Alle inzendingen, jaar 2006, week 29

prikkeldraad en paaltjes beesten in het gras bonte koeien mompelen windend van het gas vogels fluiten duikend schooierig gebekt scheren nesten zoekend kletsend uit hun nek vlinders vliegen kleuren ogen geel en wit van licht strijken neer op bloemen vouwen vleugels rustend dicht sloten dromen zwart door zonlicht groen gekant strakke…

Geen woorden zijn te vinden, geen adem die verlicht, het is alleen maar dulden tot het weer koeler wordt en tot er regen valt die alles schoon spoelt en die de mensen doet herleven. Wie kan er nu nog helder denken wie woorden vinden licht en speels? In kelders en in kerken kan je nog schuilen voor die zon; maar toch moet je lachen en dromen…

GELATENHEID Dat is wat men doen moet. Doen als de warmte teveel wordt Doen als warmte hitte wordt. Gelaten zijn. TEVEREDENHEID Dat is wat men moet zijn Als de regen naar beneden klettert. Op je raam, op je kozijn Tevreden zijn DANKBAARHEID Dat is wat je voelt Voelt als de grond niet meer dorst De bloemen hun kleur en vorm kunnen…

jij droomt nu in mijn open veld van bomen en struiken zo heb je mij verteld en ogen geopend als luiken naar het verlichte donker waar de grond nog voelt als draagbaar van gras het laat je voelen zo de mens is bedoeld daar waar rust doet zwijgen en stiltes naar je neigen bind ik de ruimte aan sterrenpaden; een brug naar jouw gedachten…

De slaap ontwijkt in deze lichte tijden. De schemering verdiept tot donkerblauw, En vóór dit zwart wordt, komt het morgengrauw Reeds als een rook de hemel overglijden. Klopt ’t bloed zo zwaar door onze ontruste rust? Zijn het de maaiers die hun zeisen haren*? Valt er een schaduw binnen van de blâren? Is dit een droom? Spoken hier dood en lust…

Mijn ene oog bekeek schuin geluk door rijkdom Mijn andere kijker zag er dwars doorheen en kende…

In Nijmegen krijg ik als wandelaar De kans mijn loopvermogen uit te testen Ik zet m’n beentje voor, m’n allerbeste En geef niet om de hitte of een blaar. Geen gladiolen op de laatste dag: Maar toch een bosje bloemen - op m’n graf. ------------------------------------------------ …bij de Vierdaagse zijn twee doden gevallen. Enkele deelnemers…

dat na jaren winteren eens de lente zal beginnen een heerlijk cliché laat het maar zomeren ik houd van dromen hun realiteit zal ooit wel komen verlangens en mogelijkheden worden nooit met ratio bestreden het is vrijheid die je kiest gebondenheid Natuurlijk ook Jean-Paul en zijn Simone wisten dat nee wij vallen niet meer in Dat…

op het gevaar af niet te worden ik prik in vlees zonder begrip in de kop is er geen kip geen haan die naar mij kraait…

“Een tegenligger ! Méér naar rechts ! Pas op! Kijk uit! Een bocht ! Je rijdt te hard !” Ik snauw die woorden bits en bitter tot mijn vrouw, ’t is onterecht, ik wéét het, maar ik tob. Het maakt niet uit: Alp, Pyrenee, Vogees; zij rijdt perfect, maar ik heb hoogtevrees.…

Van Dam tot Heuvel Van Duin tot Afsluitdijk. En nog hoor ik je denken dat het niet kan zijn. "Het kan niet zijn." Vandaag peins ik over romantiek en weet dat ik je niet kan lijmen zonder dat je eerst gebroken bent; zonder dat je liefde kent en zo tracht ik wat slap te rijmen. Hoorde ik vannacht nog in mijn dromen je verklaren dat je…

Ik hoor nu nog de zee en zie haar golven ontstaan en in een beweging voor verre tijden blijven bestaan Ik voel nu nog het zand dat door de zee wordt gekust en straks door de wind in gladgestreken slaap is gesust Ik ruik nu nog het zout en deze zon op mijn huid en de kijkende lucht van het stiekeme mensengeluid Maar er komt een moment…

bijna onzichtbaar in het riet hoor ik een late karekiet hier wacht het hooi in stilte op de ruiven een koekoek in de iep roept onophoudend de dag sluit van zelf zijn oog de maan schuift in de nacht zonder betoog er sluipt wat mist tussen de bomen bij valavond vind ik een nest vol dromen.…

Een wolkenvuist beukt de horizon bloedrood de avond valt op het canvas van de zee en in Arnemuiden slaat de klok nèt te laat.…

