Alle inzendingen, jaar 2006, week 1

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

de massa belemmert mijn denken voelbaar onvertaalbaar knotwillig ben ik niet meer maar zuig mijn woorden uit mijn lange tenen de verbindingen vinden houvast langs afgesleten treden met de indrukken bij elkaar in een creërende fantasie levenswielend koers ik door de vergankelijkheid net een rad van fortuin een klassieker op leven en dood…

ik heb je hand gepakt we liepen onze eigen weg en droomden van een horizon die we zelf hadden neergezet wegen die eerst helder bleken bogen af in flauwe bochten we liepen niet meer naast elkaar alsof we dat niet mochten wat je mond met woorden gaf hielden je handen zachtjes af je oogde soms een vage lach die ik in je lichaam niet meer…

Dicht tegen mij aan slaap je zoete dromen een glimlach die over serene wangen glijdt rust maar even, kind van mijn kind, in het land van ontastbare vormen waar óóit jouw leven begon…

De vroege morgen heeft haar stem verloren als ook nu in duisternis gebleven de zon maar niet wil komen en ik schrijnend de nacht nog van mijn schouders schud en mijn slaap nog zoek tussen de onbeslapen lakens zoals toen ik nog kind was en zwaluwen ging tellen in zomerdagen waar vreugde uit de hemel kwam en het maanlicht bij stille nachten…

Hoor hoe hier het witbier gist langs de boorden van de Gete waar zich broeders in geweten van hun godstaak devoot kweten met een sluwe brouwerslist Zie hoe tarwe werd gedrenkt in het water der meander, opgekruid met koriander tot het troebelt en verandert en zich koel en mistig schenkt Merk hoe rijk ons Brabant was kom in zijn toontuinen…

Daar zat hij, in de stoel bij het raam glazig kijkend, thee verliezend uit zijn rechtermondhoek, weet ik nog in lichtblauwe pyjama, als bevroren kan je me horen -knikje- kan je me zien knik. Dan ga ik nu de ambulance bellen geen tegenwerping meer, na vier minuten werd hij opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht, zijn vrouw wist hij als…

dames geven binding aan de man voor een diep beleven hunner suprematie zijn uitstoot van spermatozoïden gaat met hoofdletter Donnerwetter voor ultieme exaltatie waar het om gaat is sublimatie van zijn driften de gesteven opwinding van onomwonden op de kar gebonden zal weer verkeren in fatsoen en gratie gedane zaken nemen een keer…

zei de man die nooit concessies doet, hij die bedenkt wat een concessie inhoudt wordt een twijfelaar nooit doen, vermijdt hij twijfel, zaait hij geen hoop en verwachting is één en één twee en niet anders is zwart zwart, is wit wit, stelt hij is kleurloos versus kleurtotaal zevenmijlslaarzen-stappend door een oerwoud aan gevoeligheden…

Seraja jij bent- de zwarte vlinder ik het gele huis jij fladdert door mijn kamers Je zweeft Genoeglijk kijk ik naar jouw dansen je schaduw langs mijn wanden je ogen kijken naar de verf die langzaam bladdert ik leef…

Ans is mooi en Jaap de hare. Jong al is ze Jaap z'n bruid. Met het klimmen van de jaren ziet de stoot er jonger uit: Foto's ziet-ie, jaren oud. O, hoe jong staat Ans erop! Jaap is nu niet meer getrouwd, want z'n echt werd snel een flop. Heerlijk, door zo vroeg te scheiden blijft z'n ex, dat mooie ding, tot aan Jaap z'n overlijden jong…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

Ach weet je die jaloezie he is een verwrongen begrip een eigenschap die niet mooi is. Zeg weet je, dat jaloezie iets zegt over de persoon zelf? Dat die misschien eenzaam is, ach hoor eens, jaloezie is een minder mooie eigenschap. Maar eigenlijk zou je meelij moeten hebben met personen die ermee behept zijn, want jaloezie… Je zult…

Als een engel uit de hemel kwam je binnen in mijn leven liet je me zien wat liefde is wist je me vertrouwen te geven Als een engel uit de hemel heb je mij gelukkig gemaakt door jou en je prachtige zoon is mijn hart liefdevol aangeraakt Als een engel uit de hemel kan ik bij jou altijd schuilen als het allemaal teveel wordt mag ik op…

Het is koud buiten maar wat maakt het uit? De ene na de andere aanslag wordt gepleegd, maar wie kan het wat schelen? Telkens weer wordt er iemand dusdanig in elkaar geramd dat hij aan de gevolgen ervan overlijdt. Als je dan dacht dat dit ooit stopte, geen haan die ernaar kraait Wie boeit het nog, wie ligt er nog wakker van al die ellende?…

Hij sluit de ogen en de wereld opent zich. Hij valt terwijl geen ding op diepte duidt begeven wanden het, verzakt de vloer, stormt lucht naar binnen. Stort hij er in, maatloos. Elk slaapliedje is een proloog, een hoge stem die gaten in zijn hoofd zingt. Slaap bolt de rokken van het huis. Het nest zwalkt als een schip. Hij beeft, hij…

mijn hond laat mij uit in feite trekt hij me voort het is het schuldgevoel dat mij vaak zo uitbuit ik zet me dan aan hem te riemen ja, ook hij heeft zijn rechten en op de geijkte tijden moet ik tegen mijn luiheid vechten vroeger liet ik hem los en draaide een shaggy keek dan lusteloos over het water riep hem dan weer met een fluit…

mijn kasteel is gevallen de slotgracht heeft gefaald bandieten zijn weer binnen hebben koppen van de romp gehaald ik sprong, mijn schaduw heeft me opgelapt toch word ik weer gehangen in de grijns van hen die mij hebben gevangen de torenkamer was te groot in uitzicht over leven en de dood toch ga ik hen ontsnappen door met een andere…

De hoerenloper in de Spijkerbuurt moet nu zijn heil maar ergens anders zoeken. Nu men besloot de ramen op te doeken, wordt er voortaan geen hoertje meer begluurd. De prostitutie gaat nu digitaal, dus hoerenlopers zijn we allemaal.…

Wat was het dat jou naar het einde dreef, Waar geen terugkeer meer mogelijk was? Was het de angst, de pijn of het verdriet? En ik, die blij ben dat ik adem, dat ik leef, Was ziende blind voor wat ik in je ogen las. De wanhoop in je oude ogen zag ik niet. Natuurlijk, het besef komt pas later, En de eenzaamheid: Het weegt zwaar. De dood ..…

de hoofdpijn valt niet langer te verdragen het zwarte geld is op, nu sta ik rood de hond is ziek, m’n chef is hersendood m’n dochter (15) loopt op alle dagen m’n schoonmoeder probeert me te behagen ze klimt, in negligé gehuld, op schoot m’n zoon doet alles wat de Heer verbood ik word door vrouw en kinderen geslagen collega’s zijn aan stoelpoten…

Bliksemende orgelmuziek vormt de achtergrond voor een ondergronds paar schaterende botten Met z'n hand al aan de afgebladerde deurknop blijkt hij ineens net te diep doorgedrongen in die betonnen tuin Opnieuw stelt hij zichzelf die bezwete vraag wilt durft en doet hij het wel? Plots verzonk hij net te diep in 'n kleverige angst…

ik wil geen duimbreed meer wijken zwerf nu door mezelf heb me uitgeschreven uit deze wereld op reis naar het nieuwe ergens ik had nog een tegoedbon voor huisvuilzakken die had ik ook wel nodig opgeruimd staat netjes ik hijs mij op aan de touwen van het nieuwe vertrouwen reikhalzend in de verte gloort het mooie…

Te overwegen valt wat je weet onderin de wasmand te stoppen, op doktersadvies rotondes te mijden dat is je afvragen is een kraaiende haan ongelukkig anders dan een fluitende merel of met andere woorden zijn kinderen in de stad anders dan tegen de deur liggende kinderen? Stel geen vragen aan de dichters, zij wrijven zeep in uw ogen.…

ik kan niet meer van binnen ben ik hol ik wil het weer weer vullen ik wil vol een handje wind vlijt bladeren op een hoop strijkt door mijn haar haalt gedachten uit de knoop een mand vol zonnestralen weerkaatsend op het fruit oogst van zomerdagen de kleuren rijpen uit stofjes schonen uit de lucht met zoveel regen dat het giet hagel…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

Rennen in een wereld zonder licht ondoordacht zonder te beleven wat het donker bieden mag. Alsof we morgen willen sterven zonder te hebben gevreesd voor het felle licht van de dag. Met miezerige woorden in een wereld zonder taal vertellen we met trots ons eigen zinloos verhaal. Alsof we willen tonen dat we écht hebben geleefd intens…

Leef mij bind je met mijn woord Leef mij voed je met mijn bloed Leef mij zied je met mijn toorn Leef mij teer je in mijn pijn Leef mij misbruik je al mijn kracht Leef mij zeg je zelfs niet zacht…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

Een eenzame eend in Eemnes dronk op nieuwjaar zijn twintigste fles en ook die ging verzegeld te water met 'aan vinder' als naam en adres en de wens: 'welkom vroeger of later in dit gastvrije tweeduizendzes'; toen een postduif toevallig passeerde en hem aansprak met "bonjour, Tristesse als je kerstpost voldoende frankeerde was je drankgebruik…