende witte wolken reiken een feest in het verschiet het maakt me nu al blij…

kortere naam ken ik niet nooit vader ooit eens papa tederheid was verborgen langzaam verzachtende vader wel eens tranen in je ogen druppels van tederheid zorgzame grijze oude man meer dan zestig jaar met de liefste vrouw moeder lieve man achter een schild na je eenzame dood kun je nog zo vertederen wordt je late humor en liefde…

land geboren uit de schoot van de aarde rijzend uit de oceaan land van tegenstellingen tere bloemen in barre vlakten daarachter de stille krachten van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je…