Ze wordt hevig door Hendrik begeerd. Hij bespringt 'r, doch doet 't verkeerd en belandt zo terstond met een smak op de grond. O, wat heeft-ie z'n piemel bezeerd! Gravin van Tenwesten tot Oosten komt vaak om patiënten te troosten met bloemen in vazen en cocktails in glazen om op hun gezondheid te toasten. In de peniskliniek te Hoboken…

diepte keek afgrijzend leeg de afgrond in zwaar vallen en afglijden naar was de klim nog balancerend blaas me weg laat me maar afgaan zo dat niemand me ziet blaas me op kan ik jullie verlaten in deeltjes verdriet blaas alles maar af ik ga…

het geweld laait weer op met Allah op de achtergrond men strijdt in naam van het geloof vertel me, wie reikt wie de lont Hezbollah versus Israël kan deze zomer nog heter ? beide partijen helemaal geschift hoeveel haar is Allah beter ? geen haar op mijn hoofd die God of Allah hierin betrekt die lui daar zijn compleet gestoord het geloof…

de wereld is vreemd ik woon erin de mensheid nog vreemder ik blijf erin…

ik weet niet ik weet niet wat of wie ik weet niet of ik ben ben ik een slordig silhouet bestaand uit louter vegen haastig schimmig opgezet moet ik in contouren leven? in zo'n vaag gegeven kan een hart niet kloppen help mij help mij worden tot een beeld geef mij kleur en dichting opdat ik één en onverdeeld een weinig respect gewin…

Vermoeid naar huis gaan, Wat je thuis niet is. Huilend in slaap vallen in je bed Dat warm en beslapen is. Je ogen dik bij ontwaken van de dag Is dit nu alles wat ik mag. Mijn koffers pakken en ga weg. Zijn mijn woorden nu gezegd? Of zijn ze verzwegen. zoals het verdriet in dit huis Het huis met de tranen Dit is niet mijn thuis…

Vervoerd naar verten door een schuit uit China Een tot de kiel verroeste brik, bejaard Met vuurwerk hopend op behouden vaart Vol vage vracht en olievaten (‘Fina’) Als nautisch lifter was het mij veel waard Al stuiterde ik als een ballerina Op zee en tropenkoorts en van de kina Zo’n avontuur van ouderwetse aard Aan boord te zijn, te lezen…

Al jaren wordt mijn vader stukken ouder Al twintig jaar ruimt hij de zolder op Maar altijd hield hij die alerte kop En iedereen kon bouwen op zijn schouder We hingen uit het raam bij elke stop Hij nam me mee op reis in alle treinen En wees op reeën, bergen, bruggen, seinen We zagen steden, stranden, steeg en slop We ruilden onze rollen lang…

Hoe jaren verdwenen na enkele woorden ‘iets’ ‘iemand anders’ -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

De kat viel van de trappe, Mijn vader verkoopt aardappe- Len en uien.…

Geworpen in een zee van geuren, van licht dat anders is dan thuis, van vreemde namen, klanken, kleuren, van andere woorden,... straks naar huis. Wat heb ik heimwee naar `t vertrouwde, naar koele lucht en zomerblauw, maar zal ook daar de zon zo branden dat ik er echt niet meer van hou? Laat me nu hier nog maar genieten, nog even dan, en…

Hoor de wind die de takken buigt tot pijnlijke kromming. De woudreus kreunt vervaarlijk maar strekt steeds weer zijn rug. Keert in nieuwe staat terug. Om verder te buigen. Verder dan voorheen. Om zich weer opnieuw op te richten maar niet te barsten. Trots trotseert hij tegenslagen. En draagt nieuwe vruchten.…

waarom kies ik koelte als de zon brandt op mijn huid ik wil het bruine beest dat eerst in wit weer rood wordt als mijn thuis maar feller ploert de koperen dood, nog even en mijn cellen hebben het begeven daarom verdwijn ik af en toe ben haar hitte zat en moe duik de koele schaduw in die zalig meekomt als jij schijnt…

Hij buldert zijn gevoelige gedicht Over de samenstromende massa Met zweepslagen van gewicht Geselt hij de massa naar het licht De klok voor aandacht zwaar geluid Zodat ieder voor zich zijn gedichten duidt Hij weet soms ook zijn gedichten neer te leggen Zodat elkeen er zijn mening over kan zeggen Staat open voor het boeien van deez en geen…

rozenblaadjes die een pruillip trekken vooraleer ze vallen de lichte aarzeling van een vlam net voor het vuur dooft de zon die zich langzaam wegsleept uit de wolkenloze hemel het lijkt alsof niets met zekerheid deze dag wil beëindigen…

Het aanbod ontstijgt aan de vraag nogal gauw Dus we hadden het kunnen voorzien Dat iemand een speelfilm vervaardigen zou Rond het leven van Gert en Hermien Het gat in een markt die geheel niet bestaat Wordt door menigeen naarstig gezocht Dus ook dit verhaal zou vanzelf vroeg of laat Aan een filmmaker worden verkocht De kerk, pillen, drank…