Alle inzendingen, jaar 2006, week 27

zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

Oh gij grote warmte verwarm mijn koude ziel laat mij sidderen in uw stralen geef mij warmte en voel mijn lust Oh gij grote donkerte val als een deken over mij heen bescherm mij tegen het kwade en wees mijn waker als ik rust Oh gij grote wereld laat mij een worden met uw natuur maak dat ik voor altijd leven zal en mijn hart zal schijnen…

Met mijn rugzak vol oude lasten betreed ik het nieuwe gebouw zal mijn leven zich hier beteren, als ik die rugzak hier achterlaten zou? Beetje bij beetje voelt het lichter op mijn rug ik leer nieuwe dingen en kijk niet meer op het oude terug Mijn nieuwe tas vult zich met nieuwe dingen motivatie, concentratie, en het plannen van mijn werk…

zij sluit de ogen hoopt hem te zien een rendez-vous in morfeus armen waaruit zij weerom alleen ontwaakt…

Lachend pakt zij de scherven van haar zelfgeblazen huisje waar sterren geen barsten meer kunnen snijden in reeds blauw geronnen bloed aders volgen puur en ademloos gesneden lijnen langs links waar onregelmatig bonken geen kamers meer sluit doch hartnekkig tegen beter weten in volhoudt de laatste scheuren in de muren blijven wijken en…

nog trekken poten sporen knippen scharen toekomst door stilstand is voor even eten want de bek zit altijd voor achteruitgaand is zijn leven dan floreert het eigen lijf het vreet zich langzaam door de tijd die ons ooit is gegeven maar nu ben ik aan zet heb die bek snel omgezet ik blijf staan zo gaan we moeizaam van elkaar vandaan…

Vrolijk huppelt ze Tussen de bloemen Haar voeten vochtig Door de druppels Van het natte gras…

Ook al hebben we geen meerderheid, we vormen een volwaardig kabinet. Alleen het linkerbeen is afgezet; mank fossiel uit de verleden tijd. Als niemand ons nu stiekem pootje licht gaan wij op één been niet op ons gezicht.…

echt seks en hittegolf is te zeer dubbel op ongericht ongeregeld alle remmen raken los voor je het weet lig je te stoven te stomen op het mos voor een vossenhol om maar te zwijgen van de konijnenval…

Grauw grijnst de bui ons toe De grommende donder nadert pijlsnel Een uur al is de zon gezonken Het duister wordt blauwflitsend licht Weer een print denk ik gelaten Ontwakend uit mijn schemerdroom halfwakker nu besef ik het onweer De hemel laat fel blauw verlichting toe Spookachtig maanlandschap rondom Hoezo geen leven op de maan Rondom…

Witte koppen slaan als een bres in de branding de dood in het zout. Je zingt als een lorelei ontvoerd uit het zoete land. * Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

de buren aan de overkant schuiven hun ijzeren gordijn open ze wijzen naar de zolder ik hoor de gedempte snik sta op een drempel van arduin de poort zit klem het scharnier kraakt onder schilfers van roest een koevoet klauwt in een kier even spaar ik mijn adem klim dan langs een regenpijp omhoog een bonobo met een opstoot van hormonen…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

hoe heb ik je lief gehad in het gebed van gisteren in werk van mijn handen of in die blik die lach die lichter is dan zon die heller is en fel verblindend in een oogopslag mijn hart klopt af en eindelijk geen tegenslag…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Zo vol kracht en zeker weten stond zij in 't veld te stralen, deed al d'r werk met volle moed; kordaat en zonder dralen. Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

Wat zij ook doet of laat lompen draagt blijft haar schoonheid puur de zuivere allermooiste bijna niet te beschrijven maar liefde vraagt haar netjes ‘alsjeblieft, wil je mij bedrijven?’…

Ik lig nog te bed in de blinkende morgen en hoor in mijn hart en daarbuiten het ruisen der nieuwe zee, reuken en blijde geluiden en de bloeiende geuren der kruiden vervliegend als schuim in het zonlicht en op de wind drijft het mee. nu is er rust en een wijdheid vol nieuwe kracht; voor mijn vertwijfeling en mijn stoutmoedigste droom een onpeilbaar…

Oh, zegt zij quasi verwonderd Dus je hebt mij bedonderd Ach, ik wist het al lang Met jou word ik geen honderd En als zij zich verslagen afwendt Ver van mij gaat staan Zie ik haar tedere schouders schokken Van haar kin drupt een traan Maar als ik haar aanraak Trek zij zich terug, als is zij bang Dat moment heeft mij nooit verlaten Het…

zo klein, zo teer, zo vol belofte nog bijna alles in 't verschiet zo hulpeloos en zo volmaakt toch hij maakt je blij als je hem ziet zo groot, zo weg, op eigen wieken de tijd een zuchtje in de wind juist daarom heel intens genieten van Milan, jullie kind…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk de parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikende blauw dat nu ongezouten kan schitteren je oesterblik wordt een open vizier en waar ik stop zei ga ik door tot de halve maan zich heeft gewend…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

akoestiek beschrijft nederig ondergeschikt intonatie polijst een vinger tikt zwelgen in melodie aan toonsoorten onderhevig onbegrijpelijke empathie nagels krassen stevig anderzijds toegezongen ritmisch feilloos decibels gewrongen knokkels zijn broos solo’s borduren voort uitzonderlijke delen geen enkel akkoord slechts handen…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…

Deze hond geeft een poot en eet uit je hand Hij gaat veel liever naar een dierenveiling Dan te klooien met enquêtes en een opiniepeiling En met name deze hond komt helemaal uit Shetland Want deze hond zijn pootjes zijn nog niet vies Godzijdank heet deze hond Murdock en geen Maurice…. (De 11-jarige Murdock is gisteren in Eemnes uitgeroepen…

gifgroen je stille bes je ingesneden blad vol stekels hagen schragen blijmoedig hulst in deze dagen de zomer daagt bloedheet het najaar tot een steekspel uit rode bessen steken dan een heilig vuur in groene kragen aan.…

Ze zijn daar weer ineens: problemen! Je weet je nergens meer en niets kan je nog raken want enkel dàt trekt alles aan en doet je adem bijna stoppen. Maar wacht, er komt ook weer wat licht van mensen die echt willen helpen; dus sla niet zomaar deuren dicht, en laat je niet eronderdoor gaan. Vertrouw, 't is alles wat nu moet en durf ook…

De gedachten gaan hun gang, maar niet hun eigen gang zoals een grasmaaier die voor je uit gaat als je erachteraan loopt nu je niet kunt slapen wacht je: tot wat er in je hoofd gebeurt zijn eigen vlucht gaat nemen val je niet in slaap of je kunt niet in slaap vallen of: kun je je niet in slaap laten vallen wat is het je laat je voeten…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